Het Tropenmuseum is mijn favoriete museum in Amsterdam. Ooit opgericht om schatten uit de koloniën aan Nederland te tonen. Zoals ons Indië, waarvan sommigen vinden dat we het nooit weg hadden moeten geven. Indië verloren, rampspoed geboren. Riep men toen Indonesië de Merdeka, de onafhankelijkheid uitriep. En een grote groep immigranten uit de oost kwam naar Nederland, het moederland.
In het Tropenmuseum konden ze vervuld van weemoed kunstschatten uit de gordel van smaragd bewonderen en op de pasar malams kon men zich wentelen in de nostalgie van de tempoe doeloe. En zich laten afzetten door hun eigen mensen, zoals een Indonesische vriend deze markten ooit bondig samenvatte.
Nederland bleef naar Indonesië kijken als een exotisch ontwikkelingsland. Een derde wereld land. Palmen, zon, lekker eten, exotische schoonheden en
traditionele cultuur.
Dat er ook levendige, spannende en interessante ontwikkelingen plaatsvonden bijvoorbeeld op gebied van de moderne beeldende kunst bleef hier onopgemerkt. In andere landen, met een minder naar binnen gerichte blik, zag men dat wel.
In Nederland is welgeteld een specialist op dit gebied. Helena Spanjaard.
Internationaal is zij gezaghebbend. Met haar schat aan kennis, contacten.
Haar publicaties. Haar medewerking aan tentoonstellingen, zoals de schitterende installatie la Grande Parade in het Tropenmuseum in 2014. (https://youtu.be/WGfondIn2-c)
Deze maand verscheen een boek van Helena Spanjaard dat we gerust als een standaardwerk kunnen classificeren. Een boek over moderne Indonesische
Kunst van 1930 tot nu. Met schitterende foto’s en verhelderende teksten. Want Indonesië heeft niet alleen heel veel inwoners, maar ook heel veel moderne beeldende kunstenaars.
Hier een interview met Helena Spanjaard https://youtu.be/ZRMo0HguGrU
dinsdag 28 juni 2016
maandag 27 juni 2016
Gevolg van de Brexit: mijn eigen leven terug
Natuurlijk wil men mijn mening als leider van de Radicale Oppositie Beweging (R.O.B.) over het referendum aan de overkant van het kanaal. Over de Brexit. Het feit dat Groot Brittanië uit de EU wil stappen.
Terwijl die vlegel van een Mark Rutte namens ons land voorzitter van de eu was. Mark Rutte sloeg daarmee een modderfiguur, en komt in de geschiedenisboeken als de kluns onder wie het schip van de EU definitief ten onder ging. Mark Rutte waarschuwde de Britten nog, maar ze waren niet geïmponeerd door de boodschap van die snotneus. Holland spreekt een woordje mee dacht hij misschien. Niet dus.
Nu roepen de voorstemmers in het perfide Albion dat ze hun land terug hebben. Dat wil ik ook wel. Mijn land terug.
En in heel Europa is nu de geest uit de fles.
De hele Europese Unie staat op instorten. Paniek alom.
Zo is de instorting van voormalig Joegoslavië ook begonnen, met een bloederige en wrede oorlog als gevolg.
Was Tito maar opgevolgd door een andere vader des vaderlands die gezellig de knoet overheen had gelegd.
Dan bestond Joegoslavië nog en zaten ze nu allemaal nog gezellig aan de pruimenlikeur. Zjivili!
Nu heb je allemaal kleine landjes die door niemand serieus worden genomen, net zoals Nederland. In Nederland is de geest ook uit de fles.
Er gaan steeds luidere stemmen op voor een Nexit referendum. Nederland uit Europa.
Onder leiding van Ome Geert. Ome Geert Wilders als opvolger van snotneus Mark Rutte. Ja, Gods wegen zijn duister en zelden aangenaam.
Dat wordt het moment voor Amsterdam om uit Nederland te stappen. De Aexit.
Wat ome Geert kan kunnen wij hier in Mokum nog veel beter. Wij willen onze stad terug.
En Amsterdam onafhankelijk is slechts het begin. Ik wil verder gaan.
Ik wil mijn eigen buurt terug. De Buexit
Wat moet ik met dat toeristische centrum en al die gettowijken als Noord, West en Zuidoost. En al die kakkers in Oud zuid en de Watergraafsmeer?
Opzouten met al die griebus. Laat ze hun eigen boontjes maar doppen.
Ik wil dat mijn eigen postcodegebied 1018 terug. De Postcoexit
Onafhankelijk van die rotte, zieke, verdorven buitenwereld, met zijn verval, enge mensen, decadentie, misdaad, en zedeloosheid. Laten we alle bruggen ophalen en daar grensposten van maken. En mensen een visum laten kopen als ze het gebied inwillen.
Met een eigen president en eigen bestuur. Republiek postcode 1018. Plantage Weesperbuurt, Kadijken en Oostelijke eilanden.
Maar ja, ik heb eigenlijk niks met die Oostelijke eilanden. Armoede, gettovorming heb je daar. Die kunnen we ook wel afstoten. En dan de Plantage/Weesperbuurt kan ook wel weg. Dat hele Joodse kwarties kunnen we misschien aan Israël schenken. En dan Artis met zijn dierenleed en al die studenten. Veel te veel drukte.
Het is beter mijn straat gewoon uit dat postcode gebied stapt. De Strexit.
Of nog beter. Wat echt ideaal zou zijn. Hexit. Mijn huis stapt uit mijn straat er wordt een onafhankelijke staat. Zodat ik met niks en niemand meer wat te maken heb. Deur op slot en luiken dicht. De Nixit.
Dat lijkt me heerlijk. Ideaal. Eindelijk mijn eigen leven terug.
Terwijl die vlegel van een Mark Rutte namens ons land voorzitter van de eu was. Mark Rutte sloeg daarmee een modderfiguur, en komt in de geschiedenisboeken als de kluns onder wie het schip van de EU definitief ten onder ging. Mark Rutte waarschuwde de Britten nog, maar ze waren niet geïmponeerd door de boodschap van die snotneus. Holland spreekt een woordje mee dacht hij misschien. Niet dus.
Nu roepen de voorstemmers in het perfide Albion dat ze hun land terug hebben. Dat wil ik ook wel. Mijn land terug.
En in heel Europa is nu de geest uit de fles.
De hele Europese Unie staat op instorten. Paniek alom.
Zo is de instorting van voormalig Joegoslavië ook begonnen, met een bloederige en wrede oorlog als gevolg.
Was Tito maar opgevolgd door een andere vader des vaderlands die gezellig de knoet overheen had gelegd.
Dan bestond Joegoslavië nog en zaten ze nu allemaal nog gezellig aan de pruimenlikeur. Zjivili!
Nu heb je allemaal kleine landjes die door niemand serieus worden genomen, net zoals Nederland. In Nederland is de geest ook uit de fles.
Er gaan steeds luidere stemmen op voor een Nexit referendum. Nederland uit Europa.
Onder leiding van Ome Geert. Ome Geert Wilders als opvolger van snotneus Mark Rutte. Ja, Gods wegen zijn duister en zelden aangenaam.
Dat wordt het moment voor Amsterdam om uit Nederland te stappen. De Aexit.
Wat ome Geert kan kunnen wij hier in Mokum nog veel beter. Wij willen onze stad terug.
En Amsterdam onafhankelijk is slechts het begin. Ik wil verder gaan.
Ik wil mijn eigen buurt terug. De Buexit
Wat moet ik met dat toeristische centrum en al die gettowijken als Noord, West en Zuidoost. En al die kakkers in Oud zuid en de Watergraafsmeer?
Opzouten met al die griebus. Laat ze hun eigen boontjes maar doppen.
Ik wil dat mijn eigen postcodegebied 1018 terug. De Postcoexit
Onafhankelijk van die rotte, zieke, verdorven buitenwereld, met zijn verval, enge mensen, decadentie, misdaad, en zedeloosheid. Laten we alle bruggen ophalen en daar grensposten van maken. En mensen een visum laten kopen als ze het gebied inwillen.
Met een eigen president en eigen bestuur. Republiek postcode 1018. Plantage Weesperbuurt, Kadijken en Oostelijke eilanden.
Maar ja, ik heb eigenlijk niks met die Oostelijke eilanden. Armoede, gettovorming heb je daar. Die kunnen we ook wel afstoten. En dan de Plantage/Weesperbuurt kan ook wel weg. Dat hele Joodse kwarties kunnen we misschien aan Israël schenken. En dan Artis met zijn dierenleed en al die studenten. Veel te veel drukte.
