Ik ben een voorstander van doping. Doping is goed. Doping is cool. Doping is vet. Doping hoort vanzelfsprekend bij sport. Al dat gedoe met dopingcontroles is zinloos als het leven zelf.
Dat doping oneerlijk zou zijn is onzin. Een gotspe. Sport is oneerlijk. Per definitie.
Sporters zijn bij de geboorte al ongelijk. Komt door de genen. Door moeder natuur. Door de wispelturigheden van de allemachtige. Sommigen zijn als ze de baarmoeder verlaten sterker of kunnen harder lopen. Daar helpt geen lieve moedertje tegen. Met alle doping van de wereld win ik nooit de 100 meter hardlopen op de Olympische spelen. En zonder steroïden win ik nooit het gewichtheffen.
Johan Cruijff rookte twee pakjes sigaretten per dag toen hij de beste voetballer van de wereld was. Met alle doping van de wereld, een strikt dieet en een gezond leven kom ik niet verder dan het laagste elftal de onderklasse van de amateurs.
Zou het toeval dat Engelse wielrenners opeens de Tour de France winnen? Nee, ze hebben net als Lance Armstrong destijds een nieuwe dopingtruc ontdekt.
Ik ben voor een totale legalisatie van doping. Met ingang van nu. Te beginnen op de Olympische spelen van Rio.
Opzouten met die hele dopingcontrole industrie. Al die mensen met hun zogenaamde verontwaardiging en opgestoken vingertjes. Ze willen alleen maar centjes verdienen over de rug van de kampioenen. Pechvogels in het verderf storten. Sadisten zijn het. Mensenhaters.
Laat sporters zelf beslissen wat ze met hun lichaam doen. Hoe ver ze willen gaan in hun gekte en gedrevenheid. In hun passie.
Verlos ons van al die moraliserende mannetjes en vrouwtjes die toch altijd achterlopen op de laatste ontwikkelingen in de dopingindustrie.
Al dat gezeur dat Russische atleten niet mogen meedoen aan de Olympische Spelen in Rio is alleen maar politiek.
Heeft te maken met de bezetting van de Krim, de oorlog in het Midden oosten en Oekraïne. De Russische beer moest even op de vingers getikt worden. Terug in zijn hok.
Iedereen wist dat atleten uit de voormalige DDR indertijd vol met doping zaten, maar dat werd getolereerd om her precaire evenwicht in de koude oorlog tussen Oost en West niet te verstoren.
Zwemsters uit voormalig Oost Duitsland hadden baardgroei, spieren als kabels en lage sexy stemmen. “Onze meisjes komen hier niet om te zingen” zeiden hun coaches als er gevraagd werd naar dat vermeende dopinggebruik. Donkere Duitse stemmen kunnen ook mooi zijn. Marlene Dietrich, Zarah Leander, Hildegard Knef en voormalig DDR inwoonster Nina Hagen, allemaal grootverbruiksters van verboden middelen, en zangeressen van het nummer “Es wird eimal ein wunder geshehen”. Laten we hopen dat door zo’n wonder het verbod op verboden middelen verdwijnt.
https://youtu.be/yFnLVfkfXA4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten