Eerste kerstdag in de trein. Tussen 010 en 020. Twee broers. Alle twee fors gebouwd, zelfde gelaatstrekken en dezelfde afwezige blik in hun ogen. Zitten voorovergebogen op hun mobieltje te turen. Beiden een koptelefoon. Wisselen de hele reis geen woord. Kijken elkaar niet aan. Wat zouden ze in 010 hebben uitgespookt? Bezoek aan hun ouders is, denk ik. Dat was vast heel gezellig. Bij station Amstel staat een van de broers resoluut op. Bromt " tot zaterdag" en stormt het perron op. Zijn broer kijkt niet op of om. Zegt niks. Reageert niet. Hij kijkt naar zijn mobieltje. Onverstoorbaar. Zijn blik nog steeds afwezig.
(Nog even over 010 Het blijft daar toch een woestenij,hoeveel grote flatgebouwen of spraakmakende attracties ze ook neerzetten. Die nieuwe hippe Markthal bijvoorbeeld schijnt helemaal niet te lopen, mensen komen een keer, kopen niks en klagen over de prijzen, en dat nieuwe gigantische gebouw van Rem Koolhaas staat ook grotendeels leeg, behalve een zootje ambtenaren die en naar toe zijn verhuist, en die zeggen dat het er verschrikkelijk tocht )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten