Ouderwets zijn

Ouderwets zijn. Daar is niks mis mee. Ik ben ouderwets en dat wou ik graag zou houden.

Mij zul je niet starend op een van die moderne telefoons als een zombie mensen omver zien lopen of slingerend op de fiets mijn leven riskeren.

De beste verhalen hoor ik nog steeds het liefste als ik met een paar jongens van de gestampte pot gezellig een kop koffie drink. Of een biertje. Of een glaasje wijn. Een glaasje rechtop en neer. Een ouwe klare. Een pikketanussie. Of ander spraakwater. Proost.

Zo hoorde ik laatst een leuke roddel. Een verhaal waarin andermaal de verloedering van de samenleving bleek. De slappe knieën van de politici. En de minachting voor de gewone Henk en Ingrid, de man en vrouw in de straat.

Het speelde in de Watergraafsmeer, een buurt die steeds meer overheerst wordt door oesters etende, champagne drinkende en op bakfietsen rijdende nouveau riche types met een verregaande en vaak stuitende arrogantie.

Hoofdpersoon was een Bekende Nederlander. Een persoon die gezegend schijnt te zijn met een niets- en niemand ontziend karakter. Die gelijk na het betrekken van een woning in deze yuppenwijk via contacten met lokale politici ervoor zorgde dat er voor de deur van die woning een fietsenrek werd weggehaald. Stond in de weg bij het instappen in de auto. Protesten van de buurt werden genegeerd. Alternatieven van tafel geveegd. Terwijl dit fietsenrek een cruciale rol speelde in de buurt. Als ontmoetingspunt. Als dorpspomp. Als architectonisch ijkpunt. Voor de sociale cohesie. Voor de participatiesamenleving. Of gewoon om je fiets in te zetten.

De hele buurt geschoffeerd dankzij het ego van een Bekende Nederlander. Met dank aan de daadkracht van het lokaal bestuur.

Een heel dossier is er over deze heikele kwestie, samengesteld door boze buurtbewoners. "Stuur me maar toe" riep ik, tenslotte ben ik de Geliefde Leider van de Radicale Oppositie Partij, de ROB, en opkomen voor Jan met de Pet, de gewone man, is mijn tweede natuur.

Diezelfde middag ontving ik een e-mail met daarbij een heel dossier. Er was alleen een probleem. Dat kon ik op mijn computer niet lezen. Het apparaat gaf aan dat ik dan eerst een heel duur programma moest kopen en installeren. Terwijl ik een arme sloeber ben, die iedere cent moet omdraaien en continu balanceer op de rand van armoede en ondergang.

Vroeger was dat veel eenvoudiger. Dan kreeg je die papieren gewoon in de kroeg, per postduif, werden ze overhandigd in een donker hoekje van een parkeergarage of plofte er een envelop in je brievenbus.

Op deze manier wordt het mij onmogelijk gemaakt alle feiten uit deze onfrisse affaire aan het daglicht te brengen. En om zo maar ongefundeerd een Bekende Nederlander te gaan beschuldigen, daar ben ik te ouderwets voor. En dat ouderwets zijn, daar is helemaal niks mis mee en dat wou ik graag zo houden.

En nou ga ik gezellig koffie drinken ik met een paar jongens van de gestampte pot. Of een biertje. Of een glaasje wijn. Een glaasje rechtop en neer. Een ouwe klare.Een pikketanussie. Of een ander spraakwater. Proost.

Tismaar dat U dat weet.