Er is veel gedoe over discriminatie op dit moment. Veel woede. Veel frustratie. Veel haat. Veel onverdraagzaamheid. Laat ik ook maar eens een duit in het zakje doen. Een bijdrage leveren. Een standpunt innemen. Met mijn mattie de meestermixer en producer en dj en muzikant Delano van D. een nummertje erover gemaakt. Onder de titel "Ik eis respect" . Want zo is het en niet anders. Ik zeg je. Je weet toch. https://youtu.be/ZL8zAxreCCI
dinsdag 31 mei 2016
zondag 29 mei 2016
Vreetfestijnen in Amsterdamse parken
Levensgenieters, bourgondiërs, smulpapen, culinair geïnteresseerden, bon vivants en hedonisten. Schreeuw het uit van blijdschap. . Het is het weer zo ver. Eindelijk.
Het seizoen van de grote vreetfestijnen in onze Amsterdamse parken is weer aangebroken. Voor onze beschaving te onder gaat. We met zijn allen naar de ratsmodee gaan. Of naar de gallemiezen, daar wil ik vanaf zijn. Na ons de zondvloed. We leven maar een keer. Pakken wat je pakken kan. Leef je uit. Geniet. Geniet. Geniet. Zet je zorgen aan de kant. In alle parken zijn festivals. Oosterpark, Frankendaal, Amstelpark, er is geen park zonder bras- en slempartij waar je onder de noemer van culinair genieten je een voedselvergiftging kunt eten en een delirium kunt drinken. Oesters, tapas, pinxtos, taco’s, burritos, fajita’s, noemt maar op. Rollende keukens. Partytenten. Kraampjes.
En wijn. Heel veel wijn. Uit bijna alle landen ter wereld.
Rood, wit rosé. Met bubbels. Zonder bubbels. Ale druiven verzamelen. Uit alle landen ter wereld. Het kan niet op.
En wat is dit jaar hip? Vino verde, prosecco,champage. Chileens, Zuidafrikaans, wijn uit nieuw Zeeland of China, of gewoon cote du Rhone? Ik acht mezelf een deskundige. Heb al duizenden flessen leeggedronken. Heb wijngaarden bezocht in o.a. Nederland, Engeland, Kroatië, Zuid-Afrika, België. Zelfs in Frankrijk. Heb wijnproeverijen bezocht. Glas in de hand en schuiven langs tientallen, soms honderden wijnen waar de makers graag een glaasje van inschenken. En over hun wijn vertellen en je vervelen met allerlei zinloze details.. Druivensoorten, klimaatomstandigheden, grondsoorten, proces van bereiding en andere details die men licht vergeet. Heel saai allemaal. Het gaat om het alcoholpercentage. En de daarbij behorende roes. Na twee slokken wen je tenslotte aan de smaak van iedere wijn.
Dat weten alle zogenaamde wijnkenners ook wel. In hun columns en artikelen doen ze heel moeilijk over wijn, maar het is gewoon een manier om hun alcoholisme te maskeren. Bijvoorbeeld wijn proeven. De bedoeling is dat je de wijn proeft en dan weer uitspuwt. Geoefende wijnproevers weten dat ook dan de alcohol langzaam via de tong het lichaam binnendringt en een lekker roesje veroorzaakt. Hardcore proevers slikken de wijn trouwens gewoon door. Ik heb uiteraard, als kenner, ook een wijncursus. Staat online. Ik maakte toen nog een programma onder de pretentieuze titel Mr. Amsterdam. Titel van het programma De Waarheid Over Wijn. https://youtu.be/YSTUCOb9cmg Diepgravend, onthullend een leerrijk. Nog steeds waarheden als koeien, al is die cursus al jaren oud.
De belangrijkste les uit mijn wijn cursus is een universele waarheid. Er zijn slechts twee soorten wijn. Wijn die je lekker vindt en wijn die je vies vindt. En mijn advies is om altijd goedkope wijn te drinken, want de hele wereld van de wijn is een grote geldklopperij. Windhandel. Komedie. Toneelspel. Om de prijzen tot absurde hoogte op te pompen. Iets voor snobs, praatjesmakers, opgeblazen ego’s, wannabees en patsers.
Allemaal losers eigenlijk. Sjiek doen met een fles dure wijn, terwijl je voor een paar euro net zo’n lekkere wijn uit de supermarkt haalt.
En nog een laatste tip een tip: Drink in gezelschap altijd witte wijn. Dat vlekt niet als je onverhoopt de inhoud van een glas over iemands kleren kiepert. Terwijl rode wijn gemene en nauwelijks te verwijderen vlekken achterlaat.
Het is maar dat U het weet.
Het seizoen van de grote vreetfestijnen in onze Amsterdamse parken is weer aangebroken. Voor onze beschaving te onder gaat. We met zijn allen naar de ratsmodee gaan. Of naar de gallemiezen, daar wil ik vanaf zijn. Na ons de zondvloed. We leven maar een keer. Pakken wat je pakken kan. Leef je uit. Geniet. Geniet. Geniet. Zet je zorgen aan de kant. In alle parken zijn festivals. Oosterpark, Frankendaal, Amstelpark, er is geen park zonder bras- en slempartij waar je onder de noemer van culinair genieten je een voedselvergiftging kunt eten en een delirium kunt drinken. Oesters, tapas, pinxtos, taco’s, burritos, fajita’s, noemt maar op. Rollende keukens. Partytenten. Kraampjes.
En wijn. Heel veel wijn. Uit bijna alle landen ter wereld.
Rood, wit rosé. Met bubbels. Zonder bubbels. Ale druiven verzamelen. Uit alle landen ter wereld. Het kan niet op.
En wat is dit jaar hip? Vino verde, prosecco,champage. Chileens, Zuidafrikaans, wijn uit nieuw Zeeland of China, of gewoon cote du Rhone? Ik acht mezelf een deskundige. Heb al duizenden flessen leeggedronken. Heb wijngaarden bezocht in o.a. Nederland, Engeland, Kroatië, Zuid-Afrika, België. Zelfs in Frankrijk. Heb wijnproeverijen bezocht. Glas in de hand en schuiven langs tientallen, soms honderden wijnen waar de makers graag een glaasje van inschenken. En over hun wijn vertellen en je vervelen met allerlei zinloze details.. Druivensoorten, klimaatomstandigheden, grondsoorten, proces van bereiding en andere details die men licht vergeet. Heel saai allemaal. Het gaat om het alcoholpercentage. En de daarbij behorende roes. Na twee slokken wen je tenslotte aan de smaak van iedere wijn.
Dat weten alle zogenaamde wijnkenners ook wel. In hun columns en artikelen doen ze heel moeilijk over wijn, maar het is gewoon een manier om hun alcoholisme te maskeren. Bijvoorbeeld wijn proeven. De bedoeling is dat je de wijn proeft en dan weer uitspuwt. Geoefende wijnproevers weten dat ook dan de alcohol langzaam via de tong het lichaam binnendringt en een lekker roesje veroorzaakt. Hardcore proevers slikken de wijn trouwens gewoon door. Ik heb uiteraard, als kenner, ook een wijncursus. Staat online. Ik maakte toen nog een programma onder de pretentieuze titel Mr. Amsterdam. Titel van het programma De Waarheid Over Wijn. https://youtu.be/YSTUCOb9cmg Diepgravend, onthullend een leerrijk. Nog steeds waarheden als koeien, al is die cursus al jaren oud.
De belangrijkste les uit mijn wijn cursus is een universele waarheid. Er zijn slechts twee soorten wijn. Wijn die je lekker vindt en wijn die je vies vindt. En mijn advies is om altijd goedkope wijn te drinken, want de hele wereld van de wijn is een grote geldklopperij. Windhandel. Komedie. Toneelspel. Om de prijzen tot absurde hoogte op te pompen. Iets voor snobs, praatjesmakers, opgeblazen ego’s, wannabees en patsers.
Allemaal losers eigenlijk. Sjiek doen met een fles dure wijn, terwijl je voor een paar euro net zo’n lekkere wijn uit de supermarkt haalt.
En nog een laatste tip een tip: Drink in gezelschap altijd witte wijn. Dat vlekt niet als je onverhoopt de inhoud van een glas over iemands kleren kiepert. Terwijl rode wijn gemene en nauwelijks te verwijderen vlekken achterlaat.
Het is maar dat U het weet.
vrijdag 20 mei 2016
het toerisme is een veelvraat
Het toerisme is een veelvraat. Een slokop met een onstilbare honger. Een permanent volksverhuizing .
De binnenstad van Amsterdam is daardoor de laatste jaren verandert. Massale aantallen bezoekers..
Exotische talen. Dagjesmensen. Hotels, restaurants, coffeeshops. Lange rijen bij attracties.
Kortom, een succesnummer.
Allemaal goed voor de economie.
De Plantage en de Oostelijke eilanden worden er meer en meer onderdeel van.
Er is een holocaustmuseum geopend en een lokatie voor een namenmonument vastgesteld.
Die twee attracties zullen ongetwijfeld vele bezoekers extra naar onze mooie buurt lokken.
De afgelopen jaren werden er ook al meerdere nieuwe hotels geopend. En het einde is nog niet in zicht.
Binnenkort een hotel op het terrein van het voormalige Emma kinderziekenhuis.
We zien ook rond een explosie van horecazaken. Verdwijnen van buurtwinkels.
Steeds meer rolkoffers en verdwaald op een kaart of hun mobieltje starende toeristen.
De eerste toeristenwinkels zijn al geopend.
Er zijn actiecomités tegen dit oprukkende toerisme en uit de politiek komen bezorgde geluiden.
Azijnpissers, zeurpieten en beroepsklagers jammeren, zeuren, mekkeren en protesteren
dat het een lieve lust heeft.
Tegen beter weten in.
Want klagen helpt niet. Heeft geen enkele zin.
Want wat in Amsterdam gebeurt, en sluipenderwijs in postcodegebied 1018, is een trend.
Overal in Europa worden stad en land platgelopen door hordes toeristen die de zinloosheid
van het bestaan proberen te verlichten door ergens anders heen te gaan en daar
de gebraden haan te gaan uithangen. Te relaxen. Te chillen. Te eten. Te drinken. Enzovoorts.
Het is een teken van de tijd. De mensen vervelen zich en zoeken naar de zin van
het bestaan. Afleiding. Vermaak. Nieuwe ervaringen. Een andere omgeving.
Hoe vaak bent U zelf de afgelopen jaren voor een korte vakantie de stad uit geweest?
Zelf was ik laatst in Krakow.
Ook zo’n stad waar je om de haverklap met de 2e wereldoorlog wordt geconfronteerd.
En een binnenstad die volledig is omgetoverd tot een soort openlucht attractiepark.
En zo kan ik tientallen plaatsen in Europa noemen. En daar ben ik allemaal geweest.
https://youtu.be/3M8ga1mfWNs
zondag 15 mei 2016
gedachten overDonald Trump bij het beeld van Ronald Reagan
Ik ben een sombere oude man. Een zuurpruim. Zeurpiet. Azijnpisser.
Als ik genoeg geld had kocht ik geraniums om achter te gaan zitten mokken.
Andere oude mannen hebben er nog zin in. Of zin an, zou wijlen Pimmetje gezegd hebben.
Neem nou Donald Trump. The Donald. Bijna 70.Wil ie nog president van de VS worden.
Waar ie zin in heeft.
Hij krijgt bakken met kritiek over zich heen, maar het lijkt hem niet te deren.
Herinnert U zich Ronald Reagan nog? Ook zo’n oude man die er nog in in had.
Of zin an, dar wil ik vanaf wezen.
Daar werd ook lacherig op gereageerd.
Vooral door zelfbenoemde intellectuelen hier te lande.
Die Yanks waren nu toch echt mataglap geworden.
Een b-acteur als president. Dat kon toch echt niet.
De geschiedenis liep lichtelijk een beetje iets anders. Als het ware.
Er werden standbeelden voor hem opgericht. Ik bezocht er een. https://youtu.be/nzkoIoWkd6A
Ik bezocht een standbeeld van Ronald Reagan.Maakte er een korte documentaire over. https://youtu.be/nzkoIoWkd6A
En nu wil ik gaan zeuren, zeiken, azijnpissen en klagen over alle nitwits en wijsneuzen in de media die ons onjuist blijven berichten over de verkiezingen in de VS.
Misschien begin ik een crowdfundingactie voor een potje geraniums.
Overigens is Hillary een oude vrouw en Bernie Sanders ook een ouwe man.
Wij moeten het hier doen met snotneuzen als Rutte c.s.
zaterdag 14 mei 2016
Kapitein Koldijk met een megatheaterspektakelshow over de slag om Kattenburg
Hij is een ruwe zeebonk. Een man van stavast. Hij werd gehard door tegenslag en misere. Hij leerde roeien met de riemen die hij heeft. Trotseerde menige storm. Gehard door jarenlang tegen de wind in varen. Tegen torenhoge golven. Altijd trek in een oorlam. Op gezette tijden uitbarstend in een door hemzelf geschreven zeemanslied. Trekt met zijn kompanen en begeleiders stad en land af om de mensen met deze zeemansromantiek te laten kennismaken. Het verlangen naar de zee. De Havens. De drank. De meisjes. We hebben het hier over Kapitein Koldijk van de 4tuoze Matrozen.
Hij vertegenwoordigd de tragiek van de zeeman die aan land ging.
Want ook een zeeman moet soms trouwen. Met een meisje van het land. En dat deed de kapitein, die nu het trotse aan het hoofd staat van vier vrouwen. Een echtgenote en drie dochters. Over schoonzonen dienen we hier te zwijgen, die kennis is te gevoelig.
De Kapitein heeft een tweedehandsauto, van een internationaal luchtvaart bedrijf overgenomen. Die bestelauto wordt altijd op de dijk geparkeerd. In de gracht erachter ligt een bootje waarmee de Kapitein geregeld als een wakkere pikbroek de baren doorkliefd.
Een 100 meter van de residentie van de Kapitein ligt de laatste werkende scheepswerf van de Oostelijke binnenstad. Het Kromhout op de Hoogte Kadijk.
De Kapitein mag er graag komen. En mijmeren over de zee en de zin van het zeemansbestaan.
En dan kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Kreeg de Kapitein een visioen. Een boodschap van Neptunus wellicht.
En dus komt er op die werf een megatheaterspektakel, met meer dan 50 zangers, zangeressen en acteurs. Onder de naam “De slag om Kattenburg”. De Kapitein spreekt erover in dit filmpje
https://youtu.be/Z2eXST6HKu4?t=2s
Hij vertegenwoordigd de tragiek van de zeeman die aan land ging.
Want ook een zeeman moet soms trouwen. Met een meisje van het land. En dat deed de kapitein, die nu het trotse aan het hoofd staat van vier vrouwen. Een echtgenote en drie dochters. Over schoonzonen dienen we hier te zwijgen, die kennis is te gevoelig.
De Kapitein heeft een tweedehandsauto, van een internationaal luchtvaart bedrijf overgenomen. Die bestelauto wordt altijd op de dijk geparkeerd. In de gracht erachter ligt een bootje waarmee de Kapitein geregeld als een wakkere pikbroek de baren doorkliefd.
Een 100 meter van de residentie van de Kapitein ligt de laatste werkende scheepswerf van de Oostelijke binnenstad. Het Kromhout op de Hoogte Kadijk.
De Kapitein mag er graag komen. En mijmeren over de zee en de zin van het zeemansbestaan.
En dan kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Kreeg de Kapitein een visioen. Een boodschap van Neptunus wellicht.
En dus komt er op die werf een megatheaterspektakel, met meer dan 50 zangers, zangeressen en acteurs. Onder de naam “De slag om Kattenburg”. De Kapitein spreekt erover in dit filmpje
https://youtu.be/Z2eXST6HKu4?t=2s
vrijdag 29 april 2016
kop dicht,.
Moe van alle meningen. Kan even geen mening meer zien of horen. Er zijn er te veel. En van iedereen. Geschreeuw. Gezeur. Gebral. Genuanceerd. Ongenuanceerd. En allemaal zinloos. Stop ermee. Stilte. Mond houden. Kop dicht. Eindelijk rust.
Ga ik ook voorlopig doen. De groeten. https://youtu.be/fNdFXJtqRNA?list=PL0AC7D936F44ECA45
woensdag 27 april 2016
Nederlandse man
De Nederlandse man is een kanjer.
De Nederlandse man is woest aantrekkelijk.
Een fantastische minnaar.
Een succesnummer.
Een bikkel.
Een hunk.
Een ultieme sexpartner.
Een gedroomde vader.
Veel vrouwen smelten voor de Nederlandse man.
Vallen voor de Nederlandse man.
Blijven hangen aan een Nederlandse man.
Laten huis en haard achter voor een Nederlandse man.
Vinden het geluk bij een Nederlandse man.
Lees het verhaal van Sheila Fields in haar boek Sally Bones.
Domweg gelukkig op de Hogeweg.
In de Watergraafsmeer.
In 020.
Dankzij een crush op een Nederlandse man.
https://youtu.be/4Zj8v7Eqb8k.
De Nederlandse man is woest aantrekkelijk.
Een fantastische minnaar.
Een succesnummer.
Een bikkel.
Een hunk.
Een ultieme sexpartner.
Een gedroomde vader.
Veel vrouwen smelten voor de Nederlandse man.
Vallen voor de Nederlandse man.
Blijven hangen aan een Nederlandse man.
Laten huis en haard achter voor een Nederlandse man.
Vinden het geluk bij een Nederlandse man.
Lees het verhaal van Sheila Fields in haar boek Sally Bones.
Domweg gelukkig op de Hogeweg.
In de Watergraafsmeer.
In 020.
Dankzij een crush op een Nederlandse man.
https://youtu.be/4Zj8v7Eqb8k.
dinsdag 26 april 2016
parelmoerpoeder
Volgens mij zijn we in de derde wereldoorlog verzeild geraakt, maar daar wil ik het hier niet over hebben.
Ik wil het over De Oorlog hebben.
De Tweede Wereldoorlog. Binnenkort gaan we 4 en 5 mei weer herdenken.
De vrijheid.
De vrijheid van meningsuiting (arme Ebru).
Al weer meer dan 70 jaar geleden werd die Oorlog beëindigd. Nog steeds komen er nieuwe boeken over uit. Nog steeds worden er nieuwe monumenten voor opgericht.
Zo krijgen we een Holocaust centrum in de voormalige IVKO school aan de Plantage Middenlaan (eerst expositie: schilderijen van Jeroen Krabbé) en een massief monumentaal monument met namen van oorlogsslachtoffers aan de Weesperstraat. Terwijl je nu al struikelt over de herdenkingsplaatjes, monumenten en plekken in 1018.
Maar het houdt nooit op.
Het is nooit voorbij.
De herinnering zal en moet levend gehouden worden.
De Tweede Wereldoorlog is bepalend voor de identiteit.
Er worden ieder jaar nieuwe speelfilms en documentaires over dit onderwerp gemaakt en stapels boeken geschreven.
Het is een onuitputtelijke bron.
Zo verscheen er recent een vuistdik boek van Clyde R. Lo A Njoe onder de intrigerende titel “Parelmoerpoeder”.
Een boek waar hij meer dan dertig jaar aan gewerkt heeft. Zo’n 700 pagina's maar liefst. Over bezetting en de nasleep ervan.
Hier een kort interviewtje met Clyde https://youtu.be/jXMw4MdAO6Q
vrijdag 22 april 2016
Willem Alexander: onvoorstelbaar
Woensdag is Wim Lex jarig. Prins pils noemden ze hem in de tijd dat hij onvoorstelbare hoeveelheden bier dronk en op onvoorstelbare wijze toch nog een diploma van de universiteit cadeau kreeg.
Willem-Alexander Claus George Ferdinand, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, Jonkheer van Amsberg Heet hij officieel.
Hij is koning van de bananenmonarchie Nederland, waar een onvoorstelbare hoeveelheid smetten op rust. Denk maar eens aan de onvoorstelbare capriolen van de opa van de huidige koning, Bernhard van Lippe Biesterfeld.
Nederland een onvoorstelbaar kleine vlek op de aarde met een onvoorstelbare zelfoverschatting. Met onvoorstelbaar arrogante politici. En een onvoorstelbaar onnozele bevolking.
Om de verjaardag van de voormalige Prins Pils te vieren wordt er in het hele land onvoorstelbaar gefeest. Met onvoorstelbare truttigheid. Onvoorstelbare burgerlijkheid. Die onvoorstelbare Hollandse koopmansgeest . Onvoorstelbaar veel rotzooi uit zolders en kelders gaat in de aanbieding. Onvoorstelbaar verwende kinderen verpatsen hun onvoorstelbare hoeveelheid speelgoed. En onvoorstelbaar veel giftig eten dat wordt aangeboden. Er zal een onvoorstelbare hoop lawaai worden geproduceerd. Een onvoorstelbare hoeveelheid alcohol worden genuttigd. Een onvoorstelbare hoeveelheid troep worden achtergelaten.
Er gaan onvoorstelbaar veel artiesten muziek maken. Het wordt een onvoorstelbare kakafonie. Met onvoorstelbaar goede en onvoorstelbaar slechte optredens. En een onvoorstelbaar aantal decibellen.
Er zullen onvoorstelbaar veel provincialen en toeristen op Koningsdag naar Amsterdam komen.
En ongelofelijk veel inwoners van Amsterdam zullen voor een dag de stad ontvluchten of binnenblijven met alle luiken gesloten en de gordijnen dicht.
Hadden ze maar niet in zo’n onvoorstelbaar mooie en fijne stad moeten gaan wonen.
Maar dit jaar is er onvoorstelbaar goed nieuws. Het schijnt onvoorstelbaar koud te worden en onvoorstelbaar hard te gaan regenen.
Het is maar dat U het weet.
Willem-Alexander Claus George Ferdinand, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, Jonkheer van Amsberg Heet hij officieel.
Hij is koning van de bananenmonarchie Nederland, waar een onvoorstelbare hoeveelheid smetten op rust. Denk maar eens aan de onvoorstelbare capriolen van de opa van de huidige koning, Bernhard van Lippe Biesterfeld.
Nederland een onvoorstelbaar kleine vlek op de aarde met een onvoorstelbare zelfoverschatting. Met onvoorstelbaar arrogante politici. En een onvoorstelbaar onnozele bevolking.
Om de verjaardag van de voormalige Prins Pils te vieren wordt er in het hele land onvoorstelbaar gefeest. Met onvoorstelbare truttigheid. Onvoorstelbare burgerlijkheid. Die onvoorstelbare Hollandse koopmansgeest . Onvoorstelbaar veel rotzooi uit zolders en kelders gaat in de aanbieding. Onvoorstelbaar verwende kinderen verpatsen hun onvoorstelbare hoeveelheid speelgoed. En onvoorstelbaar veel giftig eten dat wordt aangeboden. Er zal een onvoorstelbare hoop lawaai worden geproduceerd. Een onvoorstelbare hoeveelheid alcohol worden genuttigd. Een onvoorstelbare hoeveelheid troep worden achtergelaten.
Er gaan onvoorstelbaar veel artiesten muziek maken. Het wordt een onvoorstelbare kakafonie. Met onvoorstelbaar goede en onvoorstelbaar slechte optredens. En een onvoorstelbaar aantal decibellen.
Er zullen onvoorstelbaar veel provincialen en toeristen op Koningsdag naar Amsterdam komen.
En ongelofelijk veel inwoners van Amsterdam zullen voor een dag de stad ontvluchten of binnenblijven met alle luiken gesloten en de gordijnen dicht.
Hadden ze maar niet in zo’n onvoorstelbaar mooie en fijne stad moeten gaan wonen.
Maar dit jaar is er onvoorstelbaar goed nieuws. Het schijnt onvoorstelbaar koud te worden en onvoorstelbaar hard te gaan regenen.
Het is maar dat U het weet.
donderdag 21 april 2016
Ster als straatmuzikant op Montmartre
Zaz, Zangeres uit Franrijk. Geboren 1 mei 1980 in Tours als Isabelle Geffroy. Moet dus haast wel links zijn. Ster. Laatste cd was met medewerking o.a. Charles Aznavour en Quincy Jones. Allemaal classics over Parijs. Leuk dat ze toch ook gewoon nog met twee begeleiders op de Butte van Montmartre gaat staan. En een stukje ouderwetse straatmuziek ten gehore brengt. Hoe zou ze ooit begonnen zijn?
https://www.youtube.com/watch?v=sp3G50jBRuU&nohtml5
https://www.youtube.com/watch?v=sp3G50jBRuU&nohtml5
woensdag 20 april 2016
dag
Sommige dagen zijn kort. Bijvoorbeeld de dag van de democratie (sic) in Amsterdam. Van de gemeente Amsterdam kreeg ik de volgende aankondiging voor 22 april:
19.00 uur: wethouder Choho houdt de openingstoespraak ter gelegenheid van de Dag van de Democratie, Raadszaal van het stadhuis, Amstel, Amsterdam.
19.30 uur: wethouder Ivens is aanwezig bij de afsluiting van de "Dag van de Amsterdamse democratie”, Raadszaal Stadhuis.
19.00 uur: wethouder Choho houdt de openingstoespraak ter gelegenheid van de Dag van de Democratie, Raadszaal van het stadhuis, Amstel, Amsterdam.
19.30 uur: wethouder Ivens is aanwezig bij de afsluiting van de "Dag van de Amsterdamse democratie”, Raadszaal Stadhuis.
dinsdag 19 april 2016
Afrika
Afrika.
Even kort door de bocht.
Tropische hitte. Corruptie. Kindsoldaten. Oorlog. Honger. Machtsmisbruik. Milieuvervuiling. Overbevolking. Aids. Homofobie. Sloppenwijken. Kindersterfte. Terrorisme. Bloedvergieten.
Afrika.
Veel hulporganisaties uit het westen. Werkverschaffing voor hulpverleners. Onder het mom van goede bedoelingen. Lekker rondrijden in SUV door de bush. Tegen een salaris. De hulp is meestal zinloos. Vechten tegen de bierkaai. Lees Dark Star Safari van Paul Theroux er maar op na.
Op sommige mensen heeft dit continent een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Verslaafd aan de chaos, de drukte, de hitte, het gedoe.
Edith Tulp is een van die mensen. Reist al jaren onvermoeibaar rond door chaotische steden, de bush, de jungle en de woestijn. Schreef artikelen. Voor kranten. Damesbladen. Glossy’s. Nu heeft ze een roman gepubliceerd. De Bushsoldaat.
Speelt in Oeganda. Hoofdpersonen: een witte westerling en een voormalig kindsoldaat.
Ik ontmoette haar. Verlangend om weer weg te gaan. Dit jaar naar Mali, Etheopia en Zuid-Afrika. Het avontuur tegemoet. Heerlijk. Want Nederland vindt ze een beetje saai.
Zelfs ga ik liever een middag naar het Tropenmuseum in Amsterdam Oost. Dat is voor mij al exotisch genoeg.
https://youtu.be/A5__ozwc4Js
vrijdag 15 april 2016
Mark van den Heuvel, de volgende d66-er in opspraak
En weer gaat er een boekhandel naar de gallemiezen in Mokum.
Dankzij d66.
Boekhandel Evenaar, op de hoek het Singel en de Oude Spiegelstraat. Een winkel in literaire reisboeken.
Dankzij d66 gemeenteraadslid Marcel van den Heuvel.
Hij is de eigenaar van het pand en wil na renovatie de huur meer dan verdubbelen. Er zal wil weer een flagstore van een buitenlandse exclusief lingeriemerk komen, zoals het al jaren in de 9 straatjes gaat.
Marcel van den Heuvel draagt zo bij aan de grote uitverkoop die in de 9 straatjes aan de gang is.
Wist U trouwen dat Marcel van den Heuvel in de commissie cultuur van de gemeenteraad zit?
Maar zijn eigen portemonee gaat hem meer aan het hart dan de literatuur.
En zo draagt deze d66 cultuurpaus willens en wetens bij aan de verdere verwording van de 9 straatjes tot een exclusief winkelgebied voor upmarket toeristen.
Hoe serieus moeten we d66 nog nemen?
Hoeveel mensen hebben er al spijt als haren op hun hoofd dat ze op d66 hebben gestemd?
Telkens zijn er weer berichten die de geloofwaardigheid van d66 aantasten. En altijd berichten die iets met geld te maken hebben.
De wachtgeldkwestie rond het opeens verdwenen kamerlid Wassila Hachchi, die haar kamerlidmaatschap opzegde om te gaan folderen voor Hillary Clinton, en daar 6000 euro per maand aan wachtgeld voor krijgt. Eigenlijk zou ze moeten solliciteren. Maar even druk, druk, druk.
En dan is er d66 wethouder Udo Kok van onze prachtige stad.
Van financien.
Hij beloofde orde op zaken te stellen. Maar nu is hij 25 miljoen kwijt. Niemand weet waar dat geld is, maar Udo blijft rustig zitten. Krijgt gewoon iedere maand zijn riante salaris.
Deze week zei een van de oprichters van d66 Edo Spier dat dat hele idee van een referendum eigenlijk maar onzin te vinden. Harlang noemde ze dit een kroonjuweel. Maar dat laatste referendum was wel de bloody limit.
Dat zei ook een andere d66 oudgediende Laurens Jan Brinkhorst. Hij noemde de tegenstemmers raddraaiers.
En dan nog het gratis vliegreisje van de grote leider Alexeander Pechtold naar de Oekraïne aan de vooravond van hett referendum over de OekraIne.
Betaald door een zakenman. Had Alexander P. nog een gepeperde mening over de corruptie in dat land? Zijn gastheren hadden in ieder geval wel een gepeperde rekening.
D66. Mooie praatjes. Verbale lenigheid. Glad als een aal.Roomser dan de paus. Maar als puntje bij paaltje komt denken ze toch eerst en vooral aan hun eigen portemonee.
Dan is het over en uit met idealen, kroonjuwelen en beginselen.
Een daarvan is Amsterdam het slachtoffer.
Nu weer een mooie boekhandel minder.
Misschien wordt het ook tijd voor minder d66.
Minder, minder, minder.
En het is maar dat U dat weet.
Dankzij d66.
Boekhandel Evenaar, op de hoek het Singel en de Oude Spiegelstraat. Een winkel in literaire reisboeken.
Dankzij d66 gemeenteraadslid Marcel van den Heuvel.
Hij is de eigenaar van het pand en wil na renovatie de huur meer dan verdubbelen. Er zal wil weer een flagstore van een buitenlandse exclusief lingeriemerk komen, zoals het al jaren in de 9 straatjes gaat.
Marcel van den Heuvel draagt zo bij aan de grote uitverkoop die in de 9 straatjes aan de gang is.
Wist U trouwen dat Marcel van den Heuvel in de commissie cultuur van de gemeenteraad zit?
Maar zijn eigen portemonee gaat hem meer aan het hart dan de literatuur.
En zo draagt deze d66 cultuurpaus willens en wetens bij aan de verdere verwording van de 9 straatjes tot een exclusief winkelgebied voor upmarket toeristen.
Hoe serieus moeten we d66 nog nemen?
Hoeveel mensen hebben er al spijt als haren op hun hoofd dat ze op d66 hebben gestemd?
Telkens zijn er weer berichten die de geloofwaardigheid van d66 aantasten. En altijd berichten die iets met geld te maken hebben.
De wachtgeldkwestie rond het opeens verdwenen kamerlid Wassila Hachchi, die haar kamerlidmaatschap opzegde om te gaan folderen voor Hillary Clinton, en daar 6000 euro per maand aan wachtgeld voor krijgt. Eigenlijk zou ze moeten solliciteren. Maar even druk, druk, druk.
En dan is er d66 wethouder Udo Kok van onze prachtige stad.
Van financien.
Hij beloofde orde op zaken te stellen. Maar nu is hij 25 miljoen kwijt. Niemand weet waar dat geld is, maar Udo blijft rustig zitten. Krijgt gewoon iedere maand zijn riante salaris.
Deze week zei een van de oprichters van d66 Edo Spier dat dat hele idee van een referendum eigenlijk maar onzin te vinden. Harlang noemde ze dit een kroonjuweel. Maar dat laatste referendum was wel de bloody limit.
Dat zei ook een andere d66 oudgediende Laurens Jan Brinkhorst. Hij noemde de tegenstemmers raddraaiers.
En dan nog het gratis vliegreisje van de grote leider Alexeander Pechtold naar de Oekraïne aan de vooravond van hett referendum over de OekraIne.
Betaald door een zakenman. Had Alexander P. nog een gepeperde mening over de corruptie in dat land? Zijn gastheren hadden in ieder geval wel een gepeperde rekening.
D66. Mooie praatjes. Verbale lenigheid. Glad als een aal.Roomser dan de paus. Maar als puntje bij paaltje komt denken ze toch eerst en vooral aan hun eigen portemonee.
Dan is het over en uit met idealen, kroonjuwelen en beginselen.
Een daarvan is Amsterdam het slachtoffer.
Nu weer een mooie boekhandel minder.
Misschien wordt het ook tijd voor minder d66.
Minder, minder, minder.
En het is maar dat U dat weet.
woensdag 13 april 2016
De glorieuze terugkeer van Helen Knopper
Ze is al in de tachtig en overleefde jaren van zwaar uitgaan in de Nieuwmarkt, waar ze menig man onder tafel dronk. Stappen op het scherpst van de snede. Tussen hoeren pooiers, zeemannen en intellectuelen. Met haar vriendin Roos. Een mysterieuze vouw met een Indische achtergrond en een getroubleerd gemoed. Ze herkenden elkaar als geestverwanten en maakten na hun eerst ontmoeting jaren de buurt onveilig. Menig glas werd geleegd, er waren drugs, en hoe Helen Knopper dat heeft overleefd is de medische wetenschap een raadsel. Over haar vriendschap met Roos schreef Helen Knopper een boek , jaren na overlijden van haar vriendin. Opmerkelijk, want tien jaar geleden stond Helen Knopper in een boek met vergeten schrijvers. Vergeten, uitgerangeerd en zonder utgever. Maar ze bleef stug doorschrijven. Innerlijke Noodzaak. Levensbehoefte. Het Moest Eruit. En zie, nu is er een nieuw boek. Het is en biografie van een vriendschap. Het is de glorieuze terugkeer van Helen Knopper aan het literaire firmament. Hallelujah. Laat de kurken knallen. Vul de glazen. Bacchus is blij. Hopen dat dat boek geen vergeten boek wordt. Hopen dat de kater meevalt.
https://youtu.be/KfS4XC34FuU
https://youtu.be/KfS4XC34FuU
dinsdag 12 april 2016
pvda in paniek
De pvda is in paniek. Overal lanceren ze proefballontjes om in het nieuws te komen. Die ballonnetjes worden door hun slaafjes in de media gretig opgepikt. Ze proberen het zinkende schip te redden. Alle hens aan dek. Nu wil de fractievoorzitter van de Amsterdamse raadsfractie iets doen aan het teveel aan toeristen. Opeens. Alleen zitten ze daar voor het eerst in de oppositie. En hebben ze al die hotels laten bouwen toen ze aan de macht waren. En dat was al sinds de 2e wereldoorlog. Ondertussen zal de groei van het toerisme doorzetten. Bikkelhard. Onontkoombaar. Want steeds meer plekken worden te gevaarlijk om heen te gaan. Amsterdam nog niet. Maar hoe lang nog trouwens?
Hier een filmpje van een jaar geleden over dit onderwerp uit Venetië https://youtu.be/GE4l4wtS4vE
maandag 11 april 2016
Nieuwmarkt wordt Place du Tertre
Wat hebben we in Amsterdam toch een hoop kunstenaars.
In het foldertje van de Open ateliers op de oostelijke eilanden staan gebied minstens twintig of dertig mensen die zichzelf ook als zodanig beschouwen.
Kortom, met de productie van kunst gaat het crescendo. Met verkoop geloof ik minder. Dat leidt tot visioenen van tot de nok volgstouwde ateliers met onverkochte kunst. Daarvan zou je als kunstenaar toch droef te moede worden.
Maar nee, velen spiegelen zich waarschijnlijk aan van Gogh. Na mijn dood zal mijn werk pas begrepen en op waarde geschat worden, denken ze. Het grote publiek is er nog niet aan toe.
Er zijn ook mensen die zichzelf welbewust als amateur afficheren. De zondagsschilders. Die houden vanaf 21 april open huis aan de Gelderse Kade. En op 24 april toveren ze de Nieuwmarkt om tot een plein dat lijkt op de Place du Tertre in Parijs. Gevuld met schilders aan het werk. Eenmalig.
Als protest tegen een botte bezuiniging op de amateurkunst.
Hopen dat het niet regent.
Maar waarom is er eigenlijk geen plek waar dat permanent gebeurt?
Nu staan er een paar tekenaars op het Rembrandtplein, maar die vallen tussen de trams en het horecageweld nauwelijks op.
Laten we in het kader van de spreiding van het toerisme over de hele stad een Amsterdams equivalent van de Place du Tertre creeeren.
Bijvoorbeeld op het Kattenburgerplein, tegenover het gebouw waar Vincent van Gogh ooit een aantal maanden logeerde. Bij zijn oom die bij de marine was.
Een plaquette die aan dat verblijf herinnert is er al. Nu nog een dagelijkse kunstmarkt a la Place du Tertre.
Dat kan gouwe handel worden. Kat in ‘t bakkie. Patattentje erbij en de zaak is voor z’n roodkoperen.
Hier als toegift een interview met de woordvoerdster van de zondagsschilders https://youtu.be/CL7lveOArYU
In het foldertje van de Open ateliers op de oostelijke eilanden staan gebied minstens twintig of dertig mensen die zichzelf ook als zodanig beschouwen.
Kortom, met de productie van kunst gaat het crescendo. Met verkoop geloof ik minder. Dat leidt tot visioenen van tot de nok volgstouwde ateliers met onverkochte kunst. Daarvan zou je als kunstenaar toch droef te moede worden.
Maar nee, velen spiegelen zich waarschijnlijk aan van Gogh. Na mijn dood zal mijn werk pas begrepen en op waarde geschat worden, denken ze. Het grote publiek is er nog niet aan toe.
Er zijn ook mensen die zichzelf welbewust als amateur afficheren. De zondagsschilders. Die houden vanaf 21 april open huis aan de Gelderse Kade. En op 24 april toveren ze de Nieuwmarkt om tot een plein dat lijkt op de Place du Tertre in Parijs. Gevuld met schilders aan het werk. Eenmalig.
Als protest tegen een botte bezuiniging op de amateurkunst.
Hopen dat het niet regent.
Maar waarom is er eigenlijk geen plek waar dat permanent gebeurt?
Nu staan er een paar tekenaars op het Rembrandtplein, maar die vallen tussen de trams en het horecageweld nauwelijks op.
Laten we in het kader van de spreiding van het toerisme over de hele stad een Amsterdams equivalent van de Place du Tertre creeeren.
Bijvoorbeeld op het Kattenburgerplein, tegenover het gebouw waar Vincent van Gogh ooit een aantal maanden logeerde. Bij zijn oom die bij de marine was.
Een plaquette die aan dat verblijf herinnert is er al. Nu nog een dagelijkse kunstmarkt a la Place du Tertre.
Dat kan gouwe handel worden. Kat in ‘t bakkie. Patattentje erbij en de zaak is voor z’n roodkoperen.
Hier als toegift een interview met de woordvoerdster van de zondagsschilders https://youtu.be/CL7lveOArYU
Groot probleem voor Koning Willem Alexander
Een kwestie schijnt onze koning Willem Alexander, Wim Lex voor intimi en prins pils voor
zijn jeugdvrinden, binnenskamers bezig te houden.
Een vraag. Wie wordt de nieuwe directeur van het rijksmuseum?
Met wie kan hij met de nieuwe president van de verenigde staten, Donald Trump of Bernie Sanders,
straks poseren voor de Nachtwacht van Rembrandt.
Wie wordt de nieuwe baas van die toko.
Een vraag die als een zware slagschaduw boven Amsterdam hangt.
Een vraag waar een commissie vol met zwaargewichten en cultuurbobo’s op dit moment mee worstelt.
In achterkamertjes. Achter gesloten deuren. Met geheimhoudingsplicht.
Want de naam van de nieuwe functionaris dient tot op het laatst geheim te blijven.
En Willem Alexander, Wim Lex voor intimi en prins Pils voor zijn jeugdvrinden, heeft het laatste woord.
Hopelijk worde de nieuwe directeur van het Rijksmuseum niet weer iemand die een hekel
aan Amsterdam heeft, zoals de vorige directeur Wim Pijbes.
Laten een dergelijke blamage ons bespaard blijven. Nogmaals zo een vernedering zou ondragelijk zijn.
Dat kunnen we niet nog een keertje bij hebben in onze door wanbestuur van d66 vvd en sp geteisterde stad. Laat ons hopen op iemand met iets meer beschaving en iets meer klasse. En iets meer smaak. En iets betere omgangsvormen.
Geen mensen meer die er genoegen in scheppen de Amsterdammer
tot op het bot te beledigen, schofferen en in grond te trappen.
Het zou daarom goed zijn ook in het rijksmuseum eens een buitenlander de scepter te laten zwaaien.
Om er eens een frisse wind doorheen te laten waaien. De ramen open te zetten.
Bij voorkeur iemand uit een land waar ze weten wat smaak is. Beschaving. Cultuur.
Iemand zonder banden met 010 en de ruwbesnaarde omgangsvormen die ze daar hebben.
Iemand uit Frankrijk . Of Italië. Of Spanje. Griekenland.
Landen waar we nog iets van kunnen leren betref goede omgangsvormen.
Een buitenlander zou ook logisch zijn.
Is al heel wat keren de redding van een zieltogende culturele instelling geweest. Ga maar na:
De baas van het Stedelijk Museum is een duitse, Beartrix Ruf.
De baas van het van Gogh museum is een duitser, Axel Rüger.
De baas van toneelgroep Amsterdam is een Belg, Ivo van Hove.
De Baas van de opera is Frans Libanee”s, Pierre Audi
Dus voor her rijks ook en buitenlander.
Iemand uit Argentinië bijvoorbeeld. Bij voorkeur een aantrekkelijke vrouw.
Lijkt me voor koning Willem Alexander, Wim Lex voor intimi en prins pils voor zijn jeugdvrinden.
Een voor de hand liggend idee. Kan ie zijn vrouwtje mee imponeren.
En nog een keer schalks Ole Guapa (hallo schoonheid) tegen haar roepen.
“Ole Guapa, kijk eens wat ik voor je geregeld heb.”
Daarna kan ie de gelijknamige wereldhit van Malando opzetten. Het vervolg laat zich raden.
Jammer hierbij is dan wel weer dat het nummer Ole Guapa door iemand uit 010 is gecomponeerd,
namelijk Arie Maasland.
Ole Guapa. Als we dat ook tegen de nieuwe baas van het rijks kunnen zeggen ben ik tevreden.
En het is maar dat U dat weet.
woensdag 6 april 2016
het rookgordijn rond de uitslag van het referendum
Nu krijgen we een wekenlang rookgordijn rondom wat de regering gaat doen met de uitslag van het referendum. Het zal allemaal heel gecompliceerd worden gemaakt. Talloze problemen en nuances. Wat dachten de thuisblijvers??(Denk aan ir. Ad van Emmenes, die altijd op de radio bij een 0-0 wedstrijd de worden sprak: "de thuisblijver hadden gelijk") Die tegenstemmers zijn toch geenstijl/wilders/spaanhangers/tokkies/dom/onwetend/om de tuin geleid/vmbo-ers/werklozen/in de maling genomen/in ieder geval niet serieus te nemen. Langzaam vergeet iedereen deze dag. En breekt er een of andere rel uit, komt v.d. Steur weer eens in de problemen, Wilders komt voor de rechter, Samsom weeriedere avond bij Pauw of DWDD of wordt er weer een aanslag gepleegd en kijkt iedereen even de andere kant op en beslist de 2e kamer om het verdrag toch te ratificeren. Op een zonnige middag ergens midden in de mei vakantie. En we gaan weer over tot de orde van de dag.
Ik ben geen ziener en geen medium. Maar toch zie ik dit scenario in de toekomst plaatsvinden.
Ik ben geen ziener en geen medium. Maar toch zie ik dit scenario in de toekomst plaatsvinden.
maandag 4 april 2016
Wim Brands pleegt zelfmoord
Het is al weer en tijdje terug dat ik Wim Brands tegenkwam. Enkele maanden. In de openbare bibliotheek. Waar anders? Hij ging daar iemand interviewen. Iemand die een boek had geschreven. Hij was vrolijk, opgewekt. Vriendelijk als altijd.
Ik hoor net dat hij depressief was en zelfmoord heeft gepleegd.
Hier leest hij een gedicht voor over russen. De opname was voor mijn programma met de pompeuze en nogal van zelfoverschatting getuigende titel "Mr. Amsterdam" . Op een koude winterochtend aan de rand van de Staatsliedenbuurt. Ongeveer vijf jaar geleden.
Als hommage aan deze dode dichter publiceer ik dit filmpje hier nogmaals. https://youtu.be/_X_a0VAC30U.
Ik hoor net dat hij depressief was en zelfmoord heeft gepleegd.
Hier leest hij een gedicht voor over russen. De opname was voor mijn programma met de pompeuze en nogal van zelfoverschatting getuigende titel "Mr. Amsterdam" . Op een koude winterochtend aan de rand van de Staatsliedenbuurt. Ongeveer vijf jaar geleden.
Als hommage aan deze dode dichter publiceer ik dit filmpje hier nogmaals. https://youtu.be/_X_a0VAC30U.
donderdag 31 maart 2016
de zinloosheid van het referendum
Dat hele referendum van woensdag vind ik stom. Dat wordt thuiskomen van een koude kermis.
Een zinloze vertoning. Zoals heel het leven. Trouwens.
Terwijl Nederland wegzinkt in een zee van bestuurlijk onvermogen vanwege verdwenen bonnetjes en wel of niet ontvangen en doorgestuurde telefoontjes. houden we een referendum over en verdrag met de Oekraïne, een land dat diep gezonken is door corruptie, vriendjespolitiek en burgeroorlog. Een referendum over een verdrag met de Europese Unie.
De Europese Unie, een supertanker die zwaar slagzij maakt en geen raad weet met de vluchtelingencrisis en de financiële tekorten van onder andere Italië, Portugal, griekendland, Spanje en Frankrijk.
Natuurlijk ga ik stemmen. Niet stemmen is stom.
Tegen uiteraard. Want dat is een oude Amsterdamse reflex.
De regering, of de gemeente wil iets, wat is dan de mening de inwoner van Amsterdam?
Natuurlijk is die tegen. Instinctmatig. Automatisch. Dat voelt ie aan zijn water. Opzouten met die stomme voorstanders.
En het is leuk om die gasten te pesten.
Stel dat het nee kamp wint. Voor dat verdrag maakt het niks uit.
Wie even bestudeert hoe de zaken ervoor staan weet dat de Europese Unie een colonne in beweging is die moeilijk gestopt kan worden.
Zeker niet door een stom referendumpje in klein duimpje land Holland.
Muis bedreigt kudde olifanten, daar lijkt het nog het meest op.
Herinnert U zich dat referendum over die Europese grondwet nog?
De meerderheid in ons land was tegen.
Dus ging die grondwet gewoon door.
Nu maakt het helemaal niks meer uit, want dat verdrag met OekraÏne is al in werking.
Maar ik verheug me op al die schijnheilige en hypocriete machtshebbers van dit landje die gaan proberen die tegenstemmen te neutraliseren en de tegenstemmers zwart te maken.
En ze zullen in Brussel ook wel moeten lachen om die stomme Hollanders.
Heb je ze weer. Met hun grote mond. Onnozelaars.
Met Mark Rutte, het slaafje van Angela merkel.
En da is er ook nog Frans Timmermans onze potsierlijke Eurocommisaris die daar als een Limburgse carnavalscabaretier, buutreedener, rondloopt.
Denk U dat die serieus wordt genomen?
Serieus in de maling waarschijnlijk, zonder dat ie het door heeft.
Maar stemmen ga ik.
In het stemlokaal van werf ‘t kromhout op de Hoogte Kadijk te Amsterdam. Waar ze schepen repareren. Lijkt me een voor de hand liggende lokatie om te stemmen voor een referendum over zinkende schepen.
Alleen gaat dit bezoekje aan de scheepswerf niet helpen. Wie dat hoopt komt van een koude kermis thuis.
Het is zinloos, Stemmen voor dat stomme referendum. Zinloos als het leven zelf. Maar ik hou nu eenmaal van zinloze dingen.
En het is maar dat u dat weet.
woensdag 30 maart 2016
zondag 27 maart 2016
Cruijff, pasen en sex
Vorige week was de week van de dood.
Eerst de dood in Brussel.
Toen de dood van Johan Cruijff. ...
Johan Cruijff de verlosser.
Johan Cruijff,In Barcelona heet hij el salvador.
Het leidde op de televisie tot een dagenlang opgeblazen ego’s die rond zijn lijk dansten.
En dan was de jaarlijkse herdenking van de dood van die andere J.C.
Jezus Christus.
Jezus Christus werd geeerd met de wanstaltige tv-musical the passion, na een wekenlange durende, gekmakende reclamecampagne.
Dat was in het kader van pasen.
Pasen, dat door het Christendom tot een feest van lijden en dood is gemaakt.
Met die morbide cultus rondom de Matteus passion waarin dat lijden wordt verheerlijkt.
Om zonden te overdenken, berouw tonen, vergeving te vragen en boete te doen. Of zoiets.
Weg ermee. Opzouten met die zooi.
Want het is onzin.
Pasen was er al lang voordat het christendom werd uitgevonden.
Het gewoon gekaapt. Geannexeerd.
Pasen is van oudsher het feest van het voorjaar.
Pasen is het feest van een nieuwe lente, een nieuw begin.
Pasen is het feest van de bloemetjes en de bijtjes.
Pasen is het feest van de vruchtbaarheid.
Pasen is het feest van de voortplanting
Pasen is het feest van de sex.
Pasen is het feest van de verleiding.
Pasen is het feest der erotiek.
Waarom denk U van dat er paaseieren bestaan?
Omdat eieren het symbool van vruchtbaarheid en voortplanting zijn. En us van sex.
En dan vooral chocolade paaseieren?
Chocolade hebben een sterk erotiserende werking.
Vrouwen gaan wellustig kreunen bij de gedachte aan chocolade.
En de paashaas? Die is nog overgebleven uit voor christelijke tijden.
Dat is Germaanse vruchtbaarheidsgodin Eastra, half-krankzinnig, bloeddorstig en vrijgevig. Zij vertoonde zich op aarde vaak in de vorm van een haas. Met name als de ‘gekke’ maartse haas in het paarseizoen aan het begin van de lente.
Doe daarom deze pasen waar pasen voor bedoeld is. Vier het leven.
Laten we de dood en de verschrikkingen achter ons laten. Laten Johan Cruijff gedenken door dat voetbalstadion in Zuid Oost naar hem te vernoemen.
Laten we veel chocolade eieren eten. Laten we de liefde bedrijven. Want daar is pasen voor. Daarom is er elk jaar zo’n negen maanden na pasen een geboortegolf. Laten we die traditie is stand houden. In godsnaam.
dinsdag 22 maart 2016
maandag 21 maart 2016
Femke Halsema blijft een idealiste
Femke Halsema, de vrouw die Groen links redde van de ondergang.
Femke Halsema, het geweten van de natie.
Femke Halsema, de integriteit zelve.
Femke Halsema een visionair
Femke Halsema, een idealiste.
Femke Halsema, die ondanks alles toch in Amsterdam Oost blijft wonen, al zitten haar kinderen niet meer op en zwarte school.
Femke Halsema, die als geen ander weet hoe je moet omgaan met geld. Veel geld. Die weet wat je daar het beste mee kun doen
Want geld maakt niet gelukkig. Dat weet U.
Mensen met veel geld hebben veel zorgen. Hoe hou je grip op al dat vermogen?
Al die bezittingen. Dure auto’s. Luxe huizen. Dure sieraden.
Designer kleren. Exquise diners. Prestigieuze jachten. Exclusieve vakanties. Al die bankrekeningen. Je aandelen. Je obligaties. Je opties. Je bonussen.
Kortom veel bezit is een zwaar kruis om te dragen.
Veel jaloerse mensen. De constante angst op opgelicht te worden.
In de val te lopen. Kijk naar Johan Cruijff en zijn beleggingen in de varkenshandel in de vorige eeuw. Dat kostte hem zijn hele vermogen, en daarna moest hij weer gaan voetballen. Bij Feijenoord nota bene.
Het is een algemene angst onder mensen die er financieel warmpjes bij zitten. Niemand kun je nog vertrouwen.
Windhandelaren komen met dubieuze beleggingsvoorstellen.
Zakenmensen met schimmige deals. Frauduleuze accountants en notarissen. De belastingdienst. De kamer van koophandel. De gemeente. De politiek. Iedereen ruikt geld. Jouw geld.
Die altijd glimlachende buren. Die verleidelijk glimlachende jongere met dat onweerstaanbare uiterlijk. De garage eigenaar. De tandarts. De huishoudelijke hulp.
Allemaal kijken ze je aan met een blik vervuld van goudkoorts.
Een constante stroom bedelaars. Met de ogen van een gokverslaafde.
Al hun dromen kunnen ze waarmaken als ze maar geld krijgen. Jouw geld. Aasgieren overal. Het gevaar loert, en een misstap en je bent het haasje. Goede raad is duur. Nee, denkt U maar niet dat het leuk is om rijk te zijn.
Maar dan is gelukkig altijd nog Femke Halsema.
Femke Halsema die met een oplossing komt.
Femke Halsema die de banken helpt.
Femke Halsema die beleggers advies geeft.
Ik hoorde dit laatst van iemand met diverse gevulde rekeningen bij diverse banken. Met bezit van diverse stukken land in diverse uithoeken van dit land. Met een woning die uitkijkt over een gracht. Iemand kortom met grote zorgen en vele problemen.
Bij een van die banken, de ING in dit geval, kan die persoon nu op 22 april een congres bijwonen met al thema ‘meer grip op je vermogen’.
Gratis en voor niks. En wie is daar de belangrijkste adviseur?
Inderdaad, Femke Halsema.
Zij zorgt voor handige tips voor het vermogen en inspiratie, volgens de uitnodiging van de bank. En ze geeft haar visie op de hedendaagse economische ontwikkelingen.
Femke Halsema gaat nu de beleggers en rijke spaarders van de ING redden.
Femke Halsema misschien wel de hele ING redden van de ondergang.
Femke Halsema als het geweten van de banken.
Femke Halsema, eens een idealiste, altijd een idealiste, dat blijkt maar weer eens.
Femke Halsema komt op voor mensen die in de verdrukking zitten, zoals mensen met een vermogen.
Femke Halsema blijft kortom strijden voor een betere wereld.
En het is maar dat U het weet.
Femke Halsema, het geweten van de natie.
Femke Halsema, de integriteit zelve.
Femke Halsema een visionair
Femke Halsema, een idealiste.
Femke Halsema, die ondanks alles toch in Amsterdam Oost blijft wonen, al zitten haar kinderen niet meer op en zwarte school.
Femke Halsema, die als geen ander weet hoe je moet omgaan met geld. Veel geld. Die weet wat je daar het beste mee kun doen
Want geld maakt niet gelukkig. Dat weet U.
Mensen met veel geld hebben veel zorgen. Hoe hou je grip op al dat vermogen?
Al die bezittingen. Dure auto’s. Luxe huizen. Dure sieraden.
Designer kleren. Exquise diners. Prestigieuze jachten. Exclusieve vakanties. Al die bankrekeningen. Je aandelen. Je obligaties. Je opties. Je bonussen.
Kortom veel bezit is een zwaar kruis om te dragen.
Veel jaloerse mensen. De constante angst op opgelicht te worden.
In de val te lopen. Kijk naar Johan Cruijff en zijn beleggingen in de varkenshandel in de vorige eeuw. Dat kostte hem zijn hele vermogen, en daarna moest hij weer gaan voetballen. Bij Feijenoord nota bene.
Het is een algemene angst onder mensen die er financieel warmpjes bij zitten. Niemand kun je nog vertrouwen.
Windhandelaren komen met dubieuze beleggingsvoorstellen.
Zakenmensen met schimmige deals. Frauduleuze accountants en notarissen. De belastingdienst. De kamer van koophandel. De gemeente. De politiek. Iedereen ruikt geld. Jouw geld.
Die altijd glimlachende buren. Die verleidelijk glimlachende jongere met dat onweerstaanbare uiterlijk. De garage eigenaar. De tandarts. De huishoudelijke hulp.
Allemaal kijken ze je aan met een blik vervuld van goudkoorts.
Een constante stroom bedelaars. Met de ogen van een gokverslaafde.
Al hun dromen kunnen ze waarmaken als ze maar geld krijgen. Jouw geld. Aasgieren overal. Het gevaar loert, en een misstap en je bent het haasje. Goede raad is duur. Nee, denkt U maar niet dat het leuk is om rijk te zijn.
Maar dan is gelukkig altijd nog Femke Halsema.
Femke Halsema die met een oplossing komt.
Femke Halsema die de banken helpt.
Femke Halsema die beleggers advies geeft.
Ik hoorde dit laatst van iemand met diverse gevulde rekeningen bij diverse banken. Met bezit van diverse stukken land in diverse uithoeken van dit land. Met een woning die uitkijkt over een gracht. Iemand kortom met grote zorgen en vele problemen.
Bij een van die banken, de ING in dit geval, kan die persoon nu op 22 april een congres bijwonen met al thema ‘meer grip op je vermogen’.
Gratis en voor niks. En wie is daar de belangrijkste adviseur?
Inderdaad, Femke Halsema.
Zij zorgt voor handige tips voor het vermogen en inspiratie, volgens de uitnodiging van de bank. En ze geeft haar visie op de hedendaagse economische ontwikkelingen.
Femke Halsema gaat nu de beleggers en rijke spaarders van de ING redden.
Femke Halsema misschien wel de hele ING redden van de ondergang.
Femke Halsema als het geweten van de banken.
Femke Halsema, eens een idealiste, altijd een idealiste, dat blijkt maar weer eens.
Femke Halsema komt op voor mensen die in de verdrukking zitten, zoals mensen met een vermogen.
Femke Halsema blijft kortom strijden voor een betere wereld.
En het is maar dat U het weet.
maandag 14 maart 2016
hulde voor de organisatie van de boekenweek
Hulde voor de organisatoren van de boekenweek.
Hulde voor hun moed. Hun voor hun keuze buiten de gebaande paden.
Hun voor hun statement waarmee ze willen zeggen: Jullie horen er ook bij.
Hulde met hun keuze voor het dialect.
Want de keuze voor Duitsland als thema voor de boekenweek kan niet anders gezien worden. Als onverbloemde keuze voor het belang van het dialect. Het Duitse dialect in dit geval .
Het Algemeen Beschaafd Nederlands wordt zoals iedereen weet eigenlijk alleen gesproken door mensen die geboren en getogen zijn Haarlem.
Het staat ook wel bekend als Algemeen Beschaafd Haarlems.
Daarnaast zijn er vele dialecten.
Bijvoorbeeld het Vlaams dialect, dat zwoel en sensueel klinkt, en Vlaamse schonen verandert in onbereikbare droomvrouwen.
Of het fries dialect, dat blonde Doutzen Kroes look-a-likes iets stoers en onverzettelijks geeft.
Het Amsterdams dialect, dat een en al gezelligheid uitstraalt.
Dat de organisatoren van de boekenweek het duitse dialect uit de hoed hebben getoverd is daarom opmerkelijk en buitengewoon dapper.
Want het duitse dialect is afgrijselijk en nodeloos ingewikkeld.
Met hun neiging tot zwaarwichtigheid en wichtigmacherei hebben de Duitsers onze mooie taal omgevormd tot een woordenbrei met ingewikkelde vervoegingen, idiote naamvallen, ondoorzichtige spellingsregels en een afschuwelijke dictie.
Velen die dit dialect op de middelbare school moeten leren zijn daardoor ernstig getraumatiseerd.
De hulpverlening heeft talloze overuren gemaakt met het helpen van deze slachtoffers.
En met de slachtoffers van de mammoetwet die voor beroerd onderwijs heeft
gezorgd natuurlijk, maar dit terzijde.
Boeken in het Duits dialect zijn door de ondoorzichtigheid van dat dialect en het slechte onderwijs vrijwel onleesbaar. Maar ook door hun ontoegankelijkheid, hun neiging tot dikdoenerij, de zwaarwichtige thema’s en het volstrekte ontbreken van humor.
Boeken die uit de moedertaal het Nederlands worden vertaald in dit dialect doen het zonder uitzondering goed in Duitsland, waarmee men de superioriteit van en de bewondering het Nederlands bevestigd.
Daarom goed dat de Duitsers en hun dialect nu eens aandacht krijgen. Zie het as een soort ontwikkelingshulp. Als een ruimhartig gebaar. Als een uitgestoken hand. Waarmee we willen zeggen, we kijken niet neer op jullie dialect, dat vinden we best leuk en we zullen er eens welwillend een weekje aandacht aan besteden. En daarna moet het natuurlijk weer afgelopen zijn.
Gaan we weer over op het algemeen beschaafd haarlems.
Ondertussen hoop ik wel van de andere kant van de grens van Mutti Merkel en haar landgenoten een welgemeend “danke schön” te horen.
Hulde voor hun moed. Hun voor hun keuze buiten de gebaande paden.
Hun voor hun statement waarmee ze willen zeggen: Jullie horen er ook bij.
Hulde met hun keuze voor het dialect.
Want de keuze voor Duitsland als thema voor de boekenweek kan niet anders gezien worden. Als onverbloemde keuze voor het belang van het dialect. Het Duitse dialect in dit geval .
Het Algemeen Beschaafd Nederlands wordt zoals iedereen weet eigenlijk alleen gesproken door mensen die geboren en getogen zijn Haarlem.
Het staat ook wel bekend als Algemeen Beschaafd Haarlems.
Daarnaast zijn er vele dialecten.
Bijvoorbeeld het Vlaams dialect, dat zwoel en sensueel klinkt, en Vlaamse schonen verandert in onbereikbare droomvrouwen.
Of het fries dialect, dat blonde Doutzen Kroes look-a-likes iets stoers en onverzettelijks geeft.
Het Amsterdams dialect, dat een en al gezelligheid uitstraalt.
Dat de organisatoren van de boekenweek het duitse dialect uit de hoed hebben getoverd is daarom opmerkelijk en buitengewoon dapper.
Want het duitse dialect is afgrijselijk en nodeloos ingewikkeld.
Met hun neiging tot zwaarwichtigheid en wichtigmacherei hebben de Duitsers onze mooie taal omgevormd tot een woordenbrei met ingewikkelde vervoegingen, idiote naamvallen, ondoorzichtige spellingsregels en een afschuwelijke dictie.
Velen die dit dialect op de middelbare school moeten leren zijn daardoor ernstig getraumatiseerd.
De hulpverlening heeft talloze overuren gemaakt met het helpen van deze slachtoffers.
En met de slachtoffers van de mammoetwet die voor beroerd onderwijs heeft
gezorgd natuurlijk, maar dit terzijde.
Boeken in het Duits dialect zijn door de ondoorzichtigheid van dat dialect en het slechte onderwijs vrijwel onleesbaar. Maar ook door hun ontoegankelijkheid, hun neiging tot dikdoenerij, de zwaarwichtige thema’s en het volstrekte ontbreken van humor.
Boeken die uit de moedertaal het Nederlands worden vertaald in dit dialect doen het zonder uitzondering goed in Duitsland, waarmee men de superioriteit van en de bewondering het Nederlands bevestigd.
Daarom goed dat de Duitsers en hun dialect nu eens aandacht krijgen. Zie het as een soort ontwikkelingshulp. Als een ruimhartig gebaar. Als een uitgestoken hand. Waarmee we willen zeggen, we kijken niet neer op jullie dialect, dat vinden we best leuk en we zullen er eens welwillend een weekje aandacht aan besteden. En daarna moet het natuurlijk weer afgelopen zijn.
Gaan we weer over op het algemeen beschaafd haarlems.
Ondertussen hoop ik wel van de andere kant van de grens van Mutti Merkel en haar landgenoten een welgemeend “danke schön” te horen.
zondag 6 maart 2016
Ik ben fan van the Donald
Even over the Donald. Ik zal het maar eerlijk zeggen, ik ben een fan van the Donald.
Ik heb een zwak voor the Donald. Bij mij kan the Donald en potje breken.
Ik vergeef the Donald zijn zonden, zijn fouten, zijn misstappen, zijn flaters en zijn blunders.
Ik hou van het opgewonden gekwaak van the Donald. Zijn krachttermen. Zijn branie.
The Donald is een optimist. The Donald ziet overal kansen. En The Donald pakt die kansen.
The Donald gaat recht op zijn doel af.
En daarmee is The Donald een boegbeeld voor ondernemend Amerika en voor de multinational waar hij uit voortkomt.
The Donald is een symbool. The Donald is de ultieme mascotte voor het nietsontziende monopoliekapitalisme.
Het levende bewijs hoe succesvol een stripfiguur kan zijn. Geen zee gaat Donald te hoog, geen uitdaging is hem te extreem.
U begrijpt over wie ik het hier heb.
Over Donald Duck. Product van gewetenloze zakenmensen uit de entertainmentindustrie met hun geraffineerde verleidingstrucs.
Donald heeft wereldwijd talloze aanhangers.
In een cartoon met Donald Duck werd de eens geportretteerd als kandidaat voor het presidentschap van de Verenigde Staten.
Een leuk filmpje, 1 minuut lang. Bijzonder geestig zoals zoveel van Donald Ducks werk. Donald Duck beloofde alle problemen op te lossen.
https://youtu.be/ouTkTFyGv70
Nu, in 2016, hebben we een andere Donald, de miljonair Donald Trump, die deelneemt aan de verkiezingen .
De oplossingen van deze miljonair lijken als twee druppels water op de oplossingen van Donald Duck in hun gebrek aan diepgang
en hun nietszeggendheid.
Het is inhoudsloos gekwaak en geschreeuw.
De campagnefilmpjes van Donald Trump zijn
filmpjes van een stripfiguur. Simpel, recht toe recht aan effectbejag met als doel de kijker te verleiden mee te aan in deze droomwereld.
Het is een exacte kopie van de cartoons van Donald Duck.
Het is niet vreemd dat een groot deel van de kiezers in Amerika, gehersenspoeld door de geraffineerde propaganda van de entertainmentindustrie,
achter deze Donald aanwaggelt.
Donald Trump maakt een grote kans om de volgende president van de Verenigde Staten te worden.
Maar gelukkig maakt dat niks uit.
Voor duiding van de Amerikaanse politiek, en trouwens ook de Europese, denk is altijd aan de wijze woorden van de in 1993 overleden
zanger, gitarist en componist Frank Zappa. Hij zag de politiek als een tak van de amusementsindustrie.
Hij zei het ooit zo:
Government is the Entertainment division of the military-industrial complex.'
Oftewel: De overheid is de entertainment afdeling van het militair-industrieel complex.
De amusementsafdeling van het Grote geld. Donald Trump of Donald Duck, allemaal amusement voor de massa’s,
zonder dat er wezenlijk iets zal veranderen. De grote industrieen en de oorlogsmachine denderen gewoon door.
Precies hetzelfde zegt trouwens de democratische presidentskandidaat Bernie Sanders.
Daarom: geniet van deze campagne, tot en met november zal hij nog veel leuke momenten opleveren. Topamusement.
Geen tijd om ons te vervelen. De vonken slaan eraf. Alleen mis ik een geluid als dat van Frank Zappa.
Dolgraag had ik in deze campagne een nummer van hem over the Donald gehoord.
Frank Zappa heeft vaker presidentskandidaten messcherp gefileerd..
Bijvoorbeeld Jesse Jackson, die in 1994 en 1998 meedeed.
Voor hem schreef Zappa het nummer “Rhymin’Man” en daar kunt U nu naar luisteren
https://youtu.be/AM0VYQOQfxs
Ik heb een zwak voor the Donald. Bij mij kan the Donald en potje breken.
Ik vergeef the Donald zijn zonden, zijn fouten, zijn misstappen, zijn flaters en zijn blunders.
Ik hou van het opgewonden gekwaak van the Donald. Zijn krachttermen. Zijn branie.
The Donald is een optimist. The Donald ziet overal kansen. En The Donald pakt die kansen.
The Donald gaat recht op zijn doel af.
En daarmee is The Donald een boegbeeld voor ondernemend Amerika en voor de multinational waar hij uit voortkomt.
The Donald is een symbool. The Donald is de ultieme mascotte voor het nietsontziende monopoliekapitalisme.
Het levende bewijs hoe succesvol een stripfiguur kan zijn. Geen zee gaat Donald te hoog, geen uitdaging is hem te extreem.
U begrijpt over wie ik het hier heb.
Over Donald Duck. Product van gewetenloze zakenmensen uit de entertainmentindustrie met hun geraffineerde verleidingstrucs.
Donald heeft wereldwijd talloze aanhangers.
In een cartoon met Donald Duck werd de eens geportretteerd als kandidaat voor het presidentschap van de Verenigde Staten.
Een leuk filmpje, 1 minuut lang. Bijzonder geestig zoals zoveel van Donald Ducks werk. Donald Duck beloofde alle problemen op te lossen.
https://youtu.be/ouTkTFyGv70
Nu, in 2016, hebben we een andere Donald, de miljonair Donald Trump, die deelneemt aan de verkiezingen .
