Hoewel ik mezelf heb teruggetrokken uit het openbare leven, met niks en niemand bemoei,
heb afgekeerd van de tot ondergang gedoemde maatschappij waarin we leven en slechts
met onverholen tegenzin mijn zelfverkozen kluizenaarschap soms voor korte tijd vaarwel
\moet zeggen om voedsel te kopen en mijn gal te spuien voor de radio wordt ik nog
geregeld bezocht door spoken uit het verleden.
Sinds enige tijd bereiken me zodoende berichten van een grensverleggend televisielegende
van de voormalige piratenzender RabotnikTV, die tegenwoordig zijn geld verdient als
marktkoopman op het Waterlooplein.
Via hem kreeg ik een bericht van reclamebureau “Wie A zegt”,
Een lichtelijk verwarrende boodschap, maar waarschijnlijk een vernieuwende vorm van
publiciteit.
Het betrof een tekening van de Waterloopleinmarkt uit vroeger tijden, voordat die
oerlelijke Stopera daar werd gebouwd.
Bovenaan stond de boodschap “Leve het plein!” en onderaan stond “Weg met het
Waterlooplein”.
Er werd een “Amsterdam huilt” tour 2017 aangekondigd.
In gedachten hoorde ik Zwarte Riek al zingen.
Enige tijd later ontving ik plannen voor een krant, een film, een website, reclame maken ,
buttons en wild plakken van posters.
Kortom, terwijl ik veilig in mijn zelfgekozen isolement vegeteerde broedde het verzet op
snode plannen
De buitenwereld stond wederom in brand, het leek of oude tijden terug waren en dat was
allemaal aan me voorbij gegaan omdat ik me hulde in volledige afzijdigheid van het
wereldgebeuren in het algemeen en de ontwikkelingen in Amsterdam in het bijzonder.
Toevallig viel er in die dagen een promotiekrantje van de gemeente Amsterdam bij mij
in de bus.
Hoewel ik een sticker heb waarin staat dat ik geen ongevraagd drukwerk wens, een sticker
die ik ooit heb opgehaald bij de gemeente, maar die blijkbaar niet geld voor ongewenst
propaganda van de overheid zelf.
In dit orgaan stond de verklaring voor alle onrust in de moderne hocuspocus taal die de
overheid bij haar communicatie gebruikt..
De gemeente wil de markt op het Waterlooplein veranderen, aanpassen aan het huidige
tijdsgewricht, upgraden.
Moeten vast allemaal kraampjes komen met dure producten, hippe hapjes geserveerd door
jongens met knotjes en baarden en veganiste modeproducten door te dunne, hippe
jongedames.
De ouderwetse Waterloopleinmarktman, zoals de man via wie ik op deze kwestie werd
gewezen, kan de tyfus krijgen.
Waren dit tekenen van de doodstrijd van de Waterloopleinmarkt?
Tekenen van het einde van de ouderwets rommelmarkt en de gezellige half illegale sfeer
die daar omheen hangt?
Aangeveegd zal het Waterlooplein. Opgeschoond. Alles keurig en netjes binnen de lijntjes.
Door de gemeente.
Laten even een sprong in de geschiedenis maken.
Een oude geest uit de kast laten komen.
Ooit, eind vorige eeuw, begon de gemeente Amsterdam naast het Centraal Station de
IJmarkt, heel legaal, heel keurig, heel hip, heel multicultureel, heel verantwoord en
heel erg aangeharkt.
Die markt ging binnen de kortste keren failliet en de ondernemers zaten met de
gebakken peren.
Terwijl ik hier veilig zit met de kachel op maximum, de luiken dicht, de gordijnen toe, de
deur op het nachtslot, hoop ik dat dat spook uit het verleden het Waterlooplein bespaard blijft.
