kop dicht,.

Moe van alle meningen. Kan even geen mening meer zien of horen. Er zijn er te veel. En van iedereen. Geschreeuw. Gezeur. Gebral. Genuanceerd. Ongenuanceerd. En allemaal zinloos. Stop ermee. Stilte. Mond houden. Kop dicht.  Eindelijk rust.

Ga ik ook voorlopig doen. De groeten.  https://youtu.be/fNdFXJtqRNA?list=PL0AC7D936F44ECA45

Nederlandse man

De Nederlandse man is een kanjer.
De Nederlandse man is woest aantrekkelijk.
 Een fantastische minnaar.
 Een succesnummer.
 Een bikkel.
 Een hunk.
 Een ultieme sexpartner.
 Een gedroomde vader.
 Veel vrouwen smelten voor de Nederlandse man.
 Vallen voor de Nederlandse man.
 Blijven hangen aan een Nederlandse man.
 Laten huis en haard achter voor een Nederlandse man.
 Vinden het geluk bij een Nederlandse man.
 Lees het verhaal van Sheila Fields in haar boek Sally Bones.
 Domweg gelukkig op de Hogeweg.
In de Watergraafsmeer.
In 020.
Dankzij een crush op een Nederlandse man.
https://youtu.be/4Zj8v7Eqb8k.

parelmoerpoeder

Volgens mij zijn we in de derde wereldoorlog verzeild geraakt, maar daar wil ik het hier niet over hebben.
Ik wil het over De Oorlog hebben. 
De Tweede Wereldoorlog. Binnenkort gaan we 4 en 5 mei weer herdenken.
De vrijheid.
De vrijheid van meningsuiting (arme Ebru).
Al weer meer dan 70 jaar geleden werd die Oorlog beëindigd. Nog steeds komen er nieuwe boeken over uit. Nog steeds worden er nieuwe monumenten voor opgericht.
Zo krijgen we een Holocaust centrum in de voormalige IVKO school aan de Plantage Middenlaan (eerst expositie: schilderijen van Jeroen Krabbé) en een massief monumentaal monument met namen van oorlogsslachtoffers aan de Weesperstraat. Terwijl je nu al struikelt over de herdenkingsplaatjes, monumenten en plekken in 1018.
Maar het houdt nooit op.
Het is nooit voorbij.
De herinnering zal en moet levend gehouden worden.
De Tweede Wereldoorlog is bepalend voor de identiteit.
Er worden ieder jaar nieuwe speelfilms en documentaires over dit onderwerp gemaakt en stapels boeken geschreven.
Het is een onuitputtelijke bron.
Zo verscheen er recent een vuistdik boek van Clyde R. Lo A Njoe onder de intrigerende titel “Parelmoerpoeder”.
Een boek waar hij meer dan dertig jaar aan gewerkt heeft. Zo’n 700 pagina's maar liefst. Over bezetting en de nasleep ervan.
Hier een kort interviewtje met Clyde https://youtu.be/jXMw4MdAO6Q

Willem Alexander: onvoorstelbaar

Woensdag is Wim Lex jarig. Prins pils noemden ze hem in de tijd dat hij onvoorstelbare hoeveelheden bier dronk en op onvoorstelbare wijze toch nog een diploma van de universiteit cadeau kreeg.
Willem-Alexander Claus George Ferdinand, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, Jonkheer van Amsberg Heet hij officieel.
Hij is koning van de bananenmonarchie Nederland, waar een onvoorstelbare hoeveelheid smetten op rust. Denk maar eens aan de onvoorstelbare capriolen van de opa van de huidige koning, Bernhard van Lippe Biesterfeld.
Nederland een onvoorstelbaar kleine vlek op de aarde met een onvoorstelbare zelfoverschatting. Met onvoorstelbaar arrogante politici. En een onvoorstelbaar onnozele bevolking.
Om de verjaardag van de voormalige Prins Pils  te vieren wordt er in het hele land onvoorstelbaar gefeest. Met onvoorstelbare  truttigheid. Onvoorstelbare burgerlijkheid. Die onvoorstelbare Hollandse koopmansgeest . Onvoorstelbaar veel rotzooi uit zolders en kelders gaat in de aanbieding. Onvoorstelbaar verwende kinderen verpatsen hun onvoorstelbare hoeveelheid speelgoed. En onvoorstelbaar veel giftig eten dat wordt aangeboden. Er zal een onvoorstelbare hoop lawaai worden geproduceerd. Een onvoorstelbare hoeveelheid alcohol worden genuttigd. Een onvoorstelbare hoeveelheid troep worden achtergelaten.
Er gaan onvoorstelbaar veel artiesten muziek maken. Het wordt een onvoorstelbare kakafonie. Met onvoorstelbaar goede en onvoorstelbaar slechte optredens. En een onvoorstelbaar aantal decibellen.
Er zullen onvoorstelbaar veel provincialen en toeristen op Koningsdag naar Amsterdam komen.
En ongelofelijk veel inwoners van Amsterdam zullen voor een dag de stad ontvluchten of binnenblijven met alle luiken gesloten en de gordijnen dicht.
Hadden ze maar niet in zo’n onvoorstelbaar mooie en fijne stad moeten gaan wonen.
Maar dit jaar is er onvoorstelbaar goed nieuws. Het schijnt onvoorstelbaar koud te worden en onvoorstelbaar hard te gaan regenen.
Het is maar dat U het weet.

Ster als straatmuzikant op Montmartre

Zaz, Zangeres uit Franrijk. Geboren 1 mei 1980 in Tours als Isabelle Geffroy. Moet dus haast wel links zijn. Ster. Laatste cd was met medewerking  o.a. Charles Aznavour en Quincy Jones. Allemaal classics over Parijs. Leuk dat ze toch ook gewoon nog met twee begeleiders op de Butte van Montmartre  gaat staan. En een stukje  ouderwetse straatmuziek ten gehore brengt. Hoe zou ze ooit begonnen zijn?
https://www.youtube.com/watch?v=sp3G50jBRuU&nohtml5

dag

Sommige dagen zijn kort. Bijvoorbeeld de dag van de democratie (sic) in Amsterdam. Van de gemeente Amsterdam kreeg ik de volgende aankondiging voor 22 april:
19.00 uur: wethouder Choho houdt de openingstoespraak ter gelegenheid van de Dag van de Democratie, Raadszaal van het stadhuis, Amstel, Amsterdam.
19.30 uur: wethouder Ivens is aanwezig bij de afsluiting van de "Dag van de Amsterdamse democratie”, Raadszaal Stadhuis.

Afrika

Afrika.

Even kort door de bocht.

Tropische hitte. Corruptie. Kindsoldaten. Oorlog. Honger. Machtsmisbruik. Milieuvervuiling. Overbevolking. Aids. Homofobie. Sloppenwijken. Kindersterfte. Terrorisme. Bloedvergieten.

Afrika.

Veel hulporganisaties uit het westen. Werkverschaffing voor hulpverleners. Onder het mom van goede bedoelingen. Lekker rondrijden in SUV door de bush. Tegen een salaris. De hulp is meestal zinloos. Vechten tegen de bierkaai. Lees Dark Star Safari van Paul Theroux er maar op na.

Op sommige mensen heeft dit continent een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Verslaafd aan de chaos, de drukte, de hitte, het gedoe.

Edith Tulp is een van die mensen. Reist al jaren onvermoeibaar rond door chaotische steden, de bush, de jungle en de woestijn. Schreef artikelen. Voor kranten. Damesbladen. Glossy’s. Nu heeft ze een roman gepubliceerd. De Bushsoldaat.

Speelt in Oeganda. Hoofdpersonen: een witte westerling en een voormalig kindsoldaat.

Ik ontmoette haar. Verlangend om weer weg te gaan. Dit jaar naar Mali, Etheopia en Zuid-Afrika. Het avontuur tegemoet. Heerlijk. Want Nederland vindt ze een beetje saai.

Zelfs ga ik liever een middag naar het Tropenmuseum in Amsterdam Oost. Dat is voor mij al exotisch genoeg.

https://youtu.be/A5__ozwc4Js

Mark van den Heuvel, de volgende d66-er in opspraak

En weer gaat er een boekhandel naar de gallemiezen in Mokum.
Dankzij d66.
Boekhandel Evenaar, op de hoek het Singel en de Oude Spiegelstraat. Een winkel in literaire reisboeken.
Dankzij d66 gemeenteraadslid Marcel van den Heuvel.
Hij is de eigenaar van het pand en wil na renovatie de huur meer dan verdubbelen. Er zal wil weer een flagstore van een buitenlandse exclusief lingeriemerk komen, zoals het al jaren in de 9 straatjes gaat.
Marcel  van den Heuvel draagt zo bij aan de grote uitverkoop die in de 9 straatjes aan de gang is.
Wist U trouwen dat Marcel van den Heuvel in de commissie cultuur van de gemeenteraad zit?
Maar zijn eigen portemonee gaat hem meer aan het hart dan de literatuur.
En zo draagt deze d66 cultuurpaus willens en wetens bij aan de verdere verwording van de 9 straatjes tot een exclusief winkelgebied voor upmarket toeristen.
Hoe serieus moeten we d66 nog nemen?
Hoeveel mensen hebben er al spijt als haren op hun hoofd dat ze op d66 hebben gestemd?
Telkens zijn er weer berichten die de geloofwaardigheid van d66 aantasten. En altijd berichten die iets met geld te maken hebben.
De wachtgeldkwestie rond het opeens verdwenen kamerlid Wassila Hachchi, die haar kamerlidmaatschap opzegde om te gaan folderen voor Hillary Clinton, en daar 6000 euro per maand aan wachtgeld voor krijgt. Eigenlijk zou ze moeten solliciteren. Maar even druk, druk, druk.
En dan is er d66 wethouder Udo  Kok van onze prachtige stad. 
Van financien.
Hij beloofde orde op zaken te stellen. Maar nu is hij 25 miljoen kwijt. Niemand weet waar dat geld is, maar Udo blijft rustig zitten. Krijgt gewoon iedere maand zijn riante salaris.
Deze week zei een van de oprichters van d66 Edo Spier dat dat hele idee van een referendum eigenlijk maar onzin te vinden. Harlang noemde ze dit een kroonjuweel. Maar dat laatste referendum was wel de bloody limit.
Dat zei ook een andere d66 oudgediende Laurens Jan Brinkhorst. Hij noemde de tegenstemmers raddraaiers.
En dan nog het gratis vliegreisje van de grote leider Alexeander Pechtold naar de Oekraïne aan de vooravond van hett referendum over de OekraIne.
Betaald door een zakenman. Had Alexander P. nog een gepeperde mening over de corruptie in dat land? Zijn gastheren hadden in ieder geval wel een gepeperde rekening.
D66. Mooie praatjes. Verbale lenigheid. Glad als een aal.Roomser dan de paus.  Maar als puntje bij paaltje komt denken ze toch eerst en vooral aan hun eigen portemonee.
Dan is het over en uit met idealen, kroonjuwelen en beginselen.
Een daarvan is Amsterdam het slachtoffer.
Nu weer een mooie boekhandel minder.
Misschien wordt het ook tijd voor minder d66.
Minder, minder, minder.
En het is maar dat U dat weet.

De glorieuze terugkeer van Helen Knopper

Ze is al in de tachtig en overleefde jaren van zwaar uitgaan in de Nieuwmarkt, waar ze menig man onder tafel dronk. Stappen op het scherpst van de snede. Tussen hoeren pooiers, zeemannen en intellectuelen. Met haar vriendin Roos. Een mysterieuze vouw met een Indische achtergrond en een getroubleerd gemoed. Ze herkenden elkaar als geestverwanten en maakten na hun eerst ontmoeting jaren de buurt onveilig. Menig glas werd geleegd, er waren drugs, en hoe Helen Knopper dat heeft overleefd is de medische wetenschap een raadsel. Over haar vriendschap met Roos schreef Helen Knopper een boek , jaren na overlijden van haar vriendin. Opmerkelijk, want tien jaar geleden stond Helen Knopper in een boek met vergeten schrijvers. Vergeten, uitgerangeerd en zonder utgever. Maar ze bleef stug doorschrijven. Innerlijke Noodzaak. Levensbehoefte. Het Moest Eruit. En zie, nu is er een nieuw boek. Het is en biografie van een vriendschap. Het is de glorieuze terugkeer van Helen Knopper aan het literaire firmament. Hallelujah. Laat de kurken knallen. Vul de glazen. Bacchus is blij. Hopen dat dat boek geen vergeten boek wordt. Hopen dat de kater meevalt.
https://youtu.be/KfS4XC34FuU

pvda in paniek

De pvda is in paniek. Overal lanceren ze proefballontjes om in het nieuws te komen. Die ballonnetjes worden door hun slaafjes in de media gretig opgepikt. Ze proberen het zinkende schip te redden. Alle hens aan dek. Nu wil de fractievoorzitter van de Amsterdamse raadsfractie iets doen aan het teveel aan toeristen. Opeens. Alleen zitten ze daar voor het eerst  in de oppositie. En hebben ze al die hotels laten bouwen toen ze aan de macht waren. En dat was al sinds de 2e wereldoorlog. Ondertussen zal de groei van het toerisme doorzetten.  Bikkelhard. Onontkoombaar. Want steeds meer plekken worden te gevaarlijk om heen te gaan. Amsterdam nog niet. Maar hoe lang nog trouwens?

Hier een filmpje van een jaar geleden over dit onderwerp uit Venetië https://youtu.be/GE4l4wtS4vE

Nieuwmarkt wordt Place du Tertre

Wat hebben we in Amsterdam toch een hoop kunstenaars.
In het foldertje van de Open ateliers op de oostelijke eilanden staan   gebied minstens twintig of dertig mensen  die zichzelf ook als zodanig beschouwen.
Kortom, met de productie van kunst gaat het crescendo. Met verkoop geloof ik minder. Dat leidt tot  visioenen van  tot de nok volgstouwde ateliers met onverkochte kunst. Daarvan zou je als kunstenaar toch droef te moede worden.
Maar nee, velen spiegelen zich waarschijnlijk aan van Gogh. Na mijn dood zal mijn werk pas begrepen en op waarde geschat worden, denken ze. Het grote publiek is er nog niet aan toe.
Er zijn ook mensen die zichzelf welbewust als amateur afficheren. De zondagsschilders. Die houden vanaf 21 april open huis aan de Gelderse Kade. En op 24 april toveren ze de Nieuwmarkt om tot een plein dat lijkt op de Place du Tertre in Parijs. Gevuld met schilders aan het werk. Eenmalig.
Als protest tegen een botte bezuiniging op de amateurkunst. 
Hopen dat het niet regent.
Maar waarom is er eigenlijk geen plek waar dat permanent gebeurt?
Nu staan er een paar tekenaars op het Rembrandtplein, maar die vallen tussen de trams en het horecageweld nauwelijks op.
Laten we in het kader van de spreiding van het toerisme over de hele stad een Amsterdams equivalent van de Place du Tertre creeeren.
Bijvoorbeeld op het Kattenburgerplein, tegenover het gebouw waar Vincent van Gogh ooit een aantal maanden logeerde. Bij zijn oom die bij de marine was.
Een plaquette die aan dat verblijf herinnert is er al. Nu nog een dagelijkse kunstmarkt a la Place du Tertre.
Dat kan gouwe handel worden. Kat in ‘t bakkie. Patattentje erbij en de zaak is voor z’n roodkoperen.
Hier als toegift een interview met de woordvoerdster van de zondagsschilders https://youtu.be/CL7lveOArYU

Groot probleem voor Koning Willem Alexander

Een kwestie schijnt onze koning Willem Alexander, Wim Lex voor intimi en prins pils voor 

zijn jeugdvrinden, binnenskamers bezig te houden. 

Een vraag. Wie wordt de nieuwe directeur van het rijksmuseum? 

Met wie kan hij met de nieuwe president van de verenigde staten, Donald Trump of Bernie Sanders,

 straks poseren voor de Nachtwacht van Rembrandt. 

Wie wordt de  nieuwe baas van die toko. 

Een vraag die als een zware slagschaduw boven Amsterdam hangt.

Een vraag waar  een commissie vol met zwaargewichten en cultuurbobo’s op dit moment mee worstelt. 

In achterkamertjes. Achter gesloten deuren. Met geheimhoudingsplicht. 

Want de naam van de nieuwe functionaris dient tot op het laatst geheim te blijven. 

En Willem Alexander, Wim Lex voor intimi en prins Pils voor zijn jeugdvrinden, heeft het laatste woord. 

Hopelijk worde de nieuwe directeur van het Rijksmuseum niet weer iemand die een hekel 

aan Amsterdam heeft, zoals  de vorige directeur Wim Pijbes. 

Laten  een dergelijke blamage ons bespaard blijven. Nogmaals zo een vernedering zou ondragelijk zijn. 

Dat kunnen we niet nog een keertje bij hebben in onze door wanbestuur van d66 vvd en sp geteisterde stad. Laat ons hopen op iemand met iets meer beschaving en iets meer klasse. En iets meer smaak. En iets betere omgangsvormen.

Geen mensen meer die er genoegen in scheppen de Amsterdammer 

tot op het bot te beledigen, schofferen en in  grond te trappen. 

Het zou daarom goed zijn ook in het rijksmuseum  eens een buitenlander de scepter te laten zwaaien. 

Om er eens een frisse wind doorheen te laten waaien. De ramen open te zetten. 

Bij voorkeur iemand uit een land waar ze weten wat smaak is. Beschaving. Cultuur. 

Iemand zonder banden met 010 en de ruwbesnaarde omgangsvormen die ze daar hebben.

Iemand uit Frankrijk . Of Italië. Of Spanje. Griekenland.

Landen waar we nog iets van kunnen leren betref goede omgangsvormen.

Een  buitenlander zou ook logisch zijn. 

Is al heel wat keren de redding van een zieltogende culturele instelling geweest. Ga maar na:

De baas van het Stedelijk Museum is een duitse, Beartrix Ruf.

De baas van het van Gogh museum is een duitser, Axel Rüger.

De baas van toneelgroep Amsterdam is een Belg, Ivo van Hove. 

De Baas van de opera is Frans Libanee”s, Pierre Audi

Dus voor her rijks ook en buitenlander.

Iemand uit Argentinië bijvoorbeeld. Bij voorkeur een aantrekkelijke vrouw.  

Lijkt me voor  koning Willem Alexander, Wim Lex voor intimi en prins pils voor zijn jeugdvrinden.

 Een voor de hand liggend idee. Kan ie zijn vrouwtje mee imponeren. 

En nog een keer schalks Ole Guapa (hallo schoonheid) tegen haar roepen.  

“Ole Guapa, kijk eens wat ik voor je geregeld heb.”  

Daarna kan ie de gelijknamige wereldhit van Malando opzetten. Het vervolg laat zich raden.

Jammer hierbij is dan wel weer dat het nummer Ole Guapa  door iemand uit 010 is gecomponeerd, 

namelijk Arie Maasland. 

Ole Guapa. Als we dat ook tegen de nieuwe baas van het rijks kunnen zeggen ben ik tevreden.

En het is maar dat U dat weet.

het rookgordijn rond de uitslag van het referendum

Nu krijgen we een wekenlang rookgordijn rondom wat de regering gaat doen met de uitslag van het referendum. Het zal allemaal heel gecompliceerd worden gemaakt. Talloze problemen en nuances. Wat dachten de thuisblijvers??(Denk aan ir. Ad van Emmenes, die altijd op de radio bij een 0-0 wedstrijd de worden sprak: "de thuisblijver hadden gelijk") Die tegenstemmers zijn toch geenstijl/wilders/spaanhangers/tokkies/dom/onwetend/om de tuin geleid/vmbo-ers/werklozen/in de maling genomen/in ieder geval niet serieus te nemen. Langzaam vergeet iedereen deze dag. En breekt er een of andere rel uit, komt v.d. Steur weer eens in de problemen, Wilders komt voor de rechter, Samsom weeriedere avond bij Pauw of DWDD of wordt er weer een aanslag gepleegd en kijkt iedereen even de andere kant op en beslist de 2e kamer om het verdrag toch te ratificeren. Op een zonnige middag ergens midden in de mei vakantie. En we gaan weer over tot de orde van de dag.
 Ik ben geen ziener en geen medium. Maar toch zie ik dit scenario in de toekomst plaatsvinden.

Wim Brands pleegt zelfmoord

Het is al weer en tijdje terug dat ik Wim Brands tegenkwam. Enkele maanden. In de openbare bibliotheek. Waar anders? Hij ging daar iemand interviewen. Iemand die een boek had geschreven. Hij was vrolijk, opgewekt. Vriendelijk als altijd.
Ik hoor net dat hij depressief was en zelfmoord heeft gepleegd.
Hier leest hij een gedicht voor over russen. De opname was voor mijn programma met de pompeuze en nogal van zelfoverschatting getuigende titel "Mr. Amsterdam" . Op een koude winterochtend aan  de rand van de Staatsliedenbuurt. Ongeveer vijf jaar geleden.
Als hommage aan deze dode dichter publiceer ik dit filmpje hier nogmaals. https://youtu.be/_X_a0VAC30U.