burgemeester

Uiteraard doe ik gelijk wat mijn burgemeester van me vraagt. Alert zijn op radicalisering. Enorm alert. De hele dag kijk ik om me heen. Speur ik naar de kleinste signalen. Maar in mijn omgeving is alles rustig. Behalve dan die ene vriend die radicaal het roer heeft omgegooid, stopte met wiet roken en opeens drie keer per week naar de sportschool gaat. Ja, op het internet. In de kranten. Op tv. Overal radicalen. Daar zie ik radicale pro- en anti zwarte piet activisten. Radicale jihadisten. Radicale dierenactivisten. Radicale mensenrechten activisten. Radicale nationalisten. Radicale voetbalsupporters. Radicale motorclubs. Radicale criminele bendes. Radicale gelovigen. Radicale drugsgebruikers. En die lijst met radicalen kan nog veel langer als ik mijn best doe. . Nee, als je het verhaaltje van v.d. Laan goed leest is het een waarschuwing. Even angst zaaien. De mensen bang maken. Er kan blijkbaar ieder moment een aanslag plaatsvinden. Maar daar moeten we ons niks van aantrekken. Gewoon doorgaan met het leven van alledag. En dat klinkt als een brevet van onvermogen. De burgemeester en zijn troepen, politie en inlichtingendiensten, anti-radicalinksi experts, wetenschappers en wie al niet meer kunnen er maar niet achter komen wat er precies broeit bij de potentiële terroristen. Die leven in een onzichtbare parallelle samenleving, net om de hoek. Dat speelt zich buiten mijn waarneming af.Misschien moet ik daarom maar niet doen wat de burgemeester wil. Niet naar hem luisteren, geen nieuws meer volgen op radio, tv, in de kranten of op het net. Gewoon een worstenbroodje eten en gelukkig zijn in plaats van me paranioa te laten maken door al die onheilsprofeten en hun voorspellingen.