Het is beter mijn straat gewoon uit dat postcode gebied stapt. De Strexit.
Of nog beter. Wat echt ideaal zou zijn. Hexit. Mijn huis stapt uit mijn straat er wordt een onafhankelijke staat. Zodat ik met niks en niemand meer wat te maken heb. Deur op slot en luiken dicht. De Nixit.
Dat lijkt me heerlijk. Ideaal. Eindelijk mijn eigen leven terug.
zondag 26 juni 2016
Figuur des vaderlands
Dichter des Vaderlands, Denker des Vaderlands, Componist des Vaderlands, Theoloog des Vaderlands. Die hebben we al. Al weet ik hun namen niet 1-2-3. En wat we ermee moeten. Zo'n figuur des Vaderlands. En de relatie tot de zinloosheid des bestaans.
Maar wordt het geen tijd voor:
Amsterdammer des Vaderlands
André Hazes imitator des Vaderlands
Huisdier de Vaderlands
Insect de Vaderlands
Crimineel des Vaderlands
Musicalster des Vaderlands
Moslim des vaderlands
Blogger des Vaderlands
Columnist des Vaderlands
Tv presentator des Vaderlands
Kok des Vaderlands
Voetballer des Vaderlands
Politicus des Vaderlands
Fotomodel des Vaderlands
Sexsymbool des Vaderlands
Reiziger des Vaderlands
Dj des Vaderlands
Zanger des Vaderlands
Toneelspeler des Vaderlands
Filmregisseur des Vaderlands
Enzoverder tot we er minstens 1000 hebben.
nav een post van Wiel Kusters
Bijlage de Andre Hazes Imitator des vaderlands Kabier Noor Mohamed in de OBA voor radio Amsterdam FMhttps://youtu.be/24BQHj-Te3U
maandag 20 juni 2016
Gekozen burgemeester in Amsterdam
Amsterdam krijgt een fietsburgemeester. Een fietsende burgemeester. Had U er al van gehoord? Het is echt waar.
Nee, het is niet zo dat U Eberhard v.d. Laan binnenkort in een strakgesneden wielrenuitrusting
op zijn racefiets op hoge snelheid door de stad zult zien scheuren.
Met in zijn kielzog een heel peloton van assistenten, voorlichters, politici, journalisten en bewakers.
Onderweg om honderdjarigen te feliciteren, toespraken te houden, kransen te leggen of de
laatste overlevende pvda leden een hart onder de riem steken.
Waarna hij zich weer terugtrekt in de bunker onder het stadhuis om gehuld in een mist van rook
over onze veiligheid te waken.
Die fietsburgemeester is een helemaal nieuwe functie.
Er is binnenkort zelfs een echte verkiezing. Hoorde ik via de sociale media.
Diverse kandidaten voor deze functie bedelden om mijn stem. Allemaal dames trouwens.
En dat terwijl we naast Eberhard v.d. Laan ook al een nachtburgemeester hebben.
Daar hoor ik trouwen nooit meer iets van. Van die gesubsidieerde nachtburgemeester.
Of zou die functie zijn opgeheven vanwege de verregaande nutteloosheid ervan?
Dat zelfde vrees ik voor een fietsburgemeester. Verregaande nutteloosheid.
Vlag op een modderschuit.
15 seconds of fame. En meer niet. Een kort momentje in de schijnwerpers.
Flitsende fototoestellen, draaiende camera’s, snorrende radiorecorders, schrijvende intkoelies.
15 seconds of fame. En meer niet. Een kort momentje in de schijnwerpers.
Flitsende fototoestellen, draaiende camera’s, snorrende radiorecorders, schrijvende intkoelies.
Kortom een horde persmuskieten die langs komen vliegen kort neerstrijken en zich daarna op het
volgende slachtoffer van hun onuitputtelijke nieuwshonger storten.
Het gaat hier om een projectje van de gemeente Amsterdam. Om Amsterdam als fietshoofdstad te
promoten. De fietsburgemeester moet de hele wereld over om onze stad te promoten.
Als fiets hoofdstad.
Als hel voor fietsers kun je beter tegenwoordig zeggen.
De stad is al jaren verstopt door de hoeveelheid fietsen.
Nergens in de binnenstad kun je je fiets nog parkeren. De situatie voor fietsers wordt met de dag
gevaarlijker. Amsterdamse fietsers zijn kamikazepiloten.
Die God nog gebod erkennen, en met hun gedrag voor menige levensgevaarlijke verkeerssituatie zorgen. En dan al die toeristen die het noodlot tarten door hier in groepen te gaan fietsen en en masse pleinen, bruggen en straten versperren. En fietsendieven. Die hebben vrij spel worden nooit gepakt.
Vraag je om oplossingen voor het fietsprobleem dan hangt de Amsterdamse politiek als
een aangeslagen bokser in de ring. Machteloos en uitgeteld.
Maar een als een Floortje Dessing rondreizende fietsburgemeester krijgen we wel.
Met grote delegaties naar het buitenland.
Business class vliegen, dure hotels, borrel met haring en champagne, feesten, sjieke diners,
officiële ontvangsten. Op kosten van een VVD wethouder.
Die zal zelf ook wel mee gaan met al die snoepreisjes. De eerste reizen zijn al gepland. Peking, Chicago
en Kaapstad. En terwijl de fietsburgemeester de wereld rondreist gaat Amsterdam langzaam ten onder aan een overdosis fietsen, fietsers en de
bijbehorende fietsproblemen.
Ik wil helemaal geen namaak fietsburgemeester kiezen.
Ik wil dat de problemen worden aangepakt. De parkeerproblemen voor de fietser.
De fietsendiefstal. De levensgevaarlijke toeristen.
En ik wil de opvolger van Eberhard v.d. Laan kunnen kiezen.
En het is maar dat U dat weet.
maandag 13 juni 2016
pinkpop, ouwe lullen en drs P.
Afgelopen weekend was pinkpop. Maar het was geen Pinksteren. Pinkpop heeft blijkbaar niks meer met Pinksteren te maken. Weer een mooie katholieke traditie die naar de gallemiezen gaat. Of naar de ratsmodee. Bij het oud vuil wordt gezet. En de bisschoppen laten dit zomaar gebeuren. Geen woord van protest heb ik gehoord. Terwijl ze toch de Moederkerk zijn. Waar moet het heen met dit land? Is er dan niets meer heilig? Vallen we nog verder ten prooi aan barbarij? Gaat de beschaving nu definitief ten onder? Kunnen we nog dieper zinken?
Is Pinkpop nu een fundraiser voor Pink Ribbon tegen borstkanker? Of een manifestatie ter solidariteit met de homozuele medemens.? Reclame voor the Pink Panther?
Nee, pinkpop bewijst dat grijs het nieuwe pink is. Grijs is de modekleur van de huidige tijd.
Er speelden een hele trits bejaarden, zoals bijvoorbeeld de miljardair sir Paul McCartney. 74 inmiddels and still alive and more or less kicking.
En de grijze duiven van Doe Maar. Lionel Ritchie, die inmiddels geloof ik overgrotvader is. En de oudere jongeren van Rammstein. Enzovoort.
Het was alle ouwe lullen verzamelen. Ideetje voor volgend jaar. Misschien Eddy Christiani?
Pinkpop bewijst dat ouwe lullen de baas zijn. Ouwe lullen zetten de toon.
Ouwe mensen zijn in. Ouwe mensen zijn cool. Ouwe mensen tellen mee. Ouwe mensen doen er toe. Ouwe mensen doen het nog steeds.
Weg met al die snotneuzen. Opzouten met al die jeugdige blaaskaken.
Het zijn de laatste stuiptrekkingen van een afstervende cultuur. Een ten onder gaande samenleving. Een zinkend schip.
Het gaat maar door. De ene na de andere artiest die denkt over een eeuwige jeugd te beschikken komt langs om nog een keertje zijn of haar kunstje te doen en wat centjes op te halen. Het is een geriatrische parade. Binnenkort weer Neil Young. Bruce Springsteen. Het houdt niet op. Nooit.
Waarom treden die artiesten in Godsnaam nog steeds op? Voor het applaus? De bevestiging? De Roem? De groupies? De bankrekening?
Altijd maar vliegtuig in, vliegtuig uit. In onpersoonlijke hotels, omringd door lijfwachten, managers en mensen die een graantje mee willen pikken. Altijd weer die feestjes met dezelfde drugs, dezelfde drank, dezelfde groupies, dezelfde vervelende journalisten, dezelfde uitvreters, dezelfde stinkende kleedkamers, dezelfde vervelende organisatoren, en de volgende ochtend weer diezelfde kater en dezelfde bekende vragen: Waar ben ik? Wie is dit naast me in bed? Hoe erg heb ik me nu weer misdragen? Hoe laat vertrekken we? Waar is de aspirine?
Ze lijken de eeuwige jeugd na te jagen. Ze gaan tot het gaatje. Willen het onderste uit de kan halen. Tot de dood erop volgt. Waarschijnlijk dromen ze er allemaal van om net zoals de Engelse komiek Tommy Cooper dood op het podium neer te vallen.
Ze zouden een voorbeeld moeten nemen aan de Nederlandse artiest drs. P, die op zijn 80e stopte met optreden. Tot leedwezen van zijn trouwe fans. Hij wilde stoppen, naar eigen zeggen, voordat zijn optredens te pijnlijk zouden worden om aan te zien.
Aan daaraan zouden andere artiesten wellicht een voorbeeld moeten nemen.
Daarom tenslotte, als ode aan drs P, die een jaar geleden overleed, een liedje van deze weergaloze taalkunstenaar. Een liedje over de onontkoombare ondergang van de beschaving. https://youtu.be/KsK423N-z7Y
Is Pinkpop nu een fundraiser voor Pink Ribbon tegen borstkanker? Of een manifestatie ter solidariteit met de homozuele medemens.? Reclame voor the Pink Panther?
Nee, pinkpop bewijst dat grijs het nieuwe pink is. Grijs is de modekleur van de huidige tijd.
Er speelden een hele trits bejaarden, zoals bijvoorbeeld de miljardair sir Paul McCartney. 74 inmiddels and still alive and more or less kicking.
En de grijze duiven van Doe Maar. Lionel Ritchie, die inmiddels geloof ik overgrotvader is. En de oudere jongeren van Rammstein. Enzovoort.
Het was alle ouwe lullen verzamelen. Ideetje voor volgend jaar. Misschien Eddy Christiani?
Pinkpop bewijst dat ouwe lullen de baas zijn. Ouwe lullen zetten de toon.
Ouwe mensen zijn in. Ouwe mensen zijn cool. Ouwe mensen tellen mee. Ouwe mensen doen er toe. Ouwe mensen doen het nog steeds.
Weg met al die snotneuzen. Opzouten met al die jeugdige blaaskaken.
Het zijn de laatste stuiptrekkingen van een afstervende cultuur. Een ten onder gaande samenleving. Een zinkend schip.
Het gaat maar door. De ene na de andere artiest die denkt over een eeuwige jeugd te beschikken komt langs om nog een keertje zijn of haar kunstje te doen en wat centjes op te halen. Het is een geriatrische parade. Binnenkort weer Neil Young. Bruce Springsteen. Het houdt niet op. Nooit.
Waarom treden die artiesten in Godsnaam nog steeds op? Voor het applaus? De bevestiging? De Roem? De groupies? De bankrekening?
Altijd maar vliegtuig in, vliegtuig uit. In onpersoonlijke hotels, omringd door lijfwachten, managers en mensen die een graantje mee willen pikken. Altijd weer die feestjes met dezelfde drugs, dezelfde drank, dezelfde groupies, dezelfde vervelende journalisten, dezelfde uitvreters, dezelfde stinkende kleedkamers, dezelfde vervelende organisatoren, en de volgende ochtend weer diezelfde kater en dezelfde bekende vragen: Waar ben ik? Wie is dit naast me in bed? Hoe erg heb ik me nu weer misdragen? Hoe laat vertrekken we? Waar is de aspirine?
Ze lijken de eeuwige jeugd na te jagen. Ze gaan tot het gaatje. Willen het onderste uit de kan halen. Tot de dood erop volgt. Waarschijnlijk dromen ze er allemaal van om net zoals de Engelse komiek Tommy Cooper dood op het podium neer te vallen.
Ze zouden een voorbeeld moeten nemen aan de Nederlandse artiest drs. P, die op zijn 80e stopte met optreden. Tot leedwezen van zijn trouwe fans. Hij wilde stoppen, naar eigen zeggen, voordat zijn optredens te pijnlijk zouden worden om aan te zien.
Aan daaraan zouden andere artiesten wellicht een voorbeeld moeten nemen.
