De eerste enige echte Nescio tour, een vernieuwend concept en een goudmijn

De oude historische binnenstad van Amsterdam gaat ten onder aan  het toerisme, dat enorme overlast veroorzaakt.

De gemeente Amsterdam wil daarom dat de toeristen ook andere wijken gaan bezoeken, zodat die ook kunnen bezwijken onder stedentrippers, dagjesmensen en cruisetoeristen.

In dat kader kreeg ik een visioen, een gouden idee om de alsmaar aanzwellend mensenhordes uit het centrum te leiden .

Een Nesciotour door Amsterdam Oost, langs plekken die aan deze schrijver gelinkt kunnen worden.

Nescio, de beroemdste schrijver uit Amsterdam oost, beroemder dan die katholieke grappenmaker uit betondorp Gerard Reve en zijn geleerde broertje bij elkaar.

Op de fiets langs monumenten ter ere van Nescio, zijn woonhuizen, zijn scholen en eindigend bij zijn graf op de Nieuwe Oosterbegraafplaats. 

In gedachten zie ik hordes toeristen met gevaar voor eigen leven op de fiets achter me aanslingeren door Oost. 

Bij ongelukken kan  het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis, het OLVG oost, daar nog een aardige grijpstuiver aan verdienen. 

En voor wie zich afvraagt of al die toeristen Nescio wel kennen heb ik een geruststellende mededeling.

Dat is alleen maar een kwestie van marketing en promotie.

Grote posters, vermelding op relevante sites op het internet en te boeken bij tours & tickets.

Kat in het bakkie. 

Even die boekjes in het Engels, Spaans en Chinees vertalen, zodat ze dat als souvenir mee naar huis kunnen worden meegenomen.

Zo pikt de boekenbranhe ook een graantje mee.

Dat in het buitenland niemand iets van Nescio gelezen heeft is geen punt.

Zo kun je in Dublin een James Joyce tour doen, langs alle pubs waar deze praatjesmakende parvenu andere bezoekers het leven zuur placht te maken.

Die tours zijn mateloos populair, terwijl ik er van overtuigd ben dat geen van de bezoekers ooit een van die boeken van Joyce gelezen heeft.

En begrepen zeker niet.

Die boeken zijn namelijk totaal ontoegankelijk, onleesbaar en aan de inhoud is geen touw vast te knopen.

Die Joyce is een totaal overschatte prutser en het dode bewijs van wat een uitgekiende marketingcampagne voor elkaar kan krijgen.

Nescio daarentegen is nog steeds uiterst leesbaar en de verhalen over hem geven aanleiding voor een prachtige fietstocht langs allerhande punten in het rustieke en lommerrijke Amsterdam oost.

En dan zal blijken dat Amsterdam Oost veel mooier is dan dat grauwe Dublin met zijn deprimerende kroegen en sombere gebouwen.

Dublin waar het ook altijd regent.

De Nescio tour in Amsterdam Oost.

In mijn glazen bol voorzie ik een grote toekomst voor dit idee. 

Ik droom van gouden bergen.

Ik hoor de kassa al rinkelen.

Ter promotie heb ik alvast een filmpje van de tour gemaakt. https://youtu.be/PxLKptTEz5U

Paul Vugts over Afrekeningen.

Misdaadverslaggevers. Je hebt Peter R. de Vries, je hebt John vd Heuvel, je hebt Steve Brown, je hebt Bas Van Hout, en er zijn er vast nog meer. Allemaal alfa mannetjes, met een reusachtig ego, die bovenop hun eigen apenrots zitten..
Dat geldt niet voor mijn favoriete criminaliteitwatcher Paul Vugts.
Een bescheiden, hardwerkende man, die zich het liefst op een gammele stadsfiets verplaatst, de bescheidenheid zelve is en geen egomaniak zoals veel van zijn collega's.
Paul Vugts, die al 20 jaar het vuur uit zijn sloffen loopt  Het Parool, een krant in een continue strijd het hoofd boven water te houden in deze digitale tijden.
Ik heb en zwak voor Paul, maar dat heeft ook strikt persoonlijke reden, hij kocht ooit mijn cd "Muzikale hoogtepunten uit Robz Pianobar", een waar muzikaal meesterwerk al zeg ik het zelf, en een collectors item waar naar verluidt inmiddels enorme bedragen voor geboden worden.
Paul heeft sinds die tijd duizenden artikelen voor de krant geschreven en een zestal boeken.
Recent kwam zijn nieuwste boek uit "Afrekeningen". Over moord en doodslag in Mokum, allemaal waar gebeurd.
Tijd voor een interviewtje. https://youtu.be/Vhj6PYGFTeY

BAN DE BAKKEN

Zelf ben ik ooit, in een ver grijs en triest verleden ambtenaar geweest. 

Bij de fiscale inlichtingen en opsporingsdienst. U moet zich daar niet teveel van voorstellen. 

Ik was vooral goed in  papier verplaatsen, paperclips tellen, potloodkluiven, tafeltennissen en 

beheren van een kantoortuin met citroengeranium, komkommers en tomaten. 
En zoals ik waren   er velen die daar ongeïnspireerd hun tijd stuksloegen.
Ambtelijke dwalingen, domme beslissingen en foute plannen waren aan de orde van de dag.

Maar daarover zult U van mij niks horen want ik heb een geheimhoudingsplicht.

Sinds die tijd heb ik wel een fijngevoelige antenne voor stupide overheidsgedrag. 

En  zo trof ik laatst weer een voorbeeld bij mij om de hoek. 

Zo'n ideetje bedacht vanachter het bureau dat in de praktijk slecht louter ellende oplevert. 

Met dank aan de gemeente Amsterdam.
Goedbedoeld door iemand die vast iedere dag in de file staat vanuit Purmerend of Almere en \geen feeling heeft met Amsterdam wanneer hij gezeten achter het bureau zijn onzalig plannen \bedenkt.
Laat hij gaan papier verplaatsen, paperclips tellen, potloodkluiven, tafeltennissen en beheren van 

een kantoortuin met citroengeranium, komkommers en tomaten. 
En val ons arme burgers niet lastig met maatregelen die dom zijn, voor meer gevaar zorgen, de verkeersveiligheid bedreigen en het monumentale stadsgezicht aantasten.
Waar ik het over heb?

De onrust die is onstaan  door de plaatsing van een tweetal lelijke grote afvalcontainers 

\voor glas en papier bij het fietspad tussen laagte kadijk en entrepotdok

Hierdoor is een gevaarlijke verkeerssituatie ontstaan waarbij de zichtlijnen voor het verkeer 

worden geblokkeerd.

Door die bakken is het zicht van en  op Spelende kinderen,   scootmobielen en fietsers van alle kanten ernstig gehinderd, 

Het is wachten is het eerste slachtoffer.

Bewoners  leven in continue angst voor een fataal ongeval op deze plek.

Daarbij komt dat die bakken niet nodig zijn.

Er zijn  genoeg plekken waar men met glas en papier  kan dumpen.

Er trouwens dat hele scheiden van afval is sowieso zinloos.

Op de dagen waar vuil wordt opgehaald is er nu te weinig ruimte voor vuilniszakken van \

de omwonenden door die grote lelijke bakken.

En dan tasten die bakken ook nog het monumentale zicht op het prachtige entrepotdok aan.

Weer een voorbeeld van cultuurbarbarij van de gemeente Amsterdam.

Talloze protesten mochten tot op heden niet baten.

De hoop is nog steeds dat de gemeente tot inkeer komt en de bakken verwijdert voor 

het eerste ernstige ongeluk plaatsvind 

Er gaan al geluiden op om het heft in eigen handen te nemen, en een buurtactiecomité is in 

oprichting onder de naam “BAN DE BAKKEN".

Kijk U naar deze documentaire: https://youtu.be/7y75o9X2lMo 

Thierry Baudet, Theo, Pim en Zlata Brouwer

Thierry Baudet is de nieuwe ster aan het politieke firmament.

Afkomstig van dezelfde Haarlemse elite middelbare school als Job Cohen, Philippe Remarque en Sylvia Witteman en mateloos populair onder de jeugd.
Hij is kortom niet van de straat.
Veel zich links noemende mensen noemen hem gevaarlijk en houden hun hart vast.

In mijn glazen bol zie ik dat we nog veel van hem gaan horen en dat linkse mensen zich nog veel gaan opwinden over hem.

De eerste oproepen tot geweld tegen hem  zijn al gesignaleerd.
Moet ik toch weer even denken aan het Theo en Pim.

Volgend jaar gaat het Forum in de Amsterdamse gemeenteraad komen.

Ik liep toevallig een van leden van het forum, kandidaat voor de 2e kamer als cultuurspecialist tegen het lijf, bij een van mijn radio optredens. 
Violiste, vioollerares en onderneemster, de half Tjechische (vandaar die voornaam) Zlata

Brouwer.

https://youtu.be/wdS7N-qZMwY

Ik heb een fijne antenne voor stupide overheidsgedrag.

