parelmoerpoeder

Volgens mij zijn we in de derde wereldoorlog verzeild geraakt, maar daar wil ik het hier niet over hebben.
Ik wil het over De Oorlog hebben. 
De Tweede Wereldoorlog. Binnenkort gaan we 4 en 5 mei weer herdenken.
De vrijheid.
De vrijheid van meningsuiting (arme Ebru).
Al weer meer dan 70 jaar geleden werd die Oorlog beëindigd. Nog steeds komen er nieuwe boeken over uit. Nog steeds worden er nieuwe monumenten voor opgericht.
Zo krijgen we een Holocaust centrum in de voormalige IVKO school aan de Plantage Middenlaan (eerst expositie: schilderijen van Jeroen Krabbé) en een massief monumentaal monument met namen van oorlogsslachtoffers aan de Weesperstraat. Terwijl je nu al struikelt over de herdenkingsplaatjes, monumenten en plekken in 1018.
Maar het houdt nooit op.
Het is nooit voorbij.
De herinnering zal en moet levend gehouden worden.
De Tweede Wereldoorlog is bepalend voor de identiteit.
Er worden ieder jaar nieuwe speelfilms en documentaires over dit onderwerp gemaakt en stapels boeken geschreven.
Het is een onuitputtelijke bron.
Zo verscheen er recent een vuistdik boek van Clyde R. Lo A Njoe onder de intrigerende titel “Parelmoerpoeder”.
Een boek waar hij meer dan dertig jaar aan gewerkt heeft. Zo’n 700 pagina's maar liefst. Over bezetting en de nasleep ervan.
Hier een kort interviewtje met Clyde https://youtu.be/jXMw4MdAO6Q