De Digitale Stad in het Amsterdam(s) (Historisch) Museum

Bluffen op de balkan

We staan aan de afgrond

burgemeester

Uiteraard doe ik gelijk wat mijn burgemeester van me vraagt. Alert zijn op radicalisering. Enorm alert. De hele dag kijk ik om me heen. Speur ik naar de kleinste signalen. Maar in mijn omgeving is alles rustig. Behalve dan die ene vriend die radicaal het roer heeft omgegooid, stopte met wiet roken en opeens drie keer per week naar de sportschool gaat. Ja, op het internet. In de kranten. Op tv. Overal radicalen. Daar zie ik radicale pro- en anti zwarte piet activisten. Radicale jihadisten. Radicale dierenactivisten. Radicale mensenrechten activisten. Radicale nationalisten. Radicale voetbalsupporters. Radicale motorclubs. Radicale criminele bendes. Radicale gelovigen. Radicale drugsgebruikers. En die lijst met radicalen kan nog veel langer als ik mijn best doe. . Nee, als je het verhaaltje van v.d. Laan goed leest is het een waarschuwing. Even angst zaaien. De mensen bang maken. Er kan blijkbaar ieder moment een aanslag plaatsvinden. Maar daar moeten we ons niks van aantrekken. Gewoon doorgaan met het leven van alledag. En dat klinkt als een brevet van onvermogen. De burgemeester en zijn troepen, politie en inlichtingendiensten, anti-radicalinksi experts, wetenschappers en wie al niet meer kunnen er maar niet achter komen wat er precies broeit bij de potentiële terroristen. Die leven in een onzichtbare parallelle samenleving, net om de hoek. Dat speelt zich buiten mijn waarneming af.Misschien moet ik daarom maar niet doen wat de burgemeester wil. Niet naar hem luisteren, geen nieuws meer volgen op radio, tv, in de kranten of op het net. Gewoon een worstenbroodje eten en gelukkig zijn in plaats van me paranioa te laten maken door al die onheilsprofeten en hun voorspellingen.

wijn proeven

Wijn. Ik acht mezelf een deskundige. Heb al duizenden flessen leeggedronken. Heb wijngaarden bezocht in o.a. Nederland, Engeland, Kroatië, Zuid-Afrika, België. Zelfs in Frankrijk. Heb wijnproeverijen bezocht. Glas in de hand en schuiven langs tientallen, soms honderden wijnen waar de makers graag een glaasje van inschenken. En desgevraagd over hun wijn vertellen. Druivensoorten, klimaatomstandigheden, grondsoorten, proces van bereiding en andere details die men licht vergeet. Smaak, daar gaat het tenslotte om. De bedoeling is dat je de wijn proeft en dan weer uitspuwt. Geoefende wijnproevers weten dat dan de alcohol langzamer je lichaam binnendringt en je en lekker roesje krijgt. Hardccore proevers slikken de wijn gewoon door. Dan even uitkijken hoeveel glazen je neemt, anders wil je nog weleens zwaar beschonken eindigen. Ik heb uiteraard, als kenner, ook een wijncursus. Diepgravend, onthullend een leerrijk. Een online weergave staat hier; http://youtu.be/YSTUCOb9cmg Deze week was het weer zover. Heerlijke wijnen uit Friuli en Piëmonte, Noord-Italië. Een genot voor lichaam en geest. En weer bleek de belangrijkste les uit mijn wijn cursus. Een universele waarheid. Het verslag van die bijeenkomst staat hier: http://youtu.be/9uMfs4FpVuc

Amsterdam Danst Ergens Voor, 18-10-2014

Dansen. Ik heb er nooit veel in gezien. Ik vindt er niks aan. Primitief. Schaamteloos. Vaak niet om aan te zien. Dansen. Ik heb er geen talent voor. Als ik dans sta voor joker. heupen zijn verre van soepel. Mijn motoriek is die van een houten klaas.  Als ik al niet mijn evenwicht verlies en omval. Dansen. Altijd die luide muziek. Heimachinemuziek.  Oorverdovend. Teringherrie.  Piepende oren. Blijvende gehoorschade. En een prettig gesprek voeren is  al helemaal niet mogelijk.   Op dit moment vindt er in 020 het Amsterdam Dance Event plaats, en naast al optredens van  dj miljonairs, waarvan sommigen met een  gele sportwagen op hoge snelheid tegen paaltjes aanrijden, was er ook een demonstratie voor behoud van een gekraakte danszaal, de valreep genaamd. Voor de underground. Amsterdam danst ergens voor beweerden de demonstranten. Kijk U hier maar: http://youtu.be/v93tRzA-zwc  Dansen is kortom populair in alle kringen. Maar kunnen al die mensen eigenlijk wel dansen? Of zijn ze de schaamte voorbij? En zou er nog wel eens iemand naar een prettig gesprek verlangen?

