meneer Trump

 Het is door meneer Donald Trump dat ik tot het inzicht ben gekomen dat ik mijn leven verkeerd heb ingericht.

Ik was altijd bescheiden, beleefd, betrouwbaar, eerlijk, oprecht en vriendelijk.

En wat heb ik daarmee bereikt?

Minder dan niks.

Ik eindig als volleerd mislukkeling

Nee, dan meneer Trump. Die is een schreeuwlelijk, een bluffer, grof, ongemanierd, onbetrouwbaar, rancuneus en criminogeen misantroop.

Waarom heb ik het niet zoals hij aangepakt?

Dan zou ik veel beter af zijn geweest.

Dat spreekwoord eerlijk duurt het langst klopt van geen kanten.

En meneer Trump gaat de verkiezingen in de V.S. winnen.

Dat voorspelde ik 4 jaar terug ook al en toen wilde niemand me geloven.

De burgerlijke pers zegt dan wel unaniem dat ie gaat verliezen, maar dat zeiden ze 4 jaar terug ook.

Waarna hij 4 jaar lang negatieve pers uit ons land kreeg.

Daar zal meneer Trump echt wakker van gelegen hebben.

Waarschijnlijk weet meneer Trump niet eens waar het ligt.

Ik voorzie nog 4 jaar meneer Trump.

De burgerlijke pers kan de pennen weer in vitriool dopen.

En de familie Trump kan weer lekker 4 jaar centjes verdienen.

En ik maar kniezen waarom ik niet het voorbeeld van meneer Trump heb gevolgd.

Heel sneu allemaal.

Halsema's gebakken lucht

 Halsema's gebakken lucht.

Vandaag passeerde ik de kop van de Zeedijk.

Er stond een groot bord met de mededeling dat een mondkapje verplicht is.

Op de dijk liepen en stonden een behoorlijk aantal mensen.

Bijna allemaal zonder mondkapje.

Ik raakte in gesprek met een vrouw die ter plekke een negotie drijft.

Die anderhalve meter was hier niet te doen vond ze en de handhaving was een lachertje.

Die zag je alleen tussen 9 en 10 uur in de ochtend.

Terwijl ze hier goud geld hadden kunnen verdienen met bonnen schrijven.

Nee, die Halsema, allemaal gebakken lucht zei ze terwijl ze refereerde aan het onzekere optreden tijdens de meest recente persconferentie, waar de burgemeester twijfelachtig overkwam en weigerde man en paard te noemen bijvoorbeeld over de situatie rond massale trouwpartijen in Nieuw west.

Hoewel de de vraag opriep hoe de toestand in de Kalverstraat en op de Nieuwendijk is, besloot ik huiswaarts te keren en me niet verder te bemoeien met het gebrek aan handhaving dat blijkbaar nog steeds overal heerst.

Amsterdam blijft Amsterdam.

Waar handhaving een taboe is, een aantasting van onze vrijheid.

Dat was 40 jaar geleden niet anders.

Sterker nog, ik heb nooit anders meegemaakt.

De politiek bakt zoete broodjes en praat met meel in de mond over de problemen.

En op straat gaat iedereen gewoon zijn eigen gang.

Daar helpt geen lieve Femke aan.

Hoe lang gaat ze dat nog volhouden?

Met die vraag in het hoofd fietste ik huiswaarts.

Deur dicht.

Toch maar weer in zelfisolatie, wat voor een misantroop zoals ik eerder een zegen dan een kwelling is.

Robz jubileum show Robz reizen uit Robz pianobar

In dit coronatijdperk is reizen moeilijk tot onmogelijk en velen zitten thuis te kniezen en het virus te vervloeken.

Niet deze jongen.

Ik denk vandaag terug aan aangename alle reizen die ik voor de lokale tv heb gemaakt, ergens tussen de 50 en 100 met vaak prachtige reportages tot gevolg.

In deze show ter gelegenheid van mijn 35-jarig tv jubileum wat willekeurig reizen uit mijn succesprogramma Robz Pianobar, allen stevig gesponsord met luxe overnachtingen, vlieg- trein en bootreizen en exquise maaltijden.

Vaak met hele fijne reportages als gevolg

Enige weemoed bevangt mij bij herbekijken van deze beelden die stammen uit de tijd rond de milleniumwissel.

Weemoed over het verglijden van de tijd, de zinloosheid van dit hedonistisch bestaan en het onvermijdelijke einde dat nader komt.

En dan toch maar weer met een grimlach dapper voorwaarts.

hoe wordt je "opniemaker"

 De laatste tijd is er een toenemend aantal mensen dat als beroep "opiniemaker" opgeeft.

Vrijwel allemaal saaie burgerlijke praatjesmakers die denken dat hun vaak onnozele burgermansmening, die er meestal uit bestaat dat ze een soortgenoot affakkelen of beweren dat het volk dom is en tot het kwade geneigd, heel belangrijk is, daarmee ongevraagd de mensen lastig vallen en ook nog eens geld voor krijgen. 

Een paar vragen:

Hoe wordt je eigenlijk "opiniemaker"?

Is er een opleiding voor op HBO of universitair nivo?

Kun je er een diploma voor halen?

Of is het een kwestie van ons-kent-ons en netwerken?

Wat zijn de criteria waaraan je moet voldoen?

Een zekere misplaatste arrogantie is vereist, zoveel is zeker.

Ik zou ook wel mijn dagen willen doorbrengen met het uiten van richtingloze ongezouten meningen, vuile roddels en scheldpartijen op mindere goden en daar een lucratief bestaan mee opbouwen, maar ik heb vermoedelijk niet de juiste vrindjes

Wat doet al die meningendiarree er eigenlijk toe?

Daarover maakte ik 5 jaar terug dit clipje.

https://www.youtube.com/watch?v=fNdFXJtqRNA&list=PL0AC7D936F44ECA45&index=1

Rob'z jubileumshow deel 2, met politiek en cultuur uit het Staatstv jaar...

Rob's tv-jubileum deel 1: Staats tv jaaroverzicht 1989 (fragmenten)

Met enige schroom voldoe ik aan de talloze verzoeken om wat ouwe Salto filmpjes online te zetten.

Omdat ik deze maand via die omroep precies 35 jaar op de treurbuis ben in Amsterdam.

Ik heb toevallig thuis nog 3 dvd's met wat oud materiaal en daar wat stukjes uitgehaald en dat was een ware martelgang om terug te zien.

Als ik genoeg goesting heb ga ik de hele maand hiermee door.

Er komen dus nog meer afleveringen met van die ouwe meuk, dus U bent gewaarschuwd.

En nou niet meer zeuren mensen, ik ga door, ondanks dat de mussen dood van het dak vallen.

Kotsen op de plee met de Staatstv

Augustus 2020 is de maand waarop we gedenken dat het 35 jaar geleden is dat ik voor het eerst op de lokale televisie in Amsterdam verscheen en gelijk er een hardnekkige verslaving aan overhield die tot op de dag van vandaag voortduurt met alle consequenties voor mijn dagelijks leven en de paar mensen met wie ik nog contacten heb, een addictie die me ook door de jaren heen een flink aantal vijanden heeft opgeleverd en een hoop kinnesinne en rancune.

Alle banden met mijn filmpjes van historisch belangwekkend materiaal uit de begintijd, mijn persoonlijk archief voordat youtube bestond, liggen ergens opgeslagen in de spelonken van het gemeente archief van Amsterdam, dus als ik iets uit die tijd zou willen vertonen is dat een ingewikkelde onderneming waarin vele klippen dienen te worden ontweken, een project waar ik uiteraard van af zie vanwege mijn verregaande lamlendigheid.

Wel heb ik van een mij sympathieke medewerkster van Salto, Anne, ooit een paar dvd's met wat historisch belangrijk materiaal gekregen, waarvan ik overweeg ik het kader van herdenking van deze belangrijke maand enkele fragmenten openbaren, maar dan zal ik ze eerst moeten opdiepen uit de chaos die in mijn bedompte woning heerst en kijken of het niet te pijnlijk is om dit materiaal nogmaals aan de openbaarheid prijs te geven.

Dat wordt een pijnlijke confrontatie met het verleden.

Zo herinner ik mij dat de eerste opname die ik ooit maakte een promovideo was waarin meerdere mensen reclame maakten voor het programma waaraan ik meewerkte met een kreet die in de toenmalige tijdgeest paste namelijk: "Kotsen op de plee met de Staatstv" en heden ten dage volgens sommigen goed bruikbaar zou zijn voor de NOS, dus misschien was ik mijn tijd wel voor vooruit en toen heel hip, moderne en actueel.

Nu even de rest van de dag die dvd's opsporen.

Opdat wij niet vergeten.

het wassende water

Opeens kreeg ik inspiratie en schreef het volgende stukje tekst onder de titel "het wassende water" (die titel komt me trouwens bekend voor).

Begin van een vrolijk zomerfeuilleton, een spannend vervolgverhaal, een literaire novelle of gewoon een losse flodder?

Waarschijnlijk het laatste.

