Economie is geen wetenschap

Economie is geen wetenschap. Je kunt het wel studeren en er deskundige en zelfs professor in worden, maar het blijft niet meer dan een verzameling willekeurige en elkaar tegensprekende meningen over het slijk der aarde.
Economie is vergelijkbaar met religie, new age, sprookjes en spiritualiteit. Alle zogenaamde economische deskundigen zijn niet meer dan hogepriesters voor de God Mammon, de God van geld en rijkdom. Die door sommigen ook als de duivel wordt gezien. Als satan.
Neem nou de recente beursgang van de ABN, vroeger ook wel de Apartheids Bank Nederland genoemd.
Eerst moest de overheid die bank overnemen voor talloos veel miljoenen, of miljarden, daar wil ik vanaf zijn. Een reddingsoperatie van ongekende omvang.
Hoe zou dat in zijn werk gegaan zijn? Werden er opeens vrachtwagens met bankbiljetten van de Nederlandse Bank naar het hoofdkwartier van de ABN gereden om daar de kas aan te vullen?
Hadden we al die miljoenen zomaar klaar liggen? Of moesten de geldpersen overuren maken?
Of die honderden miljoenen of miljarden die we aan Griekenland lenen of als boete aan de Europese Unie moeten betalen, halen we die gewoon uit de kluis? Gaan er zwaarbewaakte transposten met talloos veel miljoenen of miljarden naar Brussel en Athene?
Zijn we echt zo rijk? Liggen er potten met geld in de krochten onder die lelijke gebouwen aan het Frederiksplein? Zwembaden vol met bankbiljetten, zodat directeur Klaas Knot er af een toe een duik in kan nemen, net zoals Dagobert Duck? Staan er geldpersen in de kelder? Waar die biljetten worden bijgedrukt als dat nodig is? Of worden alleen maar toetsen op de computer ingedrukt? En geld geschapen dat slechts bestaat op een beeldscherm? Virtueel geld? Zogenaamd geld? Alleen maar bestaande uit enen en nullen op de computer? Monopoly geld. Mickey Mouse money.
Ik hoor de hele dag economen en commentatoren allerlei ingewikkelde en onbegrijpelijke teksten uitslaan over schulden, rentetarieven, inflatiepercentages, saneringen, winstmarges, afschrijvingen, belastingtarieven, het huurwaardeforfait, bruto nationaal product en allerlei andere cijfers.
Mij schiet dan een oude wijsheid te binnen: Cijfers kunnen niet liegen, maar leugenaars kunnen wel cijferen.
Dat hele economengezwets is alleen een rookgordijn om te verhullen dat het internationale roverskapitalisme van de banken, de multinationals en de oorlogsindustrie gewoon doorgaan met hun vernietigende activiteiten. De rijken steeds rijker worden en de armen steeds armer, en dat U en ik, de gewone Henk en Ingrid, de rekening moeten betalen. Dat wij moeten opdraaien voor de uiteindelijke schuldsanering.
Want de kruik gaat net zo lang te water tot ze barst, En die hele economie staat op knappen, wat ik U zeg. We kunnen niet onbeperkt wereldwijd schulden blijven maken, oorlog voeren, het milieu vernietigen, en geld in bodemloze putten storten. En ik hen niet de enige Joris Luyendijk, die tijdenlang onderzoek in de financiële wereld te Londen en daar een prijswinnend boek over schreef, zegt dat ook.
Die hele economie en die hele bezwering- en windhandelindustrie eromheen zal uiteindelijk ontmaskert worden als wat ze werkelijk is. Namelijk een pyramidespel.
En die pyramidesspellen storten uiteindelijk altijd in. Met een hele harde klap. En dan zitten we met de gebakken peren. Met onze kont op de blaren. En het is maar dat U dat weet.

de 55 miljoen van d66

In Amsterdam is 55 miljoen zoek. Bij de gemeente. Niemand begrijpt het. Ook niet de wethouder van d66, die juist orde op zaken zou stellen. Hij is een professional, beweerde men bij zijn aantreden. Blijkt nu net zo'n sukkelaar als een lange lijst voorgangers. Ik moest even weemoedig denken aan Pieter Hilhorst, die ten onder ging na een foutje van 118 miljoen. Herinnert U zich Geert Dales nog? Frits Huffnagel? Lodewijk Asscher? Allemaal wethouders met een enorme dadendrang die allemaal met enorme geldproblemen te maken kregen. Enorme budgetoverschrijdingen. Aan grote bedragen die verdwenen in zwarte gaten. Aan zinloze subsidies. Aan onverantwoorde uitgaven. Aan politieke hobbies.
Laatst hebben ze zelfs een enquete gehouden. Een saaie show, met weinig publiek en een voorspelbaar nutteloze conclusie. En men ging weer over tot de orde van de dag
De stoere praatjes van d66 dat ze het allemaal anders zouden gaan doen met een wethouder die gepokt en gemazeld zou zijn in omgang met de centjes. Opeens 55 miljoen kwijt. Hoogmoed komt voor de val. Ze maken er net zo'n potje van.
De Amsterdamse politiek is verworden tot een treurig stemmend soort entertainment, keer op keer moeten ze machteloos toegeven dat ze niet met geld om kunnen gaan. En met een lachwekkend soort amateur toneel proberen ze zich eruit te draaien. Zij zijn immers onschuldig en integer en vol goede bedoelingen. Wat de oorzaak is van dit continue debacle? Daar hebben ze vast allemaal een verschillende mening over. Wie het weet mag het zeggen.
En zo stuntelen we verder naar de volgende financiële beerput.
Ondertussen mogen de arme inwoners van de hoofdstad de rekening betalen.

lockdown

Op 8 december gaat het college van b&w van Amsterdam op werkbezoek in Brussel. Om te leren hoe je een lockdown organiseert? Om over de connectie Molenbeek - Slotervaart te spreken? Of gewoon een werkbezoek met kunst, lekker eten en veel bobo's? De speeches kort, de informele borrel lang. Gewoon terug naar de oude situatie. Ben benieuwd. Ze kunnen natuurlijk het ook nog op het laatste afgelasten. En angstig binnen de ring A10 de klap afwachten.

Wat een dag.

Aanslagen in Parijs. Lockdown in Brussel. En hoe zit het hier in 020? Wat broeit er in Slotervaart? De Transvaalbuurt? De Bijlmer? Of buiten de ring in 010? 030? 040? 050? 070? Enz.
De NOS correspondenten vinden dat altijd moeilijk te zeggen. Vooralsnog kunnen we rustig gaan slapen. Zeggen ze. En morgen gezond weer op?
Ik leef bij de dag. Iedere dag is er een. Kan de laatste zijn. Dus maak er het beste van. Dat is ook de mening van Henk van der Horst, in zijn nieuwe boek "Wat een dag". Voor de ouden van dagen onder ons, hij is ook bekend van de tv. Van Farce Majeure en Showroom. Hier een diepte interview https://youtu.be/C-gk1Lwt41I

Doodsbedreiging

Hij wordt met de dood bedreigd. Genadeloos zal er een einde aan zijn leven worden gemaakt.
Met grof geweld. Met een electrische zaag. Of met een bijl.  Voor uitstel van executie lijkt het te laat. Degene die de tijd van deze terechtstelling te weten komt kan hier live bij aanwezig zijn. Mits hij of zij achter de hekken blijft, en de aanwijzingen van de beulen volgt. En plaats van handeling is hartje Amsterdam.
U begrijpt waar ik het hier over heb. Het nieuws heeft zich al razendsnel rondgezongen. De boom van Ramses Shaffy aan de Dijksgracht gaat eraan. Wordt geveld. Omgehakt. Vermoordt. De boom van Ramses Shaffy. Een levende getuige van  deze zanger, acteur en levenskunstenaar. Hij heeft daar geleefd. En hoe.
De Dijksgracht van oudsher een rafelrand van de stad. Een plek voor de onaangepasten, de artistiekelingen, de stadsnomaden, zij die leefden aan de rand of over de rand van de door een beklemmende burgerlijkheid verstikte maatschappij. Het is een plek waar zaadjes worden geplant voor vernieuwing van de ingeslapen samenleving, een plek waar de geest kan waaien,  grensverleggende plannen gemaakt kunnen worden, waar vastgeroeste normen en waarden ter discussie worden gesteld, en waar sex, drugs, alcohol, vrije liefde, creativiteit en vernieuwing alom tegenwoordig zijn .
Ramses Shaffy  was hier als een vis in het water. Leefde op een woonboot .  Maakte daar muziek, leerde rollen voor toneelstukken uit zijn hoofd, bedreef er de liefde, ontving er gasten, maakte er een gewilde plek voor kunstenaars, artiesten, paradijsvogels en fans van.   En plantte een boom.
De boom die het allemaal heeft  gezien. En   mede daardoor   een gezonde, volwassen en fiere boom werd . Hij staat trots  daar aan de Dijksgracht. Een levende herinnering aan een stormachtige tijd en aan een man met een stormachtig leven.
En nu moet die boom dus dood.
Ideetje van de gemeente Amsterdam. Want die Dijksgracht moet worden aangeharkt. Opgenomen worden in het Yuppenparadijs dat men van de hele stad wil maken. Weg met al die onaangepaste figuren en al die alternatieve manieren van leven. Opzouten me dat zootje ongeregeld. In het gareel lopen zullen  ze. Zich aanpassen of oprotten.  Luisteren.
Het moet er keurig worden. Truttig. Burgerlijk. Door een ringetje te halen.
Blijkt maar weer eens dat de  gemeente Amsterdam weinig oog heeft voor belangrijk cultureel erfgoed. En voor de natuur. Voor bomen. Want niet alleen de boom van Ramses moet weg, alle bomen aan de Dijksgracht zijn bedreigd. Ook de bomen bij de verderop gelegen Oosterkerk moeten sneuvelen. En flink aantal bomen op de plantage Middenlaan, waaardoor een eeuwenoud stadsgezicht zal worden vernietigd.
Zo wordt de stad langzaam  een steenwoestijn.
Redenen voor dit alles: de moderne tijd, de vooruitgang, het toerisme, en de arrogantie, de domheid van ons onvolprezen stadsbestuur. En wie doet er wat tegen? Wie protesteert er?
Waar zijn al die zogenaamde vrienden en fans van Ramses? Al die bekende Nederlanders die zou graag met hem pronken?  En al die politici die zich zo druk maken over het milieu en het groen? Zij zwijgen.  Zwijgen als het graf.  Denken al die mensen nog wel eens aan Ramses? Aan wat hij betekende voor Amsterdam?  Want wat blijkt uit zijn erfenis? Ramses dacht altijd aan Amsterdam https://youtu.be/GmoDb74VZSk

Beatles deskundige nummer 1: Jan van Galen

Parijs, Arjan Lubach en de ondergang der beschavingen

Dezer dagen hebben we weer een overkill aan meningen voor onze kiezen gekregen.  Over de dramatische gebeurtenissen  in Parijs. Deskundigen, columnisten. opinieleiders, schrijvers, politici, voorgangers van diverse religies, commentatoren, reaguurders.  Allemaal  weten ze  precies  hoe het in elkaar zit. Ook onze minister president  doet een duit in het zakje. Ja, het is oorlog. Ja, het kan hier ook gebeuren.
Maar we moeten niet bang worden. We moeten onszelf geen angst laten aanjagen.
Het woord is immers altijd sterker. En wij zijn  met velen. Onze beschaving zal deze strijd winnen. Zegt de minister president, alsof hij namens ons allemaal spreekt.
Maar niet namens mij. Ik ben daar namelijk niet zo zeker van. Van die overwinning .En ik ben niet de enige.
Talloze loze gebaren worden er  gemaakt om de angst te bezweren.  De angst voor de dood. De angst voor de terreur. Angst voor de ondergang. Van onze beschaving. Van onze cultuur.   En die ondergang is zeker  niet ondenkbaar.
Het Romeinse rijk ging immers ook ten onder. En de Egyptenaren. En de oude Grieken. De Moren verdreven  van het Iberisch schiereiland. De christenen uit Byzantium. De Aboriginals werden  tweederangsburgers in hun eigen land. Net als de Maori's in Nieuw Zeeland. In Noord amerika werden de indianen slachtoffer van een holocast, net zoals de Azteken, de Tolteken en talloze andere zuid amerikaanse beschavingen. Slechts  ruïnes dienen als bewijs van hun bestaan. Zoals de pyramides ons doen denken aan verdwenen farao's . En nu  ik wil het eigenlijk niet hebben over die vlegel van een Arjan Lubach, die zich namens die linkse vpro  heel decadent tot farao wil laten benoemen.
Maar dat  is misschien wel tekenend. Een teken dat   het westen met zijn geweld, kapitalistische roversmentaliteit,  verloedering der zeden, goddeloosheid en vernietiging van het milieu  gedoemd is ten onder te gaan. Onontkoombaar. Zeker weten. Daar helpt geen lieve moeder tegen.
Dat zal hopelijk nog wel even duren. Tot die tijd kunnen we slechts 1 ding doen. Met een milde glimlach het continent ten onder zien gaan aan chaos en geweld en zo veel mogelijk van het leven genieten. Feesten. Dansen op de vulkaan.  Met de moed der wanhoop. Tegen de klippen op.  Zolang het nog kan. Tegen de stroom in. Want Parijs bewijst een ding: Het kan zomaar voorbij zijn. Onverwacht. In een  flits. Op ieder moment.  Als ode aan deze getroffen stad een liedje: Paris sere toujours Paris https://youtu.be/tmiI98EG1Fo

Hoe komen we de feestdagen door? Met Yvonne Kroonenberg?

Hoe komen we de feestdagen door? Het is een prangende vraag, die ieder jaar rond deze tijd weer opborrelt. Terwijl de dagen donker worden en de mensen somber, chagerijnig en depressief, hangt men winkelstraten vol met feestverlichting. De zieltogende Dappermarkt pakt daarmee weer uit . De middenstand hoopt tegen beter weten in op een omzet die het hele jaar compenseert. Eventuele kopers lopen onder de stress en gekweld kijkend rond. Gedwongen door de massapsychose dat al die feestdagen gezellig moeten zijn. Tegen beter weten in.
En dan staan al die feesten ook nog eens in toenemende mate in een kwaad daglicht.
Sinterklaas is een blanke man. Dus een racist. Een onderdrukker. Dus fout. En hij houdt slaven. Zwarte Piet namelijk. Dat feest mag dus niet van de moraalpolitie. Weg ermee.
Kerstmis is een feest van overdadig eten. Van rood vlees. Van wild. Van dierenleed dus. Van veel wijn drinken. Of cognac. Of bier. Van veel ongezonde sauzen. Ongezonde toetjes. Allemaal dingen waar je kanker van krijgt. Dus ophouden daarmee eist de gezondheidspolitie. Dat wordt ons allerwege ingepeperd.
En die kerstman is ook een blanke man. Dus fout. Toch? En dan die rendieren voor zijn slee. Is dat ook geen dierenleed? Om nog maar te zwijgen van alle familiebijeenkomsten waar de sfeer te snijden is, en waar na een paar glazen oeroude ruzies weer boven komen drijven en men elkaar te lijf gaat.
En dan nieuwjaar. Afgerukte ledematen door vuurwerk. Brandende kerstbomen. Blindheid door rotjes. Steeds massaler klinkt de roep het afsteken van vuurwerk te verbieden. Het is al een tijdje een issue in de politiek.
En dan al die zogenaamd gezellige feestjes waarop relaties verbroken worden, depressievelingen zelfmoord aankondigen en de meeste mensen zich te pletter vervelen en daarom het maar op een zuipen zetten. Of misselijk worden van teveel oliebollen en appelflappen.
Champagnekurken die door ruiten knallen.
En op 1 januari de jaarlijkse enorme kater. En dan beginnen aan goede voornemens die je nooit gaat waarmaken.
Allemaal droefenis kortom.
Yvonne Kroonenberg schreef er een boekje over. En wat bleek? De uitgever verviel acuut in een depressie en liet de stapels in het magazijn liggen. Zodat niemand de antwoorden van Yvonne kon lezen. Of is dit een gevalletje censuur, omdat Yvonne meningen verkondigd die de meeste mensen onwelgevallig zijn? In ieder geval kocht la Kroonenberg kordaat de hele oplage. U kunt het boekje nu bij haar zelf kunt bestellen. Alle info in dit filmpje https://youtu.be/G-TZGWM1b-U

Junkie, crimineel, transseksueel René Stoute, een leven als een filmsc...

Eet rood vlees, drink veel alcohol, gebruik overmatig veel suiker en rook als een schoorsteen

Dezer dagen worden we van alle kanten belaagd met ongevraagde adviezen. Ongewenste adviezen. Adviezen die het leven nog onaangenamer willen maken dan het sowieso al is.
Eet geen rood vlees meer. Eet geen bewerkt vlees meer. Of eigenlijk eet helemaal geen vlees meer.
Drink minder alcohol. Hooguit een glas per dag. Of nog beter, stop met het drinken van alcohol.
Drink ook geen frisdrank meer. Alleen water.
Suiker, zoetigheid, chocola, snoepgoed, allemaal uit den boze.
Zout is trouwens ook helemaal niet goed. Stoppen daarmee a.u.b.
Alleen groene groenten zijn nog toegestaan. En rauwe bonen.
Stop met roken. Ook van Wiet. Drugsgebruik alleen op doktersadvies. Heroine of cocaine of
Sex alleen binnen het heterohuwelijk. Van vreemdgaan krijg je een soa. Of ongewenste kinderen. Of abortus, maar dat alleen onder bepaalde voorwaarden .
Muziek is gevaarlijk. Van harde muziek wordt je doof. Van dance muziek wordt je simpel. Van klassieke muziek wordt je conservatief. Van rock en roll wordt je gek. En van jazz wordt je dement.
Fietsers moeten allemaal verplicht een helm op. En zich aan de verkeersregels houden.
U moet minstens twee keer per week een uur sporten, en iedere dag een koude douche nemen.
Enzovoort en zo verder.
Een heel leger van betweters en valse propagandisten komt met het ene na het andere advies om iedere vorm van genot en plezier te verbieden.
Allemaal heel goed bedoeld. Maar zinloos, want dood ga je toch, aan hoeveel regels je je ook houd. En je leven wordt door al die regels saai. Onvoorstelbaar saai. Zonder enige kick. Onleefbaar. Zo hoop je 100 jaar of ouder te worden. Maar je verveelt je te pletter. En dan kan je nog eerder doodgaan door een verkeersongeluk, een vechtpartij, een erfelijke ziekte, een natuurramp, een oorlog, een neerstortend vliegtuig, een terroristische aanslag, een voedselvergiftiging, een insektenbeet. een aanval door een wild beest, een relatiecrisis of honderd andere oorzaken. Dan is alle moeite helemaal voor niks geweest.
Dus vergeet al die zogenaamde goede adviezen. Luister niet naar al die zogenaamde deskundigen. Negeer al die betweters. Lap al die lulkoek aan je laars. Trek je er niks van aan. Laat ze allemaal in de boom gaan zitten.  Eet rood vlees, drink veel alcohol en gebruik overmatig veel suiker Luister naar een advies uit 1917. Van tekstschrijver Dirk witte. Bijna honderd jaar oud maar nog steeds actueel, hier voor gedragen door Ramses Shaffy: Mens, durf te leven. www.youtube.com/watch?v=Ynkxh80UlEI

　
　

Waarom ik niet naar het IDFA ga

Het was de ouwe oproerkraaier Jan Vrijman die me ooit voor het karretje spande van het IDFA. Of ik daar niet wat tv programmaatjes voor kon maken? Voor hun 3e editie. Want de nationale tv had geen interesse. Toen was het IDFA nog een klein filmfestivalletje in de Balie en de naastgelegen inmiddels gesloten bioscoop Alfa, georganiseerd door drie dames uit Utrecht. Nu is het IDFA een megafestival waar door de hele stad vlaggen voor wapperen. De drie dames zijn nu door de wol geverfde cultuurbobo's. Structurele subsidie van de gemeente Amsterdam. Een paradepaardje voor die linkse VPRO. IDFA is een succes. Een paradepaardje. Ze zitten in een duur kantoorpand aan het Frederiksplein. Van harte gefeliciteerd.

Zelf ben ik afgehaakt. Kom er al jaren niet meer. Is het me misschien te burgerlijk geworden? Te truttig? Te politiek correct? Te keurig? Te saai? Of had ik er gewoon genoeg van?

Ik zelf heb me hevig teleurgesteld in de mensheid en somber over de toekomst teruggetrokken uit het openbare leven, en zit hier in een spartaans ingerichte sociale woning op een eiland met een dieet van peulvruchten, havermout, groene groenten en vitaminepreparaten het einde der tijden af te wachten. Azijn te pissen op het internet. Maar ik heb een compilatie (met dank aan het gemeentearchief) uit die programma's die ik maakte in de jaren 80 en 90. Gewoon omdat ik daar zin in had. Ome Jan Vrijman zit daar ook nog even heel kort in. Was het toen eigenlijk wel zo leuk? Hier de link http://youtu.be/LIBo3wQdFgg?list=UUejs8GnmUOtqJCU3aSXfijg

Alexander Reeuwijk - Achter de sluier het land

Wat moeten al die vreemde snoeshanen?

Dit is de tijd dat onze cultuur ten onder gaat. Ten grave wordt gedragen. Dat wij wijken voor vreemde ideologieën die ons land overspoelen. Het is een tsunami van mensen en ideeën die botsen met onze volksaard. Het lijkt erop dat wij onszelf weerloos uitleveren aan buitenlandse overheersing. Deze chaos grijpt ieder jaar verder om zich heen en lijkt onbeheersbaar.

