Ilja Leonard Pfeijffer is de grootste Nederlandse nog levende schrijver van columns,
romans, gedichten en nog veel meer.
Dat denk ik althans.
Misschien is er nog een grotere nog levende schrijver, maar die heb ik nog niet ontdekt.
Hij is een literaire reus.Misschien is er nog een grotere nog levende schrijver, maar die heb ik nog niet ontdekt.
Ik zag zijn rijzige gestalte in de VPRO serie Via Genua en op de cover van zijn boek
Brieven uit Genua.
Volgens mij is hij wel 2 meter.
Brieven uit Genua.
Volgens mij is hij wel 2 meter.
Toevallig was ik afgelopen week in Genua, wat een uitermate aantrekkelijke en vriendelijke
en heel erg Italiaanse stad bleek.
Volgens Ilja Leonard Pfeijffer vergis ik me, want volgens zijn mening, zo sprak hij voor die
linkse VPRO, is dit Afrika.
linkse VPRO, is dit Afrika.
En daaruit blijkt dat zijn veelvuldig, exorbitant en afschrikwekkend drankgebruik, waarover
hij in brieven uit Genua voortdurend opschept, zijn hersens in lichtelijk verwarring hebben
gebracht, want hoewel hij zich erop voorstaat gepromoveerd te zijn in de klassieke talen,
is de fundamentele aardrijkundige kennis dat Genua in de Italiaanse provincie Ligurië ligt
hem blijkbaar ontschoten.
hij in brieven uit Genua voortdurend opschept, zijn hersens in lichtelijk verwarring hebben
gebracht, want hoewel hij zich erop voorstaat gepromoveerd te zijn in de klassieke talen,
is de fundamentele aardrijkundige kennis dat Genua in de Italiaanse provincie Ligurië ligt
hem blijkbaar ontschoten.
Misschien heeft hij wel de ziekte genoemd naar de man wiens naam ik altijd vergeet.
Gezeten op een terras onder een palmboom die ik bereikte door het nemen van een de liften
die deel uit maken van het openbaar vervoer in Genua las ik brieven uit Genua.
Ilja Leonard Pfeijffer schrijft over zijn leven als alcoholist, over zijn talloze droeve
verhoudingen met vrouwen, zijn nachten met Katje Schuurman en Ellen ten Damme op Ibiza,
zijn lunch met de koning, zijn bezoek aan prostituees, de sores in de uitgeverswereld,
de cafes in Amsterdam, dichtersfestivals, nominaties voor belangrijke literaire prijzen,
zijn talloze kleinere collega’s, het voetbal in Italië en de paus.
verhoudingen met vrouwen, zijn nachten met Katje Schuurman en Ellen ten Damme op Ibiza,
zijn lunch met de koning, zijn bezoek aan prostituees, de sores in de uitgeverswereld,
de cafes in Amsterdam, dichtersfestivals, nominaties voor belangrijke literaire prijzen,
zijn talloze kleinere collega’s, het voetbal in Italië en de paus.
Bij tijden is het boek hilarisch.
Maar soms is het ook onleesbaar.
Dat boek telt maar liefst 700 pagina’s.
Daar had flink in geschrapt moeten worden.
Een strenge redacteur of een gewiekste uitgever hadden zeker die overbodige franje eruit
gesneden.
gesneden.
Ik besloot Ilja Leonard Pfeijffer te gaan helpen en te vertellen wat hij beter had kunnen doen.
Volgens Brieven uit Genua zat Ilja Leonard Pfeijffer iedere dag trouw op hetzelfde terras op
de Piazza del Erbe vanaf klokslag 5 uur aan hetzelfde tafeltje te schrijven.
de Piazza del Erbe vanaf klokslag 5 uur aan hetzelfde tafeltje te schrijven.
Dus ik daar welgemoed heen.
Om Ilja Leonard Pfeijffer een paar onmisbare adviezen te geven.
Geheel gratis en voor niks zou ik de grootste levende schrijver Ilja Leonard Pfeijffer helpen
zijn literair werk naar een hoger niveau te tillen en nog meer prijzen en onderscheidingen te
verwerven.
zijn literair werk naar een hoger niveau te tillen en nog meer prijzen en onderscheidingen te
verwerven.
De Nederlandse literatuur zou me dankbaar zijn.
De verkoopcijfers zouden omhoog gestuwd worden en het aantal lezers van dikke boeken
zou toenemen en niet langer beperkt blijven tot ongelukkige huisvrouwen in de provincie.
zou toenemen en niet langer beperkt blijven tot ongelukkige huisvrouwen in de provincie.
Na lang zoeken, verdwalen, en zakkenrollers, junkies, oplichters, straatverkopers en
prostituees van me afslaan bereikte ik vermoeid en uitgeput het juiste plein, vond het juiste
terras, het juiste tafeltje, de juiste stoel op de Piazza del Erbe.
prostituees van me afslaan bereikte ik vermoeid en uitgeput het juiste plein, vond het juiste
terras, het juiste tafeltje, de juiste stoel op de Piazza del Erbe.
Het was klokslag 5 uur.
En wat trof ik daar?
Geen Ilja Leonard Pfeijffer.
In geen velden of wegen te bekennen.
Een gemiste kans voor hem.
Vervuld met medelijden voor Ilja Leonard Pfeijffer ging ik zitten op de juiste stoel op het
juiste terras op het juiste plein met achter het raam een foto van Ilja Leonard Pfeijffer
en zijn roman La Superba over de stad Genua.
juiste terras op het juiste plein met achter het raam een foto van Ilja Leonard Pfeijffer
en zijn roman La Superba over de stad Genua.
Ik vroeg me vertwijfeld af of de Nederlandse literatuur dit moment zou overleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten