Doodsbedreiging

Hij wordt met de dood bedreigd. Genadeloos zal er een einde aan zijn leven worden gemaakt.
Met grof geweld. Met een electrische zaag. Of met een bijl.  Voor uitstel van executie lijkt het te laat. Degene die de tijd van deze terechtstelling te weten komt kan hier live bij aanwezig zijn. Mits hij of zij achter de hekken blijft, en de aanwijzingen van de beulen volgt. En plaats van handeling is hartje Amsterdam.
U begrijpt waar ik het hier over heb. Het nieuws heeft zich al razendsnel rondgezongen. De boom van Ramses Shaffy aan de Dijksgracht gaat eraan. Wordt geveld. Omgehakt. Vermoordt. De boom van Ramses Shaffy. Een levende getuige van  deze zanger, acteur en levenskunstenaar. Hij heeft daar geleefd. En hoe.
De Dijksgracht van oudsher een rafelrand van de stad. Een plek voor de onaangepasten, de artistiekelingen, de stadsnomaden, zij die leefden aan de rand of over de rand van de door een beklemmende burgerlijkheid verstikte maatschappij. Het is een plek waar zaadjes worden geplant voor vernieuwing van de ingeslapen samenleving, een plek waar de geest kan waaien,  grensverleggende plannen gemaakt kunnen worden, waar vastgeroeste normen en waarden ter discussie worden gesteld, en waar sex, drugs, alcohol, vrije liefde, creativiteit en vernieuwing alom tegenwoordig zijn .
Ramses Shaffy  was hier als een vis in het water. Leefde op een woonboot .  Maakte daar muziek, leerde rollen voor toneelstukken uit zijn hoofd, bedreef er de liefde, ontving er gasten, maakte er een gewilde plek voor kunstenaars, artiesten, paradijsvogels en fans van.   En plantte een boom.
De boom die het allemaal heeft  gezien. En   mede daardoor   een gezonde, volwassen en fiere boom werd . Hij staat trots  daar aan de Dijksgracht. Een levende herinnering aan een stormachtige tijd en aan een man met een stormachtig leven.
En nu moet die boom dus dood.
Ideetje van de gemeente Amsterdam. Want die Dijksgracht moet worden aangeharkt. Opgenomen worden in het Yuppenparadijs dat men van de hele stad wil maken. Weg met al die onaangepaste figuren en al die alternatieve manieren van leven. Opzouten me dat zootje ongeregeld. In het gareel lopen zullen  ze. Zich aanpassen of oprotten.  Luisteren.
Het moet er keurig worden. Truttig. Burgerlijk. Door een ringetje te halen.
Blijkt maar weer eens dat de  gemeente Amsterdam weinig oog heeft voor belangrijk cultureel erfgoed. En voor de natuur. Voor bomen. Want niet alleen de boom van Ramses moet weg, alle bomen aan de Dijksgracht zijn bedreigd. Ook de bomen bij de verderop gelegen Oosterkerk moeten sneuvelen. En flink aantal bomen op de plantage Middenlaan, waaardoor een eeuwenoud stadsgezicht zal worden vernietigd.
Zo wordt de stad langzaam  een steenwoestijn.
Redenen voor dit alles: de moderne tijd, de vooruitgang, het toerisme, en de arrogantie, de domheid van ons onvolprezen stadsbestuur. En wie doet er wat tegen? Wie protesteert er?
Waar zijn al die zogenaamde vrienden en fans van Ramses? Al die bekende Nederlanders die zou graag met hem pronken?  En al die politici die zich zo druk maken over het milieu en het groen? Zij zwijgen.  Zwijgen als het graf.  Denken al die mensen nog wel eens aan Ramses? Aan wat hij betekende voor Amsterdam?  Want wat blijkt uit zijn erfenis? Ramses dacht altijd aan Amsterdam https://youtu.be/GmoDb74VZSk