Parijs is het mooiste meisje van de wereld. Deze nogal chauvinistische tekst komt uit het lied “Paris sera toujours Paris” en tekent het zelfbewustzijn van de franse hoofdstad. Een stad die een magnetische aantrekkingskracht heeft. Maar Parijs is ook een arrogant meisje, met haar eigen nukken en grillen en ze laat zich moeilijk veroveren.
Miljoenen toeristen bezoeken haar jaarlijks en vergapen zich aan haar schoonheid. Vorige week was ik een van hen.
Arriverend op Gare du Nord werd ik gelijk met de realiteit geconfronteerd.
In Parijs heerst de noodtoestand. Paspoortcontrole. Overal politie. Legerpatrouilles.
Bij bezoek aan de Orangerie, waar ik de waterlelies van Monet wilde bekijken, werden tassen en jassen gecontroleerd als ware het een vliegveld.
Gelukkig was de vrouw die de kaartjes controleerde weer ouderwets arrogant en kortaf. En de schilderijen, gemaakt als troostende schoonheid tegen het zinloze geweld van de eerste wereldoorlog zijn prachtig. Eerst hebben de Parijzenaars er 60 jaar de neus voor opgehaald en werden ze nauwelijks bezocht, maar sinds de jaren 90 van de vorige eeuw worden ze eindelijk erkend als meesterwerk.
Veel Nederlandse kunstenaars en avonturiers zochten eeuwige roem in de boezem van Parijs en vestigden zich er.
Mata Hari, Remco Campert, Simon Vinkenoog, Joris Ivens, Kees van Dongen, Karel Appel en recenter Adriaan van Dis. De lijst is lang.
Sommigen proefden er de zoet smaak van het succes, anderen leden honger, verkommerden op tochtige zolderkamers, werden afgewezen en keerden gedesillusioneerd het mooist meisje de rug toe.
Mensen van buiten, gelukszoekers, immigranten en toeristen worden door de echte Parijzenaars als de barbaren gezien en vaak ook zo behandeld.
Karel Appel zei het zo :”Ik ben een barbaarse schilder in een barbaarse tijd”.
Maar eigenlijk zijn die Karel Appel en al die talloze anderen die naar de gunsten van het mooiste meisje dingen geen barbaren maar watjes.
Waar echte barbaren toe in staat zijn zijn heeft Parijs de laatste jaren meegemaakt. Met oproer in de banlieus van enkele jaren terug en terroristische aanslagen van 2015.
Dat zijn lelijke littekens die de barbaren aan het mooiste meisje toebrachten.
Maar littekens of niet, ze blijft zichzelf. Mooi, hooghartig, arrogant en moeilijk te veroveren
Want “Paris sera toujours Paris”.
En het is maar dat U dat weet.
maandag 29 februari 2016
maandag 22 februari 2016
Xandra Brood Rock 'n Roll Widow
Xandra Brood Rock 'n Roll widow
Als ik ooit mijn memoires van de Staats tv publiceer zal ik dan ook mijn ontmoeting met Herman Brood erin opnemen? We schrijven eind jaren '80. Herman was wereldberoemd als muzikant en schilder. Ik was een kleine krabbelaar in de marge van de media. Regelrecht vanuit de staatliedenbuurt deed ik verslag van de toenmalige revolte van een verwende generatie nihilisten.
Ik woonde toen in een sloopwoning in de Indische buurt en Herman had een atelier ergens in de Pijp. Hij was toen politicus en kandidaat voor de gemeenteraad namens de politieke partij BakkerBrood. Opgericht door advocaat Jaap J. Bakker, die toen was geschorst wegens chaotisch gedrag en slechte administratie. We zochten Herman daar op. Hij gaf een interview terwijl hij een spelletje tafeltennis met Jaap J. Bakker speelde. Desondanks werden Herman noch Jaap in de gemeenteraad gekozen. Ikzelf 25 jaar later ook niet voor mijn eigen partij de Radicale Oppositie Beweging ( de R.O.B.). Zouden Herman's avonturen als politiek kandidaat ook voorkomen in dit boek van zijn weduwe?
https://youtu.be/V2_oEkGovYg
Als ik ooit mijn memoires van de Staats tv publiceer zal ik dan ook mijn ontmoeting met Herman Brood erin opnemen? We schrijven eind jaren '80. Herman was wereldberoemd als muzikant en schilder. Ik was een kleine krabbelaar in de marge van de media. Regelrecht vanuit de staatliedenbuurt deed ik verslag van de toenmalige revolte van een verwende generatie nihilisten.
Ik woonde toen in een sloopwoning in de Indische buurt en Herman had een atelier ergens in de Pijp. Hij was toen politicus en kandidaat voor de gemeenteraad namens de politieke partij BakkerBrood. Opgericht door advocaat Jaap J. Bakker, die toen was geschorst wegens chaotisch gedrag en slechte administratie. We zochten Herman daar op. Hij gaf een interview terwijl hij een spelletje tafeltennis met Jaap J. Bakker speelde. Desondanks werden Herman noch Jaap in de gemeenteraad gekozen. Ikzelf 25 jaar later ook niet voor mijn eigen partij de Radicale Oppositie Beweging ( de R.O.B.). Zouden Herman's avonturen als politiek kandidaat ook voorkomen in dit boek van zijn weduwe?
https://youtu.be/V2_oEkGovYg
zaterdag 20 februari 2016
het gevaar van de grachten
De grachtengordel van Amsterdam behoort tot het werelderfgoed. Iets om trots op te zijn , alleen heeft het wel tot gevolg dat het aantal toeristen verder toeneemt.
Even een vraagje aan deskundigen. Behoren de Nieuwe Heren- Nieuwe Keizers- en Nieuwe Prinsengracht ook tot die gordel en dat erfgoed? Of zijn deze grachten, die aan de andere kant van de Amstel liggen, stiefkinderen van de die er niet echt bijhoren?
Over een ding kunnen we het eens zijn. De grachten zijn levensgevaarlijk. Geregeld valt er iemand in. En die wordt dan weken later ergens anders uit het water gevist. Want de grachten worden namelijk door gespoeld tegenwoordig. Dus als je erin valt en verzuipt wordt je meedogenloos weggezogen en leven de achterblijvers tijdenlang tussen hoop en vrees. Reden dat mensen te water raken kunnen velerlei zijn. Kan een glijpartij zijn, een struikeling van een pechvogel, of een bewuste daad. Een desperate sprong van iemand die het niet meer ziet zitten. Drank, drugs, depressie, domheid, de mogelijkheden zijn talloos. Soms willen mensen ook gewoon in die grachten zwemmen. Is het iets van iemands bucketlist. Of moet het vanwege een of ander goed doel.
Mijn mattie Delano en ik hebben er een clip over gemaakt. Bij die zwemmende mensen zou Maxima kunnen zitten, de huidige koningin. Maar dat weet ik niet zeker. Als U haar herkend, ,laat het even weten.
de clip: https://youtu.be/B3X6Gn74Iwc
Even een vraagje aan deskundigen. Behoren de Nieuwe Heren- Nieuwe Keizers- en Nieuwe Prinsengracht ook tot die gordel en dat erfgoed? Of zijn deze grachten, die aan de andere kant van de Amstel liggen, stiefkinderen van de die er niet echt bijhoren?
Over een ding kunnen we het eens zijn. De grachten zijn levensgevaarlijk. Geregeld valt er iemand in. En die wordt dan weken later ergens anders uit het water gevist. Want de grachten worden namelijk door gespoeld tegenwoordig. Dus als je erin valt en verzuipt wordt je meedogenloos weggezogen en leven de achterblijvers tijdenlang tussen hoop en vrees. Reden dat mensen te water raken kunnen velerlei zijn. Kan een glijpartij zijn, een struikeling van een pechvogel, of een bewuste daad. Een desperate sprong van iemand die het niet meer ziet zitten. Drank, drugs, depressie, domheid, de mogelijkheden zijn talloos. Soms willen mensen ook gewoon in die grachten zwemmen. Is het iets van iemands bucketlist. Of moet het vanwege een of ander goed doel.
Mijn mattie Delano en ik hebben er een clip over gemaakt. Bij die zwemmende mensen zou Maxima kunnen zitten, de huidige koningin. Maar dat weet ik niet zeker. Als U haar herkend, ,laat het even weten.
de clip: https://youtu.be/B3X6Gn74Iwc
maandag 15 februari 2016
amsterdams historisch museum
Waar is het mis gegaan met het Amsterdam Historisch Museum? Want mis is het zeker met deze eerbiedwaardige en voor de stad belangrijke instelling.
Sinds de laatste verbouwing zijn er op zijn minst 2 kapitale fouten gemaakt. Fouten die samenhangen met de alom heersende trend om de Amsterdamse binnenstad onvoorwaardelijk uit te leveren aan de toeristen. Om van het centrum van de hoofdstad een soort Disneyland te maken.
Daarom bedacht een of andere grappenmaker de naam te veranderen in Amsterdam museum. Het woord historisch is immers te moeilijk voor de gemiddelde toerist. Dus dat werd rücksichtloos geschrapt. Geëlimineerd. Op de mestvaalt van de geschiedenis gekiepert.
Dat was fout nummer 1, voor veel inwoners van de hoofdstad een klap in het gezicht. Het was alsof hun museum ze werd afgepakt.
En die conclusie was terecht, bleek na de heropening. Het Amsterdams Historisch Museum had vroeger tijdelijke tentoonstellingen die door veel inwoners en oud inwoners werden bezocht. Die waren makkelijk toegankelijk. Via een aparte ingang op de binnenplaats stond je er gelijk midden in.
En wat is daarmee gebeurt? Die tijdelijke tentoonstellingen zijn weggestopt in een onvindbaar hoekje. Het bereiken ervan is voor iemand die slecht ter been is alsof je een stormbaan over moet. Trappen naar beneden, trappen naar boven, eindeloze gangen geverfd in kleuren die pijn doen aan je ogen, onduidelijke bewegwijzering, zodat je uiteindelijk uitgeput, verdwaald, gedesillusioneerd en gedesoriënteerd je wanhopig afvraagt welk sadist dit heeft bedacht. Alsof het leven op zichzelf al niet moeilijk genoeg is zullen bij dit museum er nog eens een kwelling aan toevoegen.
Ik heb twee keer zo’n tentoonstelling bezocht, en ben twee keer verdwaald. Het museum is verworden tot een ondoorgrondelijk doolhof. Een tantaluskwelling. Uiteindelijk net voor sluitingstijd wist toch nog mijn doel te bereiken. Maar door mijn zoektocht was ik te vermoeid om het gebodene nog in me op te nemen. Maar misschien is dat wel de bedoeling van het huidige management. Interesseert het maken van een makkelijk toegankelijke tentoonstelling voor de Amsterdammer ze niet. Hebben ze liever toeristen, die dan in hun winkeltje na het bezoek een godsvermogen uitgeven aan prullaria.
Het is dan ook geen toeval dat er geluiden op gaan om het het museum te verhuizen, en bij de komende subsidieronde hou ik mijn hart vast.
Misschien is een fusie met het scheepvaartmuseum, en andere instelling die na een verbouwing en herinrichting van jaren als een aangeslagen bokser door de ring wankelt, een oplossing. Want er moet iets gebeuren. Dit kan niet zo doorgaan. Een voor een verliezen respectabele musea in onze stad hun glans. Laten we dat zomaar gebeuren? En waar is de politiek als je ze nodig hebt? Daarom ook aan hen deze boodschap: Ik wil een museum dat geen pretpark is, waar de tijdelijke tentoonstellingen makkelijk toegankelijk zijn en dat Amsterdam Historisch Museum heet.
En het is maar dat U het weet.
Sinds de laatste verbouwing zijn er op zijn minst 2 kapitale fouten gemaakt. Fouten die samenhangen met de alom heersende trend om de Amsterdamse binnenstad onvoorwaardelijk uit te leveren aan de toeristen. Om van het centrum van de hoofdstad een soort Disneyland te maken.
Daarom bedacht een of andere grappenmaker de naam te veranderen in Amsterdam museum. Het woord historisch is immers te moeilijk voor de gemiddelde toerist. Dus dat werd rücksichtloos geschrapt. Geëlimineerd. Op de mestvaalt van de geschiedenis gekiepert.
Dat was fout nummer 1, voor veel inwoners van de hoofdstad een klap in het gezicht. Het was alsof hun museum ze werd afgepakt.
En die conclusie was terecht, bleek na de heropening. Het Amsterdams Historisch Museum had vroeger tijdelijke tentoonstellingen die door veel inwoners en oud inwoners werden bezocht. Die waren makkelijk toegankelijk. Via een aparte ingang op de binnenplaats stond je er gelijk midden in.
En wat is daarmee gebeurt? Die tijdelijke tentoonstellingen zijn weggestopt in een onvindbaar hoekje. Het bereiken ervan is voor iemand die slecht ter been is alsof je een stormbaan over moet. Trappen naar beneden, trappen naar boven, eindeloze gangen geverfd in kleuren die pijn doen aan je ogen, onduidelijke bewegwijzering, zodat je uiteindelijk uitgeput, verdwaald, gedesillusioneerd en gedesoriënteerd je wanhopig afvraagt welk sadist dit heeft bedacht. Alsof het leven op zichzelf al niet moeilijk genoeg is zullen bij dit museum er nog eens een kwelling aan toevoegen.
Ik heb twee keer zo’n tentoonstelling bezocht, en ben twee keer verdwaald. Het museum is verworden tot een ondoorgrondelijk doolhof. Een tantaluskwelling. Uiteindelijk net voor sluitingstijd wist toch nog mijn doel te bereiken. Maar door mijn zoektocht was ik te vermoeid om het gebodene nog in me op te nemen. Maar misschien is dat wel de bedoeling van het huidige management. Interesseert het maken van een makkelijk toegankelijke tentoonstelling voor de Amsterdammer ze niet. Hebben ze liever toeristen, die dan in hun winkeltje na het bezoek een godsvermogen uitgeven aan prullaria.
Het is dan ook geen toeval dat er geluiden op gaan om het het museum te verhuizen, en bij de komende subsidieronde hou ik mijn hart vast.
Misschien is een fusie met het scheepvaartmuseum, en andere instelling die na een verbouwing en herinrichting van jaren als een aangeslagen bokser door de ring wankelt, een oplossing. Want er moet iets gebeuren. Dit kan niet zo doorgaan. Een voor een verliezen respectabele musea in onze stad hun glans. Laten we dat zomaar gebeuren? En waar is de politiek als je ze nodig hebt? Daarom ook aan hen deze boodschap: Ik wil een museum dat geen pretpark is, waar de tijdelijke tentoonstellingen makkelijk toegankelijk zijn en dat Amsterdam Historisch Museum heet.
En het is maar dat U het weet.
woensdag 10 februari 2016
r.o.b. steunt Bernie Sanders
Perscommunique
Radicale Oppositie Beweging steunt Bernie Sanders
Gefeliciteerd Bernie Sanders met je geweldige overwinning in New Hampshire namens het Politbureau, het Centraal Comité en alle afdelingen van de Radicale Oppositie Beweging (R.O.B.).
In een emotionele en bewogen vergadering besloten alle aanwezigen unaniem dat wij jou als kandidaat voor het presidentschap van de Verenigde Staten onvoorwaardelijk steunen.
Bernie Sanders. Iemand die het opneemt tegen de heersende machten in het rijk van het kwaad aan de overkant van de oceaan.
Bernie Sanders. Iemand die oog heeft voor de noden van de gewone man en zijn strijd om het dagelijks bestaan. Zijn worsteling om het hoofd boven water te houden.
Bernie Sanders. Iemand die niet aan de hand loopt van de grote kapitalistische monopolisten en het militair-industrieel complex.
Bernie Sanders. Een man met een visie en een boodschap van hoop, vrede, vooruitgang en sociale ontwikkeling.
Bernie Sanders. Een man die daadwerkelijke veranderingen wil, niet alleen in de Verenigde Staten, maar wereld wijd.
Bernie Sanders, met je ideeën, je visie, je oprechtheid en je doorzettingsvermogen heb je niet alleen veel Amerikanen geinspireerd, maar ook de Radicale Oppositie Beweging, de R.O.B.
Wij roepen dan ook al onze Amerikaanse aanhangers en sympathisanten op om hun stem op Bernie Sanders uit te brengen.
Zoals je zegt Bernie: “They have the money, but we have the people.”
Samen kunnen we bergen verzetten. Een einde maken aann oneerlijkheid, armoede, geweld, oorlog en onderdrukking. De gevestigde orde omver gooien. Revolutionaire verandering doorvoeren.
Let’ do it, Bernie Sanders. Let’s give’m hell.
Wij, de Radicale Oppositie Beweging (de R.O.B.), staan duizend procent achter je.
Radicale Oppositie Beweging steunt Bernie Sanders
Gefeliciteerd Bernie Sanders met je geweldige overwinning in New Hampshire namens het Politbureau, het Centraal Comité en alle afdelingen van de Radicale Oppositie Beweging (R.O.B.).
In een emotionele en bewogen vergadering besloten alle aanwezigen unaniem dat wij jou als kandidaat voor het presidentschap van de Verenigde Staten onvoorwaardelijk steunen.
Bernie Sanders. Iemand die het opneemt tegen de heersende machten in het rijk van het kwaad aan de overkant van de oceaan.
Bernie Sanders. Iemand die oog heeft voor de noden van de gewone man en zijn strijd om het dagelijks bestaan. Zijn worsteling om het hoofd boven water te houden.
Bernie Sanders. Iemand die niet aan de hand loopt van de grote kapitalistische monopolisten en het militair-industrieel complex.
Bernie Sanders. Een man met een visie en een boodschap van hoop, vrede, vooruitgang en sociale ontwikkeling.
Bernie Sanders. Een man die daadwerkelijke veranderingen wil, niet alleen in de Verenigde Staten, maar wereld wijd.
Bernie Sanders, met je ideeën, je visie, je oprechtheid en je doorzettingsvermogen heb je niet alleen veel Amerikanen geinspireerd, maar ook de Radicale Oppositie Beweging, de R.O.B.
Wij roepen dan ook al onze Amerikaanse aanhangers en sympathisanten op om hun stem op Bernie Sanders uit te brengen.
Zoals je zegt Bernie: “They have the money, but we have the people.”
Samen kunnen we bergen verzetten. Een einde maken aann oneerlijkheid, armoede, geweld, oorlog en onderdrukking. De gevestigde orde omver gooien. Revolutionaire verandering doorvoeren.
Let’ do it, Bernie Sanders. Let’s give’m hell.
Wij, de Radicale Oppositie Beweging (de R.O.B.), staan duizend procent achter je.
maandag 8 februari 2016
zaterdag 6 februari 2016
felicitatie voor de erotische dichter
deze plek is vandaag een hartelijke felicitatie op zijn plaats. Een felicitatie aan een dichter. Niet zomaar een dichter maar De Dichter der Erotiek. Een dichter die een droom werkelijkheid zag worden. Na jaren ploeteren. Tegen de stroom inroeien.
Ik ontmoette deze dichter voor het eerst in de Melkweg. In de jaren 80. Hij trad daar op met erotische poëzie op een festival met de titel “hard en horny”. Met gedichten met nietsverhullend en direct taalgebruik. Gedichten over harde sex. Gedichten over het wonder van de erotiek in alle verschijningsvormen.
In het gemeente archief moet nog een filmopname van zijn podiumkunsten uit die tijd zijn.
Naast dichter is hij striptekenaar. En liefhebber van kunst. Een speciaal soort kunst.
Kunst namelijk gemaakt door mensen die verstandelijk beperkt zijn. Of verstandelijk uitgedaagd. Mongolen. Autisten. Manisch depressieven. Onaangepasten. Mensen wier uitingen door de gevestigde kunstwereld met niet serieus genomen worden. Waar men de neus voor ophaalt. Op neerkijkt.
