Duiding.

Twee mannen zaten op het terras en deden wat mannen altijd doen. Bier drinken, bitterballen eten en op luide toon de toestand in de wereld bespreken. Die toestand was niet zo best, daar waren ze het over eens. Van West Afrika tot Noord Pakistan was er oorlog. En dan vergaten ze nog een paar gebieden in en om Rusland en China. Het is derde wereldoorlog. Zeker weten. En ook onze jongens waren daarin aanwezig. De Nederlandse Jan. Maar het mocht hier natuurlijk geen oorlog genoemd worden, dat is een oude vaderlandse traditie. De wrede oorlog die het leger uitvocht in ons Indië in de jaren 40 werd aan het volk verkocht onder de naam Politionele Acties. En nu werden onze jongens naar het front gestuurd onder het mom van Vredesmissies of Trainingsmissies. Ja, de spindokters en pr-wizards trokken weer een mooi rookgordijn op. Een van de mannen, met een baardje van drie dagen, en in een duur poloshirt, bestelde nog twee bier en liet zich glimlachend ontvallen dat zij schoonvader al die legerinzet in het verre buiteland maar niks vond. Hier te lande moesten onze jongens zijn. Ze zouden ze hier op de hoek van de straat neer moeten zetten, als dam tegen de golf van geweld die dit land teisterde. Hilarisch. Hij schudde zijn hoofd. Er liepen twee oudere dames langs het terras, gearmd, haren strak gewassen en gewatergolfd, en ze stopten even. "Inderdaad, helemaal eens met je schoonvader", zei de ene dame, en de ander knikte welwillend. De twee mannen keken elkaar verbijsterd aan. Hier openbaarde zich een generatiekloof van een enorme diepte. En ze dachten nog even aan een media icoon uit de tijden van de koude oorlog. Waar is de toen zo populaire duider, zoals het in het tegenwoordige jargon heet, Mr. G.B.J. Hiltermann als je hem nodig hebt?