Peper.

Op de kruising stond en vrouw met een plant in haar handen. Een plant met rode vruchten. Nee geen tomaten, maar pepers. Ingepakt in doorzichtig papier, versierd met een sierlijke lint. De plant voor een vriendin in het sjieke verzorgingstehuis aan de overkant. Een leuke vrouw, met pit, temperamentvol.. Ze zit daar nu, moederziel alleen, en ze is ook nog zo de dement als een deur, dus toch nog leuk als er iemand een plantje komt brengen. De vrouw stak over een ging het sjieke verzorgingstehuis binnen. Om na vijf minuten weer naar buiten te komen. Teleurgesteld. Met de plant nog in haar handen. De vriendin had haar verbolgen de deur gewezen. Wat kwam ze in godsnaam doen met die plant, en wie dacht ze wel dat ze was. En ze had de deur dichtgesmeten. Pepers, dacht de vrouw, wel een toepasselijk cadeau.