De oplossingen van deze miljonair lijken als twee druppels water op de oplossingen van Donald Duck in hun gebrek aan diepgang
en hun nietszeggendheid.
Het is inhoudsloos gekwaak en geschreeuw.
De campagnefilmpjes van Donald Trump zijn
filmpjes van een stripfiguur. Simpel, recht toe recht aan effectbejag met als doel de kijker te verleiden mee te aan in deze droomwereld.
Het is een exacte kopie van de cartoons van Donald Duck.
Het is niet vreemd dat een groot deel van de kiezers in Amerika, gehersenspoeld door de geraffineerde propaganda van de entertainmentindustrie,
achter deze Donald aanwaggelt.
Donald Trump maakt een grote kans om de volgende president van de Verenigde Staten te worden.
Maar gelukkig maakt dat niks uit.
Voor duiding van de Amerikaanse politiek, en trouwens ook de Europese, denk is altijd aan de wijze woorden van de in 1993 overleden
zanger, gitarist en componist Frank Zappa. Hij zag de politiek als een tak van de amusementsindustrie.
Hij zei het ooit zo:
Government is the Entertainment division of the military-industrial complex.'
Oftewel: De overheid is de entertainment afdeling van het militair-industrieel complex.
De amusementsafdeling van het Grote geld. Donald Trump of Donald Duck, allemaal amusement voor de massa’s,
zonder dat er wezenlijk iets zal veranderen. De grote industrieen en de oorlogsmachine denderen gewoon door.
Precies hetzelfde zegt trouwens de democratische presidentskandidaat Bernie Sanders.
Daarom: geniet van deze campagne, tot en met november zal hij nog veel leuke momenten opleveren. Topamusement.
Geen tijd om ons te vervelen. De vonken slaan eraf. Alleen mis ik een geluid als dat van Frank Zappa.
Dolgraag had ik in deze campagne een nummer van hem over the Donald gehoord.
Frank Zappa heeft vaker presidentskandidaten messcherp gefileerd..
Bijvoorbeeld Jesse Jackson, die in 1994 en 1998 meedeed.
Voor hem schreef Zappa het nummer “Rhymin’Man” en daar kunt U nu naar luisteren
https://youtu.be/AM0VYQOQfxs
donderdag 3 maart 2016
dinsdag 1 maart 2016
maandag 29 februari 2016
het mooiste meisje en de barbaren
Parijs is het mooiste meisje van de wereld. Deze nogal chauvinistische tekst komt uit het lied “Paris sera toujours Paris” en tekent het zelfbewustzijn van de franse hoofdstad. Een stad die een magnetische aantrekkingskracht heeft. Maar Parijs is ook een arrogant meisje, met haar eigen nukken en grillen en ze laat zich moeilijk veroveren.
Miljoenen toeristen bezoeken haar jaarlijks en vergapen zich aan haar schoonheid. Vorige week was ik een van hen.
Arriverend op Gare du Nord werd ik gelijk met de realiteit geconfronteerd.
In Parijs heerst de noodtoestand. Paspoortcontrole. Overal politie. Legerpatrouilles.
Bij bezoek aan de Orangerie, waar ik de waterlelies van Monet wilde bekijken, werden tassen en jassen gecontroleerd als ware het een vliegveld.
Gelukkig was de vrouw die de kaartjes controleerde weer ouderwets arrogant en kortaf. En de schilderijen, gemaakt als troostende schoonheid tegen het zinloze geweld van de eerste wereldoorlog zijn prachtig. Eerst hebben de Parijzenaars er 60 jaar de neus voor opgehaald en werden ze nauwelijks bezocht, maar sinds de jaren 90 van de vorige eeuw worden ze eindelijk erkend als meesterwerk.
Veel Nederlandse kunstenaars en avonturiers zochten eeuwige roem in de boezem van Parijs en vestigden zich er.
Mata Hari, Remco Campert, Simon Vinkenoog, Joris Ivens, Kees van Dongen, Karel Appel en recenter Adriaan van Dis. De lijst is lang.
Sommigen proefden er de zoet smaak van het succes, anderen leden honger, verkommerden op tochtige zolderkamers, werden afgewezen en keerden gedesillusioneerd het mooist meisje de rug toe.
Mensen van buiten, gelukszoekers, immigranten en toeristen worden door de echte Parijzenaars als de barbaren gezien en vaak ook zo behandeld.
Karel Appel zei het zo :”Ik ben een barbaarse schilder in een barbaarse tijd”.
Maar eigenlijk zijn die Karel Appel en al die talloze anderen die naar de gunsten van het mooiste meisje dingen geen barbaren maar watjes.
Waar echte barbaren toe in staat zijn zijn heeft Parijs de laatste jaren meegemaakt. Met oproer in de banlieus van enkele jaren terug en terroristische aanslagen van 2015.
Dat zijn lelijke littekens die de barbaren aan het mooiste meisje toebrachten.
Maar littekens of niet, ze blijft zichzelf. Mooi, hooghartig, arrogant en moeilijk te veroveren
Want “Paris sera toujours Paris”.
En het is maar dat U dat weet.
Miljoenen toeristen bezoeken haar jaarlijks en vergapen zich aan haar schoonheid. Vorige week was ik een van hen.
Arriverend op Gare du Nord werd ik gelijk met de realiteit geconfronteerd.
In Parijs heerst de noodtoestand. Paspoortcontrole. Overal politie. Legerpatrouilles.
Bij bezoek aan de Orangerie, waar ik de waterlelies van Monet wilde bekijken, werden tassen en jassen gecontroleerd als ware het een vliegveld.
Gelukkig was de vrouw die de kaartjes controleerde weer ouderwets arrogant en kortaf. En de schilderijen, gemaakt als troostende schoonheid tegen het zinloze geweld van de eerste wereldoorlog zijn prachtig. Eerst hebben de Parijzenaars er 60 jaar de neus voor opgehaald en werden ze nauwelijks bezocht, maar sinds de jaren 90 van de vorige eeuw worden ze eindelijk erkend als meesterwerk.
Veel Nederlandse kunstenaars en avonturiers zochten eeuwige roem in de boezem van Parijs en vestigden zich er.
Mata Hari, Remco Campert, Simon Vinkenoog, Joris Ivens, Kees van Dongen, Karel Appel en recenter Adriaan van Dis. De lijst is lang.
Sommigen proefden er de zoet smaak van het succes, anderen leden honger, verkommerden op tochtige zolderkamers, werden afgewezen en keerden gedesillusioneerd het mooist meisje de rug toe.
Mensen van buiten, gelukszoekers, immigranten en toeristen worden door de echte Parijzenaars als de barbaren gezien en vaak ook zo behandeld.
Karel Appel zei het zo :”Ik ben een barbaarse schilder in een barbaarse tijd”.
Maar eigenlijk zijn die Karel Appel en al die talloze anderen die naar de gunsten van het mooiste meisje dingen geen barbaren maar watjes.
Waar echte barbaren toe in staat zijn zijn heeft Parijs de laatste jaren meegemaakt. Met oproer in de banlieus van enkele jaren terug en terroristische aanslagen van 2015.
Dat zijn lelijke littekens die de barbaren aan het mooiste meisje toebrachten.
Maar littekens of niet, ze blijft zichzelf. Mooi, hooghartig, arrogant en moeilijk te veroveren
Want “Paris sera toujours Paris”.
En het is maar dat U dat weet.
maandag 22 februari 2016
Xandra Brood Rock 'n Roll Widow
Xandra Brood Rock 'n Roll widow
Als ik ooit mijn memoires van de Staats tv publiceer zal ik dan ook mijn ontmoeting met Herman Brood erin opnemen? We schrijven eind jaren '80. Herman was wereldberoemd als muzikant en schilder. Ik was een kleine krabbelaar in de marge van de media. Regelrecht vanuit de staatliedenbuurt deed ik verslag van de toenmalige revolte van een verwende generatie nihilisten.
Ik woonde toen in een sloopwoning in de Indische buurt en Herman had een atelier ergens in de Pijp. Hij was toen politicus en kandidaat voor de gemeenteraad namens de politieke partij BakkerBrood. Opgericht door advocaat Jaap J. Bakker, die toen was geschorst wegens chaotisch gedrag en slechte administratie. We zochten Herman daar op. Hij gaf een interview terwijl hij een spelletje tafeltennis met Jaap J. Bakker speelde. Desondanks werden Herman noch Jaap in de gemeenteraad gekozen. Ikzelf 25 jaar later ook niet voor mijn eigen partij de Radicale Oppositie Beweging ( de R.O.B.). Zouden Herman's avonturen als politiek kandidaat ook voorkomen in dit boek van zijn weduwe?
https://youtu.be/V2_oEkGovYg
Als ik ooit mijn memoires van de Staats tv publiceer zal ik dan ook mijn ontmoeting met Herman Brood erin opnemen? We schrijven eind jaren '80. Herman was wereldberoemd als muzikant en schilder. Ik was een kleine krabbelaar in de marge van de media. Regelrecht vanuit de staatliedenbuurt deed ik verslag van de toenmalige revolte van een verwende generatie nihilisten.
Ik woonde toen in een sloopwoning in de Indische buurt en Herman had een atelier ergens in de Pijp. Hij was toen politicus en kandidaat voor de gemeenteraad namens de politieke partij BakkerBrood. Opgericht door advocaat Jaap J. Bakker, die toen was geschorst wegens chaotisch gedrag en slechte administratie. We zochten Herman daar op. Hij gaf een interview terwijl hij een spelletje tafeltennis met Jaap J. Bakker speelde. Desondanks werden Herman noch Jaap in de gemeenteraad gekozen. Ikzelf 25 jaar later ook niet voor mijn eigen partij de Radicale Oppositie Beweging ( de R.O.B.). Zouden Herman's avonturen als politiek kandidaat ook voorkomen in dit boek van zijn weduwe?
https://youtu.be/V2_oEkGovYg
zaterdag 20 februari 2016
het gevaar van de grachten
De grachtengordel van Amsterdam behoort tot het werelderfgoed. Iets om trots op te zijn , alleen heeft het wel tot gevolg dat het aantal toeristen verder toeneemt.
Even een vraagje aan deskundigen. Behoren de Nieuwe Heren- Nieuwe Keizers- en Nieuwe Prinsengracht ook tot die gordel en dat erfgoed? Of zijn deze grachten, die aan de andere kant van de Amstel liggen, stiefkinderen van de die er niet echt bijhoren?
Over een ding kunnen we het eens zijn. De grachten zijn levensgevaarlijk. Geregeld valt er iemand in. En die wordt dan weken later ergens anders uit het water gevist. Want de grachten worden namelijk door gespoeld tegenwoordig. Dus als je erin valt en verzuipt wordt je meedogenloos weggezogen en leven de achterblijvers tijdenlang tussen hoop en vrees. Reden dat mensen te water raken kunnen velerlei zijn. Kan een glijpartij zijn, een struikeling van een pechvogel, of een bewuste daad. Een desperate sprong van iemand die het niet meer ziet zitten. Drank, drugs, depressie, domheid, de mogelijkheden zijn talloos. Soms willen mensen ook gewoon in die grachten zwemmen. Is het iets van iemands bucketlist. Of moet het vanwege een of ander goed doel.
Mijn mattie Delano en ik hebben er een clip over gemaakt. Bij die zwemmende mensen zou Maxima kunnen zitten, de huidige koningin. Maar dat weet ik niet zeker. Als U haar herkend, ,laat het even weten.
de clip: https://youtu.be/B3X6Gn74Iwc
Even een vraagje aan deskundigen. Behoren de Nieuwe Heren- Nieuwe Keizers- en Nieuwe Prinsengracht ook tot die gordel en dat erfgoed? Of zijn deze grachten, die aan de andere kant van de Amstel liggen, stiefkinderen van de die er niet echt bijhoren?
Over een ding kunnen we het eens zijn. De grachten zijn levensgevaarlijk. Geregeld valt er iemand in. En die wordt dan weken later ergens anders uit het water gevist. Want de grachten worden namelijk door gespoeld tegenwoordig. Dus als je erin valt en verzuipt wordt je meedogenloos weggezogen en leven de achterblijvers tijdenlang tussen hoop en vrees. Reden dat mensen te water raken kunnen velerlei zijn. Kan een glijpartij zijn, een struikeling van een pechvogel, of een bewuste daad. Een desperate sprong van iemand die het niet meer ziet zitten. Drank, drugs, depressie, domheid, de mogelijkheden zijn talloos. Soms willen mensen ook gewoon in die grachten zwemmen. Is het iets van iemands bucketlist. Of moet het vanwege een of ander goed doel.
Mijn mattie Delano en ik hebben er een clip over gemaakt. Bij die zwemmende mensen zou Maxima kunnen zitten, de huidige koningin. Maar dat weet ik niet zeker. Als U haar herkend, ,laat het even weten.
de clip: https://youtu.be/B3X6Gn74Iwc
maandag 15 februari 2016
amsterdams historisch museum
Waar is het mis gegaan met het Amsterdam Historisch Museum? Want mis is het zeker met deze eerbiedwaardige en voor de stad belangrijke instelling.
Sinds de laatste verbouwing zijn er op zijn minst 2 kapitale fouten gemaakt. Fouten die samenhangen met de alom heersende trend om de Amsterdamse binnenstad onvoorwaardelijk uit te leveren aan de toeristen. Om van het centrum van de hoofdstad een soort Disneyland te maken.
Daarom bedacht een of andere grappenmaker de naam te veranderen in Amsterdam museum. Het woord historisch is immers te moeilijk voor de gemiddelde toerist. Dus dat werd rücksichtloos geschrapt. Geëlimineerd. Op de mestvaalt van de geschiedenis gekiepert.
Dat was fout nummer 1, voor veel inwoners van de hoofdstad een klap in het gezicht. Het was alsof hun museum ze werd afgepakt.
En die conclusie was terecht, bleek na de heropening. Het Amsterdams Historisch Museum had vroeger tijdelijke tentoonstellingen die door veel inwoners en oud inwoners werden bezocht. Die waren makkelijk toegankelijk. Via een aparte ingang op de binnenplaats stond je er gelijk midden in.
En wat is daarmee gebeurt? Die tijdelijke tentoonstellingen zijn weggestopt in een onvindbaar hoekje. Het bereiken ervan is voor iemand die slecht ter been is alsof je een stormbaan over moet. Trappen naar beneden, trappen naar boven, eindeloze gangen geverfd in kleuren die pijn doen aan je ogen, onduidelijke bewegwijzering, zodat je uiteindelijk uitgeput, verdwaald, gedesillusioneerd en gedesoriënteerd je wanhopig afvraagt welk sadist dit heeft bedacht. Alsof het leven op zichzelf al niet moeilijk genoeg is zullen bij dit museum er nog eens een kwelling aan toevoegen.
Ik heb twee keer zo’n tentoonstelling bezocht, en ben twee keer verdwaald. Het museum is verworden tot een ondoorgrondelijk doolhof. Een tantaluskwelling. Uiteindelijk net voor sluitingstijd wist toch nog mijn doel te bereiken. Maar door mijn zoektocht was ik te vermoeid om het gebodene nog in me op te nemen. Maar misschien is dat wel de bedoeling van het huidige management. Interesseert het maken van een makkelijk toegankelijke tentoonstelling voor de Amsterdammer ze niet. Hebben ze liever toeristen, die dan in hun winkeltje na het bezoek een godsvermogen uitgeven aan prullaria.
Het is dan ook geen toeval dat er geluiden op gaan om het het museum te verhuizen, en bij de komende subsidieronde hou ik mijn hart vast.
Misschien is een fusie met het scheepvaartmuseum, en andere instelling die na een verbouwing en herinrichting van jaren als een aangeslagen bokser door de ring wankelt, een oplossing. Want er moet iets gebeuren. Dit kan niet zo doorgaan. Een voor een verliezen respectabele musea in onze stad hun glans. Laten we dat zomaar gebeuren? En waar is de politiek als je ze nodig hebt? Daarom ook aan hen deze boodschap: Ik wil een museum dat geen pretpark is, waar de tijdelijke tentoonstellingen makkelijk toegankelijk zijn en dat Amsterdam Historisch Museum heet.
En het is maar dat U het weet.
Sinds de laatste verbouwing zijn er op zijn minst 2 kapitale fouten gemaakt. Fouten die samenhangen met de alom heersende trend om de Amsterdamse binnenstad onvoorwaardelijk uit te leveren aan de toeristen. Om van het centrum van de hoofdstad een soort Disneyland te maken.
Daarom bedacht een of andere grappenmaker de naam te veranderen in Amsterdam museum. Het woord historisch is immers te moeilijk voor de gemiddelde toerist. Dus dat werd rücksichtloos geschrapt. Geëlimineerd. Op de mestvaalt van de geschiedenis gekiepert.
Dat was fout nummer 1, voor veel inwoners van de hoofdstad een klap in het gezicht. Het was alsof hun museum ze werd afgepakt.
En die conclusie was terecht, bleek na de heropening. Het Amsterdams Historisch Museum had vroeger tijdelijke tentoonstellingen die door veel inwoners en oud inwoners werden bezocht. Die waren makkelijk toegankelijk. Via een aparte ingang op de binnenplaats stond je er gelijk midden in.
En wat is daarmee gebeurt? Die tijdelijke tentoonstellingen zijn weggestopt in een onvindbaar hoekje. Het bereiken ervan is voor iemand die slecht ter been is alsof je een stormbaan over moet. Trappen naar beneden, trappen naar boven, eindeloze gangen geverfd in kleuren die pijn doen aan je ogen, onduidelijke bewegwijzering, zodat je uiteindelijk uitgeput, verdwaald, gedesillusioneerd en gedesoriënteerd je wanhopig afvraagt welk sadist dit heeft bedacht. Alsof het leven op zichzelf al niet moeilijk genoeg is zullen bij dit museum er nog eens een kwelling aan toevoegen.
Ik heb twee keer zo’n tentoonstelling bezocht, en ben twee keer verdwaald. Het museum is verworden tot een ondoorgrondelijk doolhof. Een tantaluskwelling. Uiteindelijk net voor sluitingstijd wist toch nog mijn doel te bereiken. Maar door mijn zoektocht was ik te vermoeid om het gebodene nog in me op te nemen. Maar misschien is dat wel de bedoeling van het huidige management. Interesseert het maken van een makkelijk toegankelijke tentoonstelling voor de Amsterdammer ze niet. Hebben ze liever toeristen, die dan in hun winkeltje na het bezoek een godsvermogen uitgeven aan prullaria.
Het is dan ook geen toeval dat er geluiden op gaan om het het museum te verhuizen, en bij de komende subsidieronde hou ik mijn hart vast.
Misschien is een fusie met het scheepvaartmuseum, en andere instelling die na een verbouwing en herinrichting van jaren als een aangeslagen bokser door de ring wankelt, een oplossing. Want er moet iets gebeuren. Dit kan niet zo doorgaan. Een voor een verliezen respectabele musea in onze stad hun glans. Laten we dat zomaar gebeuren? En waar is de politiek als je ze nodig hebt? Daarom ook aan hen deze boodschap: Ik wil een museum dat geen pretpark is, waar de tijdelijke tentoonstellingen makkelijk toegankelijk zijn en dat Amsterdam Historisch Museum heet.
En het is maar dat U het weet.
woensdag 10 februari 2016
r.o.b. steunt Bernie Sanders
Perscommunique
Radicale Oppositie Beweging steunt Bernie Sanders
Gefeliciteerd Bernie Sanders met je geweldige overwinning in New Hampshire namens het Politbureau, het Centraal Comité en alle afdelingen van de Radicale Oppositie Beweging (R.O.B.).
In een emotionele en bewogen vergadering besloten alle aanwezigen unaniem dat wij jou als kandidaat voor het presidentschap van de Verenigde Staten onvoorwaardelijk steunen.
Bernie Sanders. Iemand die het opneemt tegen de heersende machten in het rijk van het kwaad aan de overkant van de oceaan.
Bernie Sanders. Iemand die oog heeft voor de noden van de gewone man en zijn strijd om het dagelijks bestaan. Zijn worsteling om het hoofd boven water te houden.
Bernie Sanders. Iemand die niet aan de hand loopt van de grote kapitalistische monopolisten en het militair-industrieel complex.
Bernie Sanders. Een man met een visie en een boodschap van hoop, vrede, vooruitgang en sociale ontwikkeling.
Bernie Sanders. Een man die daadwerkelijke veranderingen wil, niet alleen in de Verenigde Staten, maar wereld wijd.
Bernie Sanders, met je ideeën, je visie, je oprechtheid en je doorzettingsvermogen heb je niet alleen veel Amerikanen geinspireerd, maar ook de Radicale Oppositie Beweging, de R.O.B.
Wij roepen dan ook al onze Amerikaanse aanhangers en sympathisanten op om hun stem op Bernie Sanders uit te brengen.
Zoals je zegt Bernie: “They have the money, but we have the people.”
Samen kunnen we bergen verzetten. Een einde maken aann oneerlijkheid, armoede, geweld, oorlog en onderdrukking. De gevestigde orde omver gooien. Revolutionaire verandering doorvoeren.
Let’ do it, Bernie Sanders. Let’s give’m hell.
Wij, de Radicale Oppositie Beweging (de R.O.B.), staan duizend procent achter je.
Radicale Oppositie Beweging steunt Bernie Sanders
Gefeliciteerd Bernie Sanders met je geweldige overwinning in New Hampshire namens het Politbureau, het Centraal Comité en alle afdelingen van de Radicale Oppositie Beweging (R.O.B.).
In een emotionele en bewogen vergadering besloten alle aanwezigen unaniem dat wij jou als kandidaat voor het presidentschap van de Verenigde Staten onvoorwaardelijk steunen.
Bernie Sanders. Iemand die het opneemt tegen de heersende machten in het rijk van het kwaad aan de overkant van de oceaan.
Bernie Sanders. Iemand die oog heeft voor de noden van de gewone man en zijn strijd om het dagelijks bestaan. Zijn worsteling om het hoofd boven water te houden.
Bernie Sanders. Iemand die niet aan de hand loopt van de grote kapitalistische monopolisten en het militair-industrieel complex.
Bernie Sanders. Een man met een visie en een boodschap van hoop, vrede, vooruitgang en sociale ontwikkeling.
Bernie Sanders. Een man die daadwerkelijke veranderingen wil, niet alleen in de Verenigde Staten, maar wereld wijd.
Bernie Sanders, met je ideeën, je visie, je oprechtheid en je doorzettingsvermogen heb je niet alleen veel Amerikanen geinspireerd, maar ook de Radicale Oppositie Beweging, de R.O.B.
Wij roepen dan ook al onze Amerikaanse aanhangers en sympathisanten op om hun stem op Bernie Sanders uit te brengen.
Zoals je zegt Bernie: “They have the money, but we have the people.”
Samen kunnen we bergen verzetten. Een einde maken aann oneerlijkheid, armoede, geweld, oorlog en onderdrukking. De gevestigde orde omver gooien. Revolutionaire verandering doorvoeren.
Let’ do it, Bernie Sanders. Let’s give’m hell.
Wij, de Radicale Oppositie Beweging (de R.O.B.), staan duizend procent achter je.
Abonneren op:
Posts (Atom)