Komt die tekst:

de situatie was hopeloos

Het water steeg razendsnel.

van zijn voeten naar zijn heup dan naar zijn borst en vervolgens naar zijn hals

binnenkort zou het water hem aan de lippen staan.

daarna zou het hem verzwelgen.

hoe zou dat zijn?

onder water verdwijnen, je longen voelen vollopen,

machteloos zijn.

een bij voorbaat verloren strijd aangaan?

vechten tegen het razendsnel wassende water.

hoe lang kun je dat volhouden?

hoe voelt het om te stikken?

hoe machteloos, hoe panisch ben je op zo'n moment?

hoe voelt echte doodsangst?

zie je je leven in een flits voorbij trekken?

welk orgaan begeeft het als eerste?

hoe lang voor je buien westen bent?

Is er een tunnel met licht aan het einde?

of wordt het stil en zwart?

waar Black Lives don't Matter

Ik vond het eigenlijk wel fijn een paar maanden zonder al dat voetbal op tv en bijbehorende hysterie en knokpartijen.

Kunnen we niet gewoon ophouden met die extreme uitwas van het internationale graaikapitalisme?

Kijken naar een zootje verwende miljonairs die een spelen om de winsten van internationale mediaconglomeraten in stand te houden.

Voetbal dat trouwens steeds meer een hobbie is van verveelde oliesjeiks uit landen met een dubieus mensenrechtendossier.

Daarom komt er een WK in Quatar, in stadions gebouwd door slaven, meestal zwarte mensen uit arme landen die schandalig worden uitgeknepen waarbij niet op een mensenleventje meer of minder wordt gekeken.

BlacLives don't matter in Quatar.

LATEN WE HET WK IN QUATAR BOYCOTTEN.

Dat zou pas een statement zijn.

De daad bij het woord voegen.

Niet lullen maar poetsen.

Goeie vraag voor die KNVB commissie van Humberto Tan en Edgar Davids.

En alle die mensen en organisaties die de afgelopen tijd zich zo druk gemaakt hebben over racisme, onderdrukking en slavernij.

Wat vinden alle mensen die tegen racisme zijn hiervan?

Wat vindt Kick Out Zwarte Piet?

Black Lives Matter?

Lijkt me een kernvraag voor het NPO debat over racisme.

Daarna kan het programma "M" er dagelijks op terugkomen.

Onderwerp dat zeker een jaar zendtijd kan vullen.

En niet vergeten alle sponsors van het Nederlands elftal op te roepen tot een advertentie boycot.

Of beter, alle sponsors en adverteerders rond het voetbal.

Opzouten met die onzin.

Lekker rustig ook.

ik kies de kant van madonna

Hedenmorgen ontving ik twee verzoeken om geld te storten voor een goed doel.

Met dat geld gingen idealisten strijden voor een betere wereld, in ieder geval in hun ogen.

Het eerste ging om black lives matter, geld voor een project dat zal uitmonden in een expositie in oktober 2020, the Black Achievement Month.

Het tweede verzoek kwam van de Nationale Zwarte Pieten dagen, want van 14 november t/m 5 december kleurt Nederland weer Zwarte Pieten zwart.

Het tweede verzoek kwam van de Nationale Zwarte Pieten dagen, want van 14 november t/m 5 december kleurt Nederland weer Zwarte Pieten zwart.

Twee tegenstrijdige thema's.

Aan mij de keuze.

Heel makkelijk.

Ligt voor de hand.

Klip en klaar.

Het is gelijk duidelijk wat te doen met deze bedelaars om geld.

Geen moment van twijfel over mijn beslissing.

Nog geen tiende van een seconde.

Zeker weten.

Ik koos de kant die ik altijd kies.

Ik kan niet anders.

Ik moest weer even denken aan een scene met Madonna in de film Dick Tracy waarin haar door Warren Beatty wordt gevraagd aan welke kant ze staat.

Ik besloot dezelfde kant als Madonna te kiezen die hier als lichtend voorbeeld dient.

Ik koos voor mezelf.

Voor me eige.

Geen cent krijgen die lui.

Niks, niente, nada, noppes.

Opzouten.

Daarvoor ben ik te veel te arm.

En ook nog buitengewoon gierig bovendien.

Erger dan Scrooge.

Laat ze maar asperges gaan steken of werken in de kassen als ze geld nodig hebben.

Niet lullen maar poetsen.

In plaats van geld te vragen aan een eenzame arme oude man die ieder dubbeltje tien keer moet omdraaien en zich afvraagt hoe hij die schandalige huurverhoging en andere steeds hoger wordende kosten van levensonderhoud moet betalen.

Dat is mijn struggle.

Iedere keer dat ik daaraan denk moet ik wenen.

Ik ben namelijk heel zielig.

Echt wel.

Arme ik.

En dan regent het vandaag ook nog.

Dus val mij niet lastig met je probleem, ik heb er zelf al genoeg.

En trouwens, wat doen jullie eigenlijk voor mij?

Dat zou ik ook wel eens willen weten.

Maar op die vraag volgt meestal een oorverdovende stilte.