De belangrijkste beslissing

Kou, gladheid, wind regen en sneeuw domineren het weer dezer dagen. Voor veel mensen het moment voor de belangrijkste beslissing van het jaar.
De beslissing waar ruzie over gemaakt wordt. Waarover de meningsverschillen hoog oplopen. Tot soms onoverbrugbare hoogte. Talloze relaties raken in crisis. Huwelijkse spanningen.
Relatiecoaches worden ingeschakeld. Mediators. Maatschappelijk werkers. Bemiddelaars.
Maar soms is de kloof te groot. Liggen de opvattingen te ver uit elkaar.
Is er geen redden meer aan. Helpt er geen lieve moedertje meer aan.
Draait het uit op scheiden. Met alle pijn en nare consequenties.
Inderdaad, het is weer die tijd van het jaar. Het moment dat beslist moet worden waar we dit jaar met vakantie heen zullen gaan.
Om bij te komen van een jaar hard werken. Om op onze lauweren te gaan rusten.Om alle zorgen even aan de kant te zetten. En eindelijk eens van het leven te genieten. Om even van al het gezeur en gezeik af te zijn. No stress. Zodat we tot die tijd kunnen dromen van beter weer. En een aangename omgeving. Zonder de ongemakken van alledag en de gevaren die de huidige tijd met zich meebrengt
Dat wordt alleen steeds moeilijker.
Overal aanslagen, aanrandingen en verkrachtingen en berovingen. Om maar te zwijgen van voedselvergiftiging, insekten, oplichterij,  beroerde service, slechte bediening, exhorbitante prijzen, arrogant winkelpersoneel en overvolle straten met souvenirwinkels.
Waarom niet gewoon  thuisblijven? Lekker op de bank een boek lezen? Luiken dicht, telefoon uit en weg van die zieke buitenwereld.
Een boek over reizen.  In de meeste gevallen vergaat je de lust tot reizen dan wel. Bijvoorbeel Paul Theroux, Bob den Uyl, Redmond o’Hanlon, Betsy Udink. Zij schrijven over de ontberingen en de ellende die ze in verre landen aantreffen.
En daarmee kan  je lekker meegriezelen zonder zelf gevaar te lopen.
Het enige risico is dat je de tijd vergeet, of dat je koffie koud wordt.
Maar soms loopt het mis. Dan lees je iets en denk je: daar wil ik ook heen.
Zo vertrek ik binnenkort naar Parijs. Een stad die het afgelopen jaar is geteisterd door aanslagen en waar de hoogste staat van paraatheid heerst.
Omdat ik een boek gelezen heb dat liefdevol en uitnodigend over deze stad schrijft. Bestaande uit wandelingen, mijmeringen en herinneringen. Een liefdesverklaring. Ik heb het over Stadsliefde, scenes in Parijs, van Adriaan van Dis.
Dus daar loop ik binnenkort. Midden in de winter in Parijs. Kou, wind regen en sneeuw. Me ergerend aan de hoge prijzen, de arrogante inwoners en de overdaad  aan gewapende agenten. Mezelf verwijtend dat ik weer een belangrijke  beslissing heb genomen  die zich tegen me gekeerd heeft.
Ik neem nog een boek van van Dis mee. Een boek dat ook in Parijs speelt. “De wandelaar” heet het. Voor in mijn Parijse hotelkamer. Dan zit ik lekker warm en wandel ik comfortabel  door Parijs. In mijn gedachten tenminste.
En het is maar dat U dat weet.