Wat hebben we in Amsterdam toch een hoop kunstenaars.
In het foldertje van de Open ateliers op de oostelijke eilanden staan gebied minstens twintig of dertig mensen die zichzelf ook als zodanig beschouwen.
Kortom, met de productie van kunst gaat het crescendo. Met verkoop geloof ik minder. Dat leidt tot visioenen van tot de nok volgstouwde ateliers met onverkochte kunst. Daarvan zou je als kunstenaar toch droef te moede worden.
Maar nee, velen spiegelen zich waarschijnlijk aan van Gogh. Na mijn dood zal mijn werk pas begrepen en op waarde geschat worden, denken ze. Het grote publiek is er nog niet aan toe.
Er zijn ook mensen die zichzelf welbewust als amateur afficheren. De zondagsschilders. Die houden vanaf 21 april open huis aan de Gelderse Kade. En op 24 april toveren ze de Nieuwmarkt om tot een plein dat lijkt op de Place du Tertre in Parijs. Gevuld met schilders aan het werk. Eenmalig.
Als protest tegen een botte bezuiniging op de amateurkunst.
Hopen dat het niet regent.
Maar waarom is er eigenlijk geen plek waar dat permanent gebeurt?
Nu staan er een paar tekenaars op het Rembrandtplein, maar die vallen tussen de trams en het horecageweld nauwelijks op.
Laten we in het kader van de spreiding van het toerisme over de hele stad een Amsterdams equivalent van de Place du Tertre creeeren.
Bijvoorbeeld op het Kattenburgerplein, tegenover het gebouw waar Vincent van Gogh ooit een aantal maanden logeerde. Bij zijn oom die bij de marine was.
Een plaquette die aan dat verblijf herinnert is er al. Nu nog een dagelijkse kunstmarkt a la Place du Tertre.
Dat kan gouwe handel worden. Kat in ‘t bakkie. Patattentje erbij en de zaak is voor z’n roodkoperen.
Hier als toegift een interview met de woordvoerdster van de zondagsschilders https://youtu.be/CL7lveOArYU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten