Wertheimpark

Het Wertheimpark. Een paar toeristen fietsen naar het monument van Jan Wolkers en staan daar even stil. Op het monument liggen verwelkte rode rozen. Net erachter gele tulpen, nog in cellofaan. Een klein geel plantje ligt omgevallen tegen het bord "nooit meer Auswitz". Er bestaan snode plannen om van dit park een megalomaan herdenkingscircus te maken. Een publieksattractie met honderdduizenden bezoekers. En de bewoners? De natuur? De bomen? De planten? De Dieren? Tja. Aan het hek om het park hangt een doek dat hiertegen protesteert. Maar dat weten de toeristen niet. Ze gaan op een bankje naast het monument zitten. In gedachten verzonken kijken ze voor zich uit. Onder de indruk. Ze laten de rust en de sfeer van het monument op zich inwerken. Naast hun bankje staat een bordje met een gedicht dat dit park bejubelt. Maar het gedicht is overgeplakt. Met een oproep voor een demonstratie om het nabij gelegen Oosterpark te redden. Want daar wil men 400 bomen omzagen. Wat is dat toch?Waarom wil de gemeente niet luisteren? Heeft de gemeente een hekel aan mensen? Goeie vraag.