Wat moeten we met al die vreemde snoeshanen? Waar komen ze vandaan? En het worden er alsmaar meer. Ze houden van geweld. Van bloed. Van verminkingen. Littekens van zweepslagen. Geamputeerde ledematen. Van de dood. Ze maken misbruik van de vrijheid in dit land om hun zieke opvattingen ongelimiteerd te uiten. Hoeveel tere kinderzieltjes er ook het slachtoffer van zijn. Hoeveel vrouwen zich ongemakkelijk voelen onder hun blikken. Het is angstaanjagend. Waar moet dit heen? Hoe gaat dit aflopen? Is de ondergang nabij? Is de toekomst slecht somber, zwart en duister?

U begrijpt wel waar ik het over heb. Deze week was het weer zover. Deze week was het weer Halloween

Halloween. Een feest dat zijn oorsprong vindt in de Verenigde Staten van Amerika. Amerika, de grote satan. Amerika, met zijn gewetenloze oorlogsmachine. Amerika, met zijn door geweld verscheurde steden. Amerika, met zijn willekeurig schietpartijen op scholen. Amerika, met het meeste gevangenen per hoofd van de bevolking. En Amerika, met zijn roofkapitalisme en extreem consumentisme.

Uit dat land komt Halloween, een feest dat de dood verheerlijkt. Een feest dat bedoeld is om angst aan te jagen. De terreur kan ieder moment immers op elke willekeurige plek toeslaan.

Zeker in Amerika. En die orgie van geweld en bloed, die in Amerika de orde van de dag, is wordt verheerlijkt met Halloween. Zodat de willoze consument zijn duurverdiende centjes kan uitgeven aan afstotelijke kleding en gruwelijke makeup. Ter stimulering van een op apegapen liggende economie, die alleen door overal oorlog te voeren kan blijven bestaan.

Het is walgelijk om te zien dat nederlandse bedrijven en winkeliers, met hun misselijk makende middenstanders mentaliteit, door gewiekste reclame en schaamteloze promotie ook in ons land een groeiende groep mensen tot slachtoffer van Halloween maakt. Gewetenloos geld uit de zakken klopt. Voor spullen die de dag erna op de vuilnishoop kunnen. Voor een feest dat de ultieme leegte van hun bestaan accentueert. Stakkers lopen met open ogen in deze val van het consumentisme en de oorlogsindustrie. En dan zien ze er ook nog eens belachelijk uit.

Naar die slachtoffers gaat vandaag mijn medelijden uit.

En het is maar dat U het weet.

herfst

Herfst. Regen, kou, mist, guur weer, wind. Somberheid. Depressie. Zelfmoordneigingen. Maar soms kan de herfst ook mooi zijn. Met verkleurende blaadjes, een laaghangende zon en windstil weer. Mooi noemt om even een park in te gaan en onder een boom te gaan zitten , mijmerend in een najaarszonnetje denkend over de vergankelijkheid en de zinloosheid van het bestaan.
Je kunt naar het Oosterpark, waar de alcoholisten alweer hun vaste plaatsen hebben ingenomen, naar Frankendaal,... of voor degenen die een wat filosofischer inslag hebben, naad e nieuwe oosterbegraafplaats. Het is een mooi park, met opvallende grafmonumenten zo hier en daar. Er liggen wat graven van oud collega's, een aantal BN-ers, en een hele hoop onbekenden. Misdadigers. Zelfmoordenaars.
Je kunt er zomaar tegen rouwende mensen oplopen, of in een begrafenisstoet verzeilt raken. En je gedachten dwalen af. Over de dood. Het onvermijdelijke einde. De eeuwige jachtvelden. De ultieme deadline. Ooit zal ik hier zelf ter aarde worden besteld, voor een gering publiek. En daar lig ik dan. Terug gegeven aan de aarde. Weg te rotten. Opgegeten worden door de wormen en de maden. Of moet ik hier zelf weer iemand wegbrengen. Misschien moet ik dan wel een toespraak houden. Maar wat moet ik dan zeggen? Misschien moet ik maar even luisteren naar de raad die Bert Hiddema daarover in dit filmpje geeft https://youtu.be/EE1rv9HmMow.
Maar eerst nog even genieten van die laatste mooie herfstdagen. Want dan komt de winter. En die belooft streng te zijn. Brrrrr.