Daarom tenslotte, als ode aan drs P, die een jaar geleden overleed, een liedje van deze weergaloze taalkunstenaar. Een liedje over de onontkoombare ondergang van de beschaving. https://youtu.be/KsK423N-z7Y
maandag 6 juni 2016
Dank je wel Lodewijk Asscher.
Dank je wel Lodewijk Asscher. Heel hartelijk bedankt. Uit het diepst van mijn hart. Afgelopen week vestigde je terecht de aandacht op een groep die zwaar onder discriminatie lijdt. De oudere. En de oudere werkloze. Niemand wil hem of haar. Hij of zij wordt uitgekotst. Met de nek aangekeken. Die groep krijgt het zwaar voor de kiezen. Dat kan volgens jou niet blijven duren. Er moet wat gebeuren. Wat, dat zei je er niet bij, maar dit terzijde.
Goed dat jij voor die groep opkomt, Lodewijk.. Dus ook voor mij. Ik, een arme, oude zieke man die een zwaar leven heeft. Gebukt gaat onder vernederingen en beledigingen. Die doof wordt van al het ongenuanceerde geschreeuw om me heen. Eindelijk hoor ik ook bij een gediscrimineerde groep, en ik kan je niet vertellen hoe bij ik daarmee ben. Eindelijk wordt mijn leed erkent. Eindelijk kan ik me wentelen in de slachtofferrol. Zwelgen in het onrecht dat me wordt aangedaan. Daarom schreef ik een gedicht voor jou, Lodewijk. Komt dat gedicht:
Ik ben slachtoffer van discriminatie
Van racisme en intimidatie
Vanwege mijn afkomst en mijn kleur
Heb ik te maken met oeverloos gezeur
Domme mensen met domme argumenten
Aandachtjunks in een pap zonder krenten
Door hun eigen frustratie ingegeven
Vertellen ze mij hoe ik moet leven
Ik eis respect ik eis waardering
Of krijg allemaal de vliegende tering
Ze willen me van alles verbieden
Opzouten stelletje geestelijk invaliden
Ik mag niet dit en ik mag niet dat
Maar al jullie azijnpissers kunnen me wat
Ik eis respect ik eis waardering
Of krijg allemaal de vliegende tering
Val mij niet lastig met al dat gezeik
Ik ben de baas in mijn eigen koninkrijk
Ik doe wat ik doe en vraag niet waarom
Al jullie betweters zijn een beetje dom
Ik eis respect ik eis waardering
Of krijg allemaal de vliegende tering
Om de jongeren te bereiken heb ik er ook een rapnummer van gemaakt. En ik weet dat ook jij Lodewijk van rap houdt, bijvoorbeeld van de Beasty Boys.
Misschien kun je het nog gebruiken in je verkiezingscampagne. Anders stel ik het wel gratis ter beschikking aan de anti discriminatie beweging, de Ramadan vierders, de ramadan haters, de Erdogan fanclub, DENK, Sylvana Simons, Zwarte Piet activisten, door islamofobie getroffenen , slachtoffers van homohaat, christenvervolging, uitsluiting, zich achtergesteld voelende allochtone jongeren en iedere zich achtergesteld voelende groepering. .Je weet zelf. Ik zeg je.
Ok, komt dat rapnummer.
https://youtu.be/ZL8zAxreCCI
woensdag 1 juni 2016
respect
Ik ben slachtoffer van discriminatie
Van racisme en intimidatie
Vanwege mijn afkomst en mijn kleur
Heb ik te maken met oeverloos gezeur
Domme mensen met domme argumenten
Aandachtjunks in een pap zonder krenten
Door hun eigen frustratie ingegeven
Vertellen ze mij hoe ik moet leven
Ik eis respect ik eis waardering
Of krijg allemaal de vliegende tering
Ze willen me van alles verbieden
Opzouten stelletje geestelijk invaliden
Ik mag niet dit en ik mag niet dat
Maar al jullie azijnpissers kunnen me wat
Ik eis respect ik eis waardering
Of krijg allenaal de vliegende tering
Val mij niet lastig met al dat gezeik
Ik ben de baas in mijn eigen koninkrijk
Ik doe wat ik doe en vraag niet waarom
Al jullie betweters zijn een beetje dom
Ik eis respect ik eis waardering
Of krijg allemaal de vliegende tering
https://youtu.be/ZL8zAxreCCI
Abonneren op:
Posts (Atom)