Als ik toch eens rijk was als de prins zou ik geen last van die klotewinter hebben

Als ik toch eens rijk was. Dan zou ik zo snel mogelijk weggaan uit Nederland om de kou te ontlopen. Wat een kloteweer.  Ik haat de winter. Het liefst pakte ik het vliegtuig naar een plek waar het nu lekker weer is. Want wat heb aan die zon als de temperatuur zo laag is dat de  wind je door je botten snijdt, je alleen in vijf lagen kleding naar buiten kunt en daardoor dan als een mummie rondloopt.

Ik moet nu vol jaloezie denken aan een adellijk persoon die ik ooit eens heb ontmoet, de puissant rijke Prins van Lignac.

"Slecht weer? Daar hebben wij rijke mensen geen last van. Ik ben altijd ergens waar  het goed weer is. Net zo makkelijk".

Ik sta nu in de survival modus. Kachel hoog, voedselvoorraden in huis, en binnenblijven tot deze kou voorbij is.

Voor mij is iedere winter een horrorwinter.

Ik ben niet zoals de Prins van Lignac, die zichzelf omschreef met de woorden "Ik ben de zon, ik schijn voor iedereen."

Ik ben meer de maanloze nacht, onheilspellend, met zwarte gedachten over ondergang en uitzichtloos lijden.

En rijk zal ik ook wel niet meer worden.

Tijd voor een Karl Marx festival

Op 5 mei is altijd de herdenking van het einde van de 2e wereldoorlog, maar het is ook de geboortedag 

van een belangrijk man die dit jaar, 2018, precies tweehonderd jaar geleden geboren werd.

Hij was de profeet van de arme onderdrukte massa's wereldwijd, en zijn ideeen hebben een grote, 

sommigen zeggen rampzalige, invloed op vier continenten nagelaten, waarbij velen op gewelddadige 

manier het leven hebben gelaten.

Hij een waarschuwing dat profeten, politici, filosofen, economen en denkers waar ze ook vandaan 

komen ten alle tijden gewantrouwd dienen te worden en dat je hun woorden maar beter niet letterlijk 

kunt nemen.

Die profeet is de Duitser Karl Marx.

Dit jaar is het ook nog eens 170 geleden dat zijn meesterwerk Das Kapitaal verscheen. 

Een dubbel jubileum derhalve voor ome Karel.

Tijdens mijn studie heb ik nogal wat marxistische boeken te verstouwen gekregen.

Daar was voor mij als simpele ziel vaak geen touw aan vast te knopen.

De armen worden uitgebuit, en moeten in opstand komen, is geloof ik de centrale boodschap.

Alles moet anders, begreep ik ervan.

Er is in Amsterdam nog een exemplaar van Das Kapitaal met handgeschreven aantekeningen van de 

ouwe Karl zelf, dat in bezit is van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis aan de 

Cruquiusweg 31 hier in Amsterdam.

Daar kunnen ze misschien nog een goede sier mee maken in dit Karl Marx feestjaar.

Tentoonstelling, debatcyclus met hedendaagse marxistische gelovigen, aandacht via het internet, 

dat soort dingen.

Want de interesse in het Marxisme is  aan het terugkeren.

Recent verschenen recent er al boeken van Stephan Steinmetz en Jolanda Withuis over geboren 

worden en opgroeien in de communistische gezinnen en schreef Gustaaf Peek een pleidooi voor het 

communisme waarin ouderwets tot verzet wordt opgeroepen.

Op het internet kom ik tegenwoordig vaak de term cultuurmarxisten tegen, meestal in haatdragende en 

in vitriool gedoopte stukjes.

(Wist U trouwens dat Pim Fortuyn ook ooit een marxistische professor geweest schijnt te zijn?)

Ja, die ouwe Karl wordt weer helemaal hip.

Tijd van een Karl Marx festival of dance event.

Maar wat was het eigenlijk voor een gozer, die ome Karl?

Ome Karl was een profeet die het evangelie van de klassenstrijd uitdroeg in kroegen en vergaderzalen 

in heel Europa.

Ome Karl hield van een borrel, die hij graag door anderen liet betalen, want ome Karl was een 

levenslange armoedzaaier, want boeken en artikelen schrijven of lezingen geven was, net zoals heden 

ten dage, geen vetpot.

Oom Karl stierf berooid in London, onwetend van de ellende waarin zijn ideeen  miljoenen mensen over

de hele aardkloot zouden storten.

Laten we op vijf mei daar ook maar eens aan denken.

Vorig jaar ben ik voor U naar zijn geboorteplaats gereisd om aldaar een documentaire op te nemen, over leven en werk van die goeie ouwe ome Karl.

Die kunt U hier zien https://youtu.be/SLuc6MiIGs0

De Hemel wil Amsterdam in een hel veranderen

Amsterdam moet groeien naar 2 miljoen inwoners. 

Amsterdam moet een echte metropool worden.

Amsterdam moet zich spiegelen aan New York.