Dus begon deze dichter een missie. Het onder de aandacht brengen van deze kunst. Kunst die de geuzennaam outsider art kreeg.
Begonnen met kleinschalige exposities in een keldertje. Bij de opening ervan altijd een gedicht. Voorgedragen met luide stem en veel emotie. Zijn vriendin verzorgde het bier en de chips. Door stug doorgaan kwam er aandacht van de pers. Hij begon een eigen televisieprogramma over outsider art.
En de aandacht voor de wonderlijke wereld die de outsider kunstenaars in hun werken scheppen nam toe. Men zag de artistieke waarde ervan. En bleek er een publiek voor te bestaan.
Zo gek is dat niet, want veel kunstenaars zijn ook zo gek als een deur. Zit een steekje aan los. Hebben een klap van de molen gehad.
Moet ik nog de naam van Vincent van Gogh noemen?
En krijgt het museum de Hermitage, hier aan de Amstel, een eigen afdeling waar permanent outsider art tentoongesteld gaat worden.
Een mijlpaal die het gevolg is van jarenlang buffelen en tegen de stroom in zwemmen.
Daarom wil ik hier graag zeggen: Gefeliciteerd Bert Schoonhoven, met dit grote succes. Het is verdiend. En van harte gegund. Geniet ervan.
En ik ga ervan uit dat je bij de opening weer op wervelende wijze een gedicht zult voordragen.
Zoals dit bijvoorbeeld: https://youtu.be/C
dinsdag 2 februari 2016
smeris in de 2e wereldoorlog
Politie. Smeris. Diender. Wout. Juut. Hermendad. Wetsdienaar. Waakzaam en dienstbaar. De politie dient de orde van de overheid bewaren, de belangen van de heersende klasse verdedigen en gehoorzaam aan de regering zijn.
Dat was in de tweede wereldoorlog ingewikkeld. . In hoeverre moet je als politie agent gehoorzamen aan de Duitse bezetter? In hoeverre meewerken aan de jodenvervolging? Waar ligt je loyaliteit ? Voor welke dilemma’s wordt je gesteld? Vragen die opgeworpen worden in het boek “Wat kon ons gebeuren” van Gerrit Hoogstraaten. Een roman gebaseerd op de ervaringen van zijn opa, die smeris was in die tweede wereldoorlog. In de dagen tussen de auswitch herdenking in het Wertheimplantsoen en de herdenking van de februaristaking bij de Dokwerker, was hij te gast bij radio Amsterdam FM om over dit boek te praten. De gelegenheid om hem na die uitzending een paar vragen te stellen. Onder andere over de reactie op het boek door voormalig commissaris Bernard Welten. https://youtu.be/Tzx_Iae5vbQ
Dat was in de tweede wereldoorlog ingewikkeld. . In hoeverre moet je als politie agent gehoorzamen aan de Duitse bezetter? In hoeverre meewerken aan de jodenvervolging? Waar ligt je loyaliteit ? Voor welke dilemma’s wordt je gesteld? Vragen die opgeworpen worden in het boek “Wat kon ons gebeuren” van Gerrit Hoogstraaten. Een roman gebaseerd op de ervaringen van zijn opa, die smeris was in die tweede wereldoorlog. In de dagen tussen de auswitch herdenking in het Wertheimplantsoen en de herdenking van de februaristaking bij de Dokwerker, was hij te gast bij radio Amsterdam FM om over dit boek te praten. De gelegenheid om hem na die uitzending een paar vragen te stellen. Onder andere over de reactie op het boek door voormalig commissaris Bernard Welten. https://youtu.be/Tzx_Iae5vbQ
maandag 1 februari 2016
scharrebiersluis
1e bijdrage aan kunstproject "Amsterdam Venezia Parallels Observations" scharrebiersluis https://youtu.be/jDtQwYStr6I Ben ik nou ook kunstenaar?
Abonneren op:
Posts (Atom)