herfst

Herfst. Regen, kou, mist, guur weer, wind. Somberheid. Depressie. Zelfmoordneigingen. Maar soms kan de herfst ook mooi zijn. Met verkleurende blaadjes, een laaghangende zon en windstil weer. Mooi noemt om even een park in te gaan en onder een boom te gaan zitten , mijmerend in een najaarszonnetje denkend over de vergankelijkheid en de zinloosheid van het bestaan.
Je kunt naar het Oosterpark, waar de alcoholisten alweer hun vaste plaatsen hebben ingenomen, naar Frankendaal,... of voor degenen die een wat filosofischer inslag hebben, naad e nieuwe oosterbegraafplaats. Het is een mooi park, met opvallende grafmonumenten zo hier en daar. Er liggen wat graven van oud collega's, een aantal BN-ers, en een hele hoop onbekenden. Misdadigers. Zelfmoordenaars.
Je kunt er zomaar tegen rouwende mensen oplopen, of in een begrafenisstoet verzeilt raken. En je gedachten dwalen af. Over de dood. Het onvermijdelijke einde. De eeuwige jachtvelden. De ultieme deadline. Ooit zal ik hier zelf ter aarde worden besteld, voor een gering publiek. En daar lig ik dan. Terug gegeven aan de aarde. Weg te rotten. Opgegeten worden door de wormen en de maden. Of moet ik hier zelf weer iemand wegbrengen. Misschien moet ik dan wel een toespraak houden. Maar wat moet ik dan zeggen? Misschien moet ik maar even luisteren naar de raad die Bert Hiddema daarover in dit filmpje geeft https://youtu.be/EE1rv9HmMow.
Maar eerst nog even genieten van die laatste mooie herfstdagen. Want dan komt de winter. En die belooft streng te zijn. Brrrrr.