De mensen moeten kleiner gaan wonen en dichter op elkaar.

Er moeten nog meer hoge flats bijkomen.

We moeten mee in de vaart der volkeren.

Er is geen ontkomen aan.

Alleen dan zullen de mensen gelukkig en tevreden zijn.

Dan is er geen eenzaamheid meer.

Dat is de afschrikwekkende toekomstvoorspelling van ene meneer Zef Hemel, visionair, 

praatjesmaker, windhandelaar, orakel, hoogleraar en gemeentelijk adviseur.

Dat ziet die meneer Zef Hemel, ook wel de Hemel genoemd, in zijn glazen bol. 

Huiveringwekkend.

Het gemeentebestuur van Amsterdam, dat zijn hand niet omdraait voor een megalomaan 

projectje meer of minder, schijnt zich te laten adviseren door deze handelaar in utopische 

visioenen, grensverleggende vergezichten of, zo U wilt, gebakken lucht .

Dat maakt dat de luchtfietserij van die meneer Zef Hemel opeens als een onheilswolk boven 

de stad hangt.

Ik vraag me af of die meneer Zef Hemel wel eens in de binnenstad is geweest de afgelopen 

jaren?

En heeft die meneer Zef Hemel gezien hoe het daar een groot toeristisch Disneyland 

is geworden, met zakkenrollers, overlast door straatmuzikanten, bedelaars, met lange rijen 

bij musea en attracties, schuifelende voetgangers in de winkelstraten en steeds minder en 

minder Amsterdammers die er nog een voet durven zetten?

En wil die meneer Zef Hemel nu ook die vloedgolf aan toeristen over Amsterdam Oost 

uitstorten in het kader van de spreiding van de overlast.

Want volgens wetenschappers zal het toerisme de komende jaren nog exponentieel toenemen.

Het vuurwapengeweld is de laatste jaren in metropool Amsterdam  al flink toegenomen, 

wat dat betreft beginnen we al op New York te lijken,  het grote voorbeeld van die meneer 

Zef Hemel.

Zou die meneer Zef Hemel gehoord hebben van de schietpartij onlangs in een speeltuin op 

Wittenburg, waarbij een onschuldige 17-jarige jongen werd doodgeschoten?

En dan moeten er hier 2 miljoen mensen gaan wonen, moeten we nog meer mensen in de stad 

toelaten en zelf in een kleiner huis gaan wonen volgens die meneer Zef Hemel.

Als we die luchtkastelen van die meneer Zef Hemel bouwen verandert de stad een echte hel.

manifest tegen valentijnsdag

Valentijnsdag.   krijgen we dat weer.

Een volgende uiting van het zinloos consumentisme dat  onze maatschappij in een wurgende greep 
heeft.  

Geld uitgeven. Shoppen. 

Zogenaamd in het teken van de liefde. Ja, in het teken van de liefde van de gezamenlijke 
winkeliers voor Uw geld. 

Valentijnsdag.

Op het internet vond ik berichten dat dit een uitvinding van de Klu Klux klan is,  van de Nazi’s. 

de mossad en de CIA. Het schijnt ook voor te komen in de protocollen van de wijzen van zion en 

het rode boekje van Mao.

En als het internet het zegt moet het waar zijn.

Er zit sowieso een vreemd luchtje aan.

Hoe dat precies zit moet ik nog uitzoeken, maar waar rook is is vuur.

Het sluit in ieder geval precies aan bij de misselijk makende middenstandersmentaliteit van 

de mensen in onze moedeloos makende moerasdelta. 

Valentijnsdag. 
Elkaar verrassen met lingeriesetjes, seksspeeltjes uit 50 tinten grijs, chocolade,  

bloemen, planten, parfum,  porseleinen beeldjes,  postkaarten, en etentjes in hippe restaurants met 

onbegrijpelijke menu’s , kleine porties vol kunstzinnige liflafjes en exorbitante prijzen. 

We consumeren tegen de klippen op terwijl onze beschaving aan de rand van de afgrond staat.

Allemaal ten gunste van het bruto nationaal product,  groei van de economie, de winsten van 

de woekerkapitalisten, de bonussen van de bankiers en het internationale monopoliekapitaal.

Maar worden de mensen er gelukkiger van?

Nee dus.

De drang tot mateloos consumeren die door de commercie wordt opgedrongen is een continue 

stressfactor in onze toch al overvolle levens waarin we van verplichting naar verplichting racen, 

van afspraak naar afspraak,  zonder een moment van rust en bezinning.

Je moet meedoen, erbij horen, maar niemand vraagt zich nog af waarom.

En gelukkig worden de meeste mensen van al dat consumeren ook al niet.

Vindt U het gek dat er zoveel mensen lijden aan burn out en depressie?

Ik niet. Daarom mijn advies:

Stop met al die onzin. Doe als ik. Ik heb mezelf terug uit het openbare leven. 

Verschanst in en eenvoudige  woning. Deuren op slot, gordijnen dicht, geen communicatie 

met die zieke buitenwereld, die langzaam in zijn eigen tegenstellingen ten onder zal gaan. 

Soms moet ik me met gevaar voor eigen leven naar buiten om leeftocht in te slaan. 

Of om mijn boodschap te verspreiden.

Minder, Minder, Minder. Minder stress

Relax.

Enjoy yourself.

It’s later than you think.

Wat zou Halbe trouwens vandaag doen?

Halbe Zijlstra is slachtoffer

Dat het nieuws over een leugen van Halbe Z. een dag voor de stemming over de wet op de orgaandonatie bekend wordt is natuurlijk toeval.
Talloze insiders in de VVD (waaronder waarschijnlijk Mark) wisten het natuurlijk al jaren, en het  is domme pech dat het nu is uitgelekt.
Er is niemand die op zo'n manier een openstaande rekening wil vereffenen, Halbe Z. als wraak een hak wil zetten, of de aandacht van die stemming over de orgaandonatie wet wil afleiden.
Er zijn geen mensen van de VVD die lekken naar die zure Volkskrant.
Dat gebeurt nooit.
Dat is ondenkbaar.
Zoiets doe je niet.
Deze kwestie bewijst slechts nogmaals dat het toeval zich nog nooit heeft vergist.
En Halbe Z.is het slachtoffer ervan

Twee mannen op het terras met Mr. G.B.J. Hiltermann

Twee mannen zaten op een terras van een van nieuwe horecagelegenheden die de de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond waren geschoten in de Javastraat in Amsterdam Oost te roken, bier te drinken en op luide toon de toestand in de wereld te bespreken en terug te denken aan Mr. G.B.J. Hiltermann, een legendarische politieke commentator uit de koude oorlog die in de vorige eeuw woedde.
Proost, op Mr. G.B.J. en de toestand in de wereld.
Die toestand was niet zo best, daar waren ze het over eens.
Van West Afrika tot Noord Pakistan was er oorlog. En dan vergaten ze nog een paar gebieden in en om Rusland en China. Het is derde wereldoorlog. Zeker weten.
Proost. Proost, op de derde wereldoorlog..
En ook onze jongens waren vechten mee in die oorlog. Maar het mocht hier natuurlijk geen oorlog genoemd worden, dat is een oude vaderlandse traditie. De wrede oorlog die het leger uitvocht in ons Indië, dat we trouwens nooit weg hadden moeten doen, in de jaren 40 werd aan het volk verkocht onder de naam Politionele Acties. En nu werden onze jongens naar het front gestuurd onder het mom van Vredesmissies of Trainingsmissies. Ja, de spindokters en pr-wizards trokken weer een mooi rookgordijn op.
Proost, op de Nederlandse jan soldaat.
Een van de mannen, met een baardje van drie dagen, en in een duur poloshirt, bestelde nog twee bier en liet zich ontvallen dat zijn schoonvader al die leger inzet in het verre buitenland maar niks vond. Hier te lande moesten onze jongens zijn. Ze zouden ze hier op de hoek van de straat neer moeten zetten, als dam tegen de golf van geweld die dit land teisterde.
Proost, op die ouwe.
Op hetzelfde moment liepen twee oudere dames langs het terras, gearmd, haren strak gewassen en gewatergolfd, en ze hadden het geschreeuw al van verre gehoord en stopten even. "Ik hoorde dat net en ik ben het anders helemaal eens met die schoonvader van je", zei een van de dames met een fanatieke blik in haar te opzichtig blauw opgemaakte ogen, “ een verstandig man, moet je eens kijken wat voor puinhoop het is met al die schietpartijen, laatst is er nog een17-jarige jongen zomaar doodgeschoten in een speeltuin hier om de hoek, terwijl niemand weet waarom en de politie niks doet,
Het leek wel een maffiafilm”. De andere dame knikte bemoedigend.
“Goed zo schat, je hebt helemaal gelijk, je bent tegenwoordig je leven niet meer zeker hier in Oost,  voor je het weet heb je een mes in je rug. Die toestand in de wereld wordt steeds gevaarlijker, en binnenkort wordt het weer oorlog, wat ik je zeg”.
Daar was de bardame met de twee verse biertjes. Met een resoluut gebaar hief een van de mannen het glas, stond op en verkondigde op luide toon:
“Nou mevrouw, ik wil graag een toost uitbrengen. Op de toestand in de wereld. Op Mr. G.B.J. Hiltermann, als U nog weet wie dat is, waar is hij als je hem nodig heb, terwijl hij juist nu zo hard nodig is? En waarom had niemand hem opgevolgd? En kijkt U wel een beetje uit vandaag? Prettige dag nog, hopelijk overleefd U hem.”
“Ach val om, hangjas met je kapsones” klonk het snibbig uit de dieprood gestifte lippen van een der dames, waarna ze haar gezellin een arm gaf en de twee in een hoog tempo weg marcheerden.
Een luid en duidelijk “Proost, op de toestand in Amsterdam Oost” galmde hen achterna vanaf het terras.