naakt op de steiger

Zomaar een zonnige zaterdag middag. Amsterdam. Het Oosterdok. Het scheepvaartmuseum. Ik zit te wachten op een demonstratie. Om een plaatje van te maken. Kijk naar het museum. Naar de boten. Naar de Rondvaartboten. En dan opeens zie ik een naakte vrouw op een van de steigers lopen. En een fotograaf. Ik schiet een plaatje. Achter het duo langs loopt opeens een cameraploeg, de cameraman kijkt even naar de vrouw, maar loopt door. Hij ziet er geen plaatje in.Even verder stapt hij in een bootje. De vrouw trekt een regenjas aan en verdwijnt samen met de fotograaf. Daar komt de demonstratie. Spandoeken met kreten als "Dans buiten de lijntjes" en "Niet Wijken voor de rijken" en "Vrijplaatsen moeten blijven". Niks nieuws kortom.Ze volgen braaf de aanwijzingen van de politie. . Een rondvaartboot komt langs. Was dit voor de opvarenden een bevestiging van Amsterdam als stad van de vrijheid, of van 020 als Sodom en Gomorra? Vijf minuten later is het weer rustig. http://youtu.be/yUSKfRJRb7Q

CIA gebruikte abstracte kunst als propaganda

Heb altijd al gedacht dat al die moderne kunst niet helemaal kosher was. Lees ik net in een Engelse krant dat de CIA jarenlang abstracte kunst als propagandawapen heeft gebruikt. We zijn derhalve bij de neus genomen. En al die kunst moet nu misschien wel op de mestvaalt van de geschiedenis verdwijnen. In retrospectief was het socialistisch realisme trouwens veel mooier. En de Sowjets kwamen er tenminste eerlijk voor uit dat het om propaganda ging. De Cia en consorten hebben ons jarenlang beetgenomen. Dit is de link naar het artikel, dat lang is, en doorwrocht. En ook nog in het Engels. http://www.independent.co.uk/…/modern-art-was-cia-weapon-15… Wat zouden de vaderlandse media met die informatie gaan doen?

Gratis reclame voor tv-zender SBS door gemeente Amsterdam

de media

Niemand gelooft de media, behalve als het in hun eigen belang is las ik op een dichtgespijkerd raam. Maar eigenlijk moet je de media zien als een grote entertainmentfabriek, als brengers van amusement. Nauwelijks serieus te nemen en lachwekkend. Je kunt ze ook wel serieus nemen. Dan worden ze onheilsprofeten met doemscenario's. Dan spelen ze in op je doodsangst. Je kunt de media zien als propagandamachine en dan zul je merken dat je voortdurend wordt voorgelogen, opgelicht en in de maling genomen. Je kunt dan lekker paranoia worden. Trouwens. In de media zie je tegenwoordig steeds meer uit meningen, columns en opinieverhalen. En die kan iedereen online kwijt. Of gewoon op de muur. Gelukkig maar.

Meinbert Gozewijn van Soest en het relikwieënmuseum

slecht geluid

Slechte geluiden. Er is ruzie binnen de wereld van de Nederlandse film. Storm in een glas water. Filmmakers zijn kwaad op de sponsor van de Utrechtse filmdagen. Filmmakers willen meer poen. Filmmakers doen zielig. Zeuren. Jengelen. Klagen. Gedragen zich als een stelletje verwende kinderen. Logisch dat er vrijwel alleen kinderachtige films of kinderfilms worden gemaakt. Die niet eens te verstaan zijn. Door slecht geluid.

Vallende bladeren

Het is herfst. De bladeren vallen. De brug bij het Scheepvaartmuseum gaat omhoog. De bladeren op de rijbaan beginnen te schuiven. Eerst langzaam. Dan sneller. Veranderen in een lawine. Worden meegevoerd door de wind. Dwarrelen in het rond. Prachtig mooi. Toeristen kijken verbouwereerd toe. Kreten van verbazing. Fototoestellen klikken. Noem het Autumn Snow. Bedenk een campagne. Om vallende herfstbladeren een positief imago te geven. Om de somberheid die bij dit jaargetijde hoort te bestrijden. Om nog meer toeristen aan te trekken. Oh nee, laat maar.

mr. salsa

Ik had koorts. Hoge koorts. En daarmee kwamen de waanvoorstellingen. Koortsdromen. Grote plannen. Illusies. Een film. Een theatertoernee met mijn dance act. Een roman. Een dagelijkse column. Gelukkig duurde de koorts maar een paar dagen. Toen was het over. Met de koorts. Met de wilde plannen. Met de gedroomde ambities. Ik kon de werkelijkheid weer in. En die is al erg genoeg. In die realiteit liep ik Mr. Salsa tegen het lijf. In mijn door alcoholdampen omgeven verleden verstoorde hij mijn wekelijkse borreluurtje door luide salsamuziek te gaan draaien in het cafe waar dit drinkgelag altijd plaatsvond, waarna het gedaan was met de pret en het cafe in hoog tempo leegliep. Zelf stond Mr. Salsa dan te bewegen met danspassen die een heerlijke Hollandse houterigheid hadden. Zijn liefde voor salsa had hij opgedaan in Latijns Amerika. Nu had Mr. Salsa een roman gepubliceerd. Daarover. Ik informeerde naar het succes. 300 exemplaren waren verkocht. Niet slecht voor een in eigen beheer uitgegeven boek. Volgens Mr. Salsa. Hij stapte op de fiets en in een koortsachtig tempo verdween hij uit mijn gezichtsveld. Blijven bewegen riep hij nog. Ik keek naar een koortsdroom werkelijkheid was geworden.