Zelf ben ik ooit, in een ver en triest verleden, ambtenaar geweest.
Bij de fiscale inlichtingen en opsporingsdienst.
Als assistent adjunct commies.
Oftewel loopjongen.
U moet zich daar niet teveel van voorstellen.
Ik was voornamelijk bezig met papier verplaatsen, paperclips tellen, potloodkluiven, tafeltennissen en beheren van een kantoortuin met citroengeranium, komkommers en tomaten.
En veel zinloos rondlopen.
En zoals ik waren   er velen die daar ongeïnspireerd hun tijd stuksloegen.
Ambtelijke dwalingen, domme beslissingen en foute plannen waren aan de orde van de dag.
Maar daarover zult U van mij niks horen want ik heb een geheimhoudingsplicht.
Sinds die tijd heb ik wel een fijngevoelige antenne voor stupide overheidsgedrag.
En  zo trof ik laatst weer een voorbeeld bij mij om de hoek.
Zo'n ideetje bedacht vanachter het bureau dat in de praktijk slecht louter ellende oplevert.
Met dank aan de gemeente Amsterdam.
Goedbedoeld door iemand die vast iedere dag in de file staat vanuit Purmerend of Almere en geen feeling heeft met Amsterdam wanneer hij gezeten achter het bureau zijn onzalig plannen bedenkt.
Laat hij gaan papier verplaatsen, paperclips tellen, potloodkluiven, tafeltennissen en beheren van een kantoortuin met citroengeranium, komkommers en tomaten.
En val ons arme burgers niet lastig met maatregelen die dom zijn, voor meer gevaar zorgen, de verkeersveiligheid bedreigen en het monumentale stadsgezicht aantasten.
Waar ik het over heb?
Kijk U naar deze documentaire: https://youtu.be/7y75o9X2lMo

Ik wordt culinair recensent. Ter nagedachtenis aan Johannes van Dam.

Gisteren had ik geen zin om te koken. Dan maar ergens gaan eten. Keus genoeg. 

In de directe omgeving zitten rond de twintig restaurants. 
Op wat voor gronden moet je beslissen welk etablissement je gaat bezoeken? 

Tips van vrienden en bekenden? Die zullen allemaal een verschillend advies uitbrengen. 

Mijn eigen ervaringen? Dan ga ik bij mijn vriendin eten.
De adviezen van culinaire journalisten dan? Daarvan zijn er tegenwoordig een heleboel. Een beetje teveel als je het mij vraagt. 

En die zijn allemaal onbetrouwbaar.

Iedere zichzelf respecterende periodiek heeft wel iemand die met veel graagte die functie 

vervult. 

En vervolgens op kosten van de baas of van de uitbater van de een of andere meestal hippe 

tent mag eten en drinken. 

En dan vaak ook nog geld toe krijgt om er een stukje over te schrijven. 

Heerlijk beroep. Een luizenbaan. 

Kat in 't bakkie.

En U begrijpt, aan die beoordelingen kun je niet veel waarde hechten. 

Johannes van Dam, de in 2013 overleden aartsvader van het genre, gastronomisch goeroe,  betweter en azijnpisser, vertelde me ooit dat zijn cijfers altijd te hoog waren. 

Dat moest. 

Anders kreeg hij ruzie met de advertentie afdeling, want die merkte dat als Johannes een 

5 of een 6 gaf het aantal annonces van restaurants in de krant flink daalde. 

Dus gaf hij alleen een zes als hij na het eten brakend boven de wc pot had gehangen en 

een 5 als ze zijn maag hadden moeten leegpompen.
Zelf heb ik de afgelopen tientallen jaren me uitgebreid laten fêteren in hotels, restaurants 

en op wijnproeverijen in binnen- en buitenland. 

En U begrijpt nooit een onvertogen woord erover gerept. 

Natuurlijk niet. Ik ga daar een beetje mijn eigen glazen ingooien. 

Ik ben gekke Henkie niet. 

Dus ook ik ben schuldig. Onderdeel van wijdverbreide corruptie en valse propaganda.

Ik ben een zondaar. Excuses. Vergeef me. Mea culpa, mea maxima culpa.

Maar nu is het mooi geweest. Ik wordt nu culinair recensent nieuwe stijl. 

Eerlijk. Recht voor zijn raap. Onomwonden. Zonder blad voor de mond. 

De waarheid en niets dan de waarheid. Ik ga alle beerputten voor u openen. 

En wantoestanden in de horecasector genadeloos aan de kaak stellen. 

Bedorven vlees, verlepte groente, zure wijn, slechte bediening, horkerige gastvrijheid,

exhorbitante prijzen, kleine porties. Allemaal gesneden koek voor wie wel eens uit eten gaat. 

Dat gaat een hele mooie nieuwe move in mijn hopeloze carriere zijn.
Ik heb laatst een proefilmpje gemaakt.  Een  serie Tips voor de Amsterdamse Horeca. 

Nu zoek ik alleen nog iemand die me gaat betalen om dit goede voornemen in de 

praktijk te brengen. 

Ik hoor graag van U.