Hoe komen we de feestdagen door? Met Yvonne Kroonenberg?

Hoe komen we de feestdagen door? Het is een prangende vraag, die ieder jaar rond deze tijd weer opborrelt. Terwijl de dagen donker worden en de mensen somber, chagerijnig en depressief, hangt men winkelstraten vol met feestverlichting. De zieltogende Dappermarkt pakt daarmee weer uit . De middenstand hoopt tegen beter weten in op een omzet die het hele jaar compenseert. Eventuele kopers lopen onder de stress en gekweld kijkend rond. Gedwongen door de massapsychose dat al die feestdagen gezellig moeten zijn. Tegen beter weten in.
En dan staan al die feesten ook nog eens in toenemende mate in een kwaad daglicht.
Sinterklaas is een blanke man. Dus een racist. Een onderdrukker. Dus fout. En hij houdt slaven. Zwarte Piet namelijk. Dat feest mag dus niet van de moraalpolitie. Weg ermee.
Kerstmis is een feest van overdadig eten. Van rood vlees. Van wild. Van dierenleed dus. Van veel wijn drinken. Of cognac. Of bier. Van veel ongezonde sauzen. Ongezonde toetjes. Allemaal dingen waar je kanker van krijgt. Dus ophouden daarmee eist de gezondheidspolitie. Dat wordt ons allerwege ingepeperd.
En die kerstman is ook een blanke man. Dus fout. Toch? En dan die rendieren voor zijn slee. Is dat ook geen dierenleed? Om nog maar te zwijgen van alle familiebijeenkomsten waar de sfeer te snijden is, en waar na een paar glazen oeroude ruzies weer boven komen drijven en men elkaar te lijf gaat.
En dan nieuwjaar. Afgerukte ledematen door vuurwerk. Brandende kerstbomen. Blindheid door rotjes. Steeds massaler klinkt de roep het afsteken van vuurwerk te verbieden. Het is al een tijdje een issue in de politiek.
En dan al die zogenaamd gezellige feestjes waarop relaties verbroken worden, depressievelingen zelfmoord aankondigen en de meeste mensen zich te pletter vervelen en daarom het maar op een zuipen zetten. Of misselijk worden van teveel oliebollen en appelflappen.
Champagnekurken die door ruiten knallen.
En op 1 januari de jaarlijkse enorme kater. En dan beginnen aan goede voornemens die je nooit gaat waarmaken.
Allemaal droefenis kortom.
Yvonne Kroonenberg schreef er een boekje over. En wat bleek? De uitgever verviel acuut in een depressie en liet de stapels in het magazijn liggen. Zodat niemand de antwoorden van Yvonne kon lezen. Of is dit een gevalletje censuur, omdat Yvonne meningen verkondigd die de meeste mensen onwelgevallig zijn? In ieder geval kocht la Kroonenberg kordaat de hele oplage. U kunt het boekje nu bij haar zelf kunt bestellen. Alle info in dit filmpje https://youtu.be/G-TZGWM1b-U