Verlangen naar Paramaribo. Weemoed naar de warmte aan de Waterkant. Een bekend gevoel in de Surinaamse horeca en winkeltjes rondom de Dappermarkt. Om maar eens een plek te noemen.
Graag mag men gesprekken voeren over mi kondre tru. Over de zwoele hitte die als een klamme deken over je heen valt als de vliegtuigdeuren open gaan op de luchthaven Zanderij. Over de geuren van de tropen. De geluiden. Over vogeltjes in kooitjes. Moksi Meti. Baka Bana. Djogo. Players Rum. Over familie, de markt, de toekomst van het land. Over Bouta.
Soms gaan die gesprekken over de dichter Slory. Ogenschijnlijk een haveloze zwerver, die probeert langs het uitgaanscentrum Waterkant (eigenlijk niet meer over dan een verzamling sjofele eet- en drinkstalletjes aan de oever van de Surinamerivier) zijn zelfgeschreven gedichten te verkopen, zodat hij weer bier of een maaltijd kan kopen. In Paramaribo is hij een levende legende. Een fenomeen. Volgens poëzieliefhebbers de grootste dichter van Suriname. Dat wel.
De Amsterdamse schrijver Esra de Haan hoorde dit verhaal, en trok spoorslags naar Suriname.
Op zoek naar Slory. Het werd een moeizame zoektocht. Naar een onvindbare dichter. Een schier onmogelijke onderneming, tot mislukken gedoemd . Slory werd een fantoom. Een schim. Een droombeeld. Een illusie.
Esra de Haan publiceerde een boek over deze zoektocht. Informatief en onderhoudend. Een avontuur dat hem door heel Suriname bracht. Op zoek naar Slory. Zou hij Slory hebben weten te vinden?
Het antwoord geeft Esra de Haan, die leeft en werkt in Amsterdam Oost, onder de link https://youtu.be/ALknWErG53M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten