Zeehondenvlees op het menu van hippe restaurants

Het was een zonnige dag, er waaide een flauw briesje, en ik maakte een boottochtje door de 

Waddenzee om zeehondjes te gaan spotten.

De schipper vertelde op gemoedelijke wetenswaardigheden over  zeehonden in de Waddenzee.
Leuke weetjes, ditjes en datjes en feiten en cijfers..

Geen wolkje aan de horizon, geen zorgen  dus  genieten maar.

De zeehonden  lagen vredig te slapen op een zandbank.
Het gaat goed met de zeehondjes, sprak de schipper en kwam met  die de zwartkijker en sombermans in mij wakker kusten op deze mooie zomerdag.
Verontrustende gegevens.
Misschien gaat het wel te goed met die zeehondjes en keert die heuglijke ontwikkeling zich tegen ze.
Want na zonneschijn komt altijd regen .
Na het zoet komt het zuur.
Zeven vette jaren, zeven magere jaren.
Enzovoort.

Er vormden zich in mijn gedachten een zwart scenario voor deze alom geliefde diertjes, een donker visioen, een helse openbaring, een danteske fantasie waarin 

zeehonden ogen worden afgeschilderd als gevreesde jagers en agressieve roofdieren waarvan er teveel zijn.,  meer dan 13.000 in de Waddenzee alleen al.

De Waddenzee is overbevolkt 

Per zeehond eten ze dagelijks 7 kilo vis

Een bedreiging voor de visstand en  de visserij.

Omdat de Waddenzee te klein is voor al die schadelijke zeehonden zwermen ze uit
over heel Nederland.

Er zijn al zeehonden gesignaleerd in de het IJ bij Amsterdam en op de Maasvlakte in 
Rotterdam.

Hoe lang zal het duren voor er een zeehond door de ringvaart zwemt of door het 
Amsterdam rijnkanaal met ernstige hinder voor de scheepvaart tot gevolg.
En vallen ze kinderen aan die zwemmen bij Blijburg.

 Het moment dat men begint met  het afschieten van zeehonden  komt 
dan snel dichterbij, 
Als een stukje noodzakelijk natuurbeheer vergelijkbaar met het afschieten van damherten 

in de Amsterdamse waterleidingduinen.

Bijkomend voordeel is dat zeehondenvlees dan weer op het menu  komt van hippe restaurants.

Het word al gegeten in bijvoorbeeld in Canada en Zweden en Groenland.

Zeehondenvlees schijnt een heel aparte smaakervaring op te leveren, een  palet aan 

smaaksensaties dat de fijnproevers niet aan zich voorbij zullen willen laten gaan.

Het is een win-win situatie.

De zeehonden krijgen  de ruimte en worden verlost van overbevolking.

De vissers kunnen weer hun brood verdienen

De scheepvaart is verlost van ernstige hinder  en de restaurants hebben weer iets nieuws  
en hips om op de kaart te zetten.

GEEF DE POËZIE TERUG AAN HET VOLK!!!!!!

POËZIE IS POPULAIR.
Poëzie leeft onder het volk.
Nergens zijn zo veel dichters als in Amsterdam.
Nergens worden meer gedichten geschreven.
Nergens zijn er meer poëzieavonden, poëziefestivals en poëzieworkshops.
Op de Dappermarkt hangt aan de gevel een regel van J.C. Bloem in 7 talen aan de muur.
DOMWEG GELUKKIG IN DE DAPPERSTRAAT
Amsterdam heeft een stadsdichter, K. Schippers.
En Nieuw West heeft een stadsdeeldichter, Otto-Sven Tromp, hier een filmpje met hem
https://youtu.be/67yCiDovrAkhttps://youtu.be/67yCiDovrAk
Maar de POËZIE IN NIET DEMOCRATISCH georganiseerd.
Via  achterkamertjespolitiek worden die dichters benoemd door een  kongsi van schimmige figuren met allemaal hun eigen belangen, waarbij OMKOPING, CHANTAGE EN SEKSUELE ATTENTIES moeilijk  uit te sluiten zijn.
Daarom mijn pleidooi:
GEEF DE POËZIE TERUG AAN HET VOLK!!!!!
Organiseer massamanifestaties waarin dichters kunnen voordragen uit eigen werk en laat het volk dan hun Stadsdichter of Stadsdeeldichter kiezen.
In alle openheid.
Met voorrondes en een grote finale op een groot podium, onder de dichtregels van J.C. Bloem.
Huldig de winnaar van dit stukje volksdemocratie in de cultuur met prijzen en lauwerkransen en laat drank en spijzen rijkelijk vloeien.
En allen zullen gelukkig zijn.

Hoe Willem wereldberoemd werd

Mokum, ook wel Amsterdam genoemd, is het middelpunt van het universum en heeft met zijn 

vrije geest en ondernemingszin al eeuwen invloed over de hele globe.

Denk aan de VOC, Johan Cruijff,  Rembrandt, Erasmus en Spinoza, om maar even wat 

willekeurige voorbeelden te noemen.

Zonder Amsterdam  zou de wereld er nu heel anders hebben uitgezien

Als je deze fantastische stad verlaat kom je overal tekens tegen die verwijzen naar  

de hoofdrol van Amsterdam.

Neem nu de doorslaggevende rol die Amsterdammers hebben gespeeld in de ontdekking 

en het in kaart brengen van de ganse aarde. 

Die geschiedenis van Amsterdam wordt bijvoorbeeld tot leven gebracht in ons 

scheepvaartmuseum. 

Het scheepvaartmuseum dat zich langzaam aan het herstellen van een jarenlang en 

dure verbouwing, waarbij het meer op een feesten en partijen complex annex 

kinderspeelplaats leek dan een serieus museum.

Ik moest aan dit museum denken toen ik laatst buiten mij geliefde Amsterdam verbleef 

op het rustieke eiland Terschelling.

Daar kwam ik een beeld tegen van Willem Barentz, de ontdekkingsreiziger en cartograaf.

Hij bleek er geboren.

Maar dankzij Amsterdam verwierf hij eeuwige roem.

Aan het eind van de zestiende eeuw hoopte men op een route naar de Oost via het noorden 

en het was Willem Barentsz die de lastige taak had gekregen deze route te ontdekken. 

In opdracht van de kaartenmaker Plancius, een gewiekste zakenman uit Amsterdam vertrok hij driemaal richting noordpoolcirkel om een noordoostpassage 

naar China en India te vinden. 

Tijdens de derde poging, in 1596, kwam Barentsz met zijn bemanning bij Nova Zembla 

vast te zitten in het ijs en waren ze genoodzaakt de winter door te brengen in ijselijke koude.

 De ontberingen waren onbeschijfelijk.

Van drijfhout werd een onderkomen getimmerd: 'Het Behouden Huys'. 

Ze hielden zichzelf in leven met het eten van poolvossen en zeehonden en werden meerdere malen bedreigd door hongerige ijsberen.

De reis had een noodlottig einde: Willem Barentsz overleefde de terugweg naar Holland niet. 

Deze horrorstory speelde door mijn hoofd toen ik een beeld van Willem Barentz op Terschelling aanschouwde en wat bleek toen ik eenmaal aan wal terugkeerde?

In de havenplaats Harlingen doen ze ook al Amsterdam  na. 

Hoe? Door het nabouwen van het originele schip Van Willem Barentz.

Dat wordt net zoiets als het schip dat bij het Scheepvaartmuseum ligt

Een paar jaartjes later en minder mooi en een stuk goedkoper. Hieruit blijkt nogmaals de  altijd inspirerende invloed van Amsterdam op de rest 

van de mensheid, tot  in Harlingen aan toe.

Dat ziet U in dit filmpje. https://youtu.be/jSuXqnSv97E

Een dag niet geklaagd is een dag niet geleefd.

We leven in het tijdperk van vrouw Holle. In hoog tempo razen de maatschappelijke veranderingen over ons heen. De mensen worden steeds nerveuzer. Steeds meer opgejaagd. De hele dag lang kijken ze zenuwachtig op hun telefoon in de angst een heel belangrijk bericht te missen. Rennen van afspraak naar afspraak. Leggen zichzelf hysterische en nauwelijks bereikbare doelen op. Laten zich gek maken in de rat race.
Dat merk je overal.
Ik hoef daar gelukkig niet meer aan mee te doen.
Ik ben een oude man, vermoeid en des dagen zat.
Maar ik zal mijn stem blijven verheffen tegen de waanzin van de huidige tijd en het feit dat wij allen slaven zijn van de technologie.
Daar weiger ik me bij neer te leggen.
Ik durf nog steeds de straat op zonder telefoon. Sterker nog, ik heb niet eens zo'n verslavende smartphone. Met mijn mobieltje uit de vorig eeuw kan ik alleen gebeld worden. Sms-en kan er niet eens mee. Meestal ligt het apparaat eenzaam te verstoffen op onvindbare plaatsen. Ik wordt daar heel rustig van.
Ik  mag graag een potje klagen over de moderne tijd  met zijn stress en neuroses.
Het is ook niet moeilijk om een onderwerp te vinden om azijn over te pissen. Neem bijvoorbeeld de situatie in de horeca. Ik blijf er op terugkomen, totdat er iets ten goede veranderd. Ik blijf als Don Quichotte te strijde trekken tegen de doorgeslagen op winstgerichte cultuur die deze bedrijfstak in een wurgende greep heeft.
U mag me een ouwe zeur noemen en dat ben ik ook, maar ik kan het klagen niet laten.
Immers, een dag niet geklaagd is een dag niet geleefd.
Daarom even mijn ergernis in dit filmpje. https://youtu.be/Odlbr6edqKg