v.d. Steur en De Gewone Man.

V.d Steur is afgetreden. 

Eindelijk, denkt De Gewone Man.

Om een kwestie De Gewone Man niet begreep.

Iets met bonnetjes.

Het departement van Justitie is intussen volledig out of control.

Steeds weer informatie die per ongeluk uitlekt.

Jaja.

Die ambtenaren zijn of heel onnozel en kunnen niks geheim houden of heel doortrapt en 

steken hun ministers steeds een spaak in het wiel.

De Gewone Man overweegt een criminele loopbaan.
Pakkans klein.
Opbrengt hoog.

De misdaad heeft ondertussen vrij spel in dit land.

De lijst met onopgemiste misdaden is enorm..

Aangifte doen is zinloos, slechts in 20% doet dat.
En slechts een gering percentage wordt opgelost.

Talloze buurten zijn no go areas.

Schietpartijen in woonbuurten zijn normaal.

De drugshandel heeft hele steden en provincies in een klemmende verwurging. 

De beveiligingsindustrie beleeft gouden jaren.

Dit is geen issue tijdens de verkiezingscampagne.

Na het aftreden van v.d. Steur gaat de politiek weer over tot de orde van de dag.

Elkaar vliegen afvangen.

Campagne voeren.

De Gewone Man wacht geduldig op de volgende minister die ze pootje gaan lichten.

Aftreden v.d.Steur bewijst de treurige stand van zaken bij Justitie

V.d Steur is afgetreden. 

Eindelijk.

Om een kwestie die steeds schimmiger werd.

Iets met bonnetjes.

Het departement van Justitie is intussen volledig out of control.

Lek als een zeef.

Steeds weer informatie die per ongeluk uitlekt.

Jaja.

Die ambtenaren zijn of heel onnozel en kunnen niks geheim houden of heel doortrapt 

en steken hun ministers steeds een spaak in het wiel.

Treurig.

De misdaad heeft ondertussen vrij spel in dit land.

De lijst met onopgeloste misdaden is enorm..

Aangifte doen is zinloos, slechts in 20% doet dat.
En  een gering percentage wordt opgelost.

Talloze buurten zijn no go areas.

Schietpartijen in woonbuurten zijn normaal.

De drugshandel heeft hele steden en provincies in een klemmende verwurging. 

De beveiligingsindustrie beleeft gouden jaren.

Dit is geen issue tijdens de verkiezingscampagne.

Na het aftreden van v.d. Steur gaat de politiek weer over tot de orde van de dag.

Elkaar vliegen afvangen.

Campagne voeren.

En op het ministerie wachten ze geduldig op de volgende minister die ze pootje gaan lichten.

Het definitieve boek over de jeugd van Johan Cruijff

Johan Cruijff is  een heilige.
J.C. is El Salvador
Niet voor niks heeft hij dezelfde initialen als Jezus Christus.
J.C.
En dat is geen toeval. Want het toeval heeft zich nog nooit vergist.
J.C.  was de beste voetballer ooit. 
J.C. was de meest eigenwijze man ooit.
J.C. was de  meest beroemde Nederlander ooit.
J.C. was de bekendste persoon die geboren is in het Amsterdamse Betondorp.
Over die jeugd, met de groentewinkel van  vader van J.C., diens vroegtijdig overlijden,
het schoonmaakbaantje van de moeder van J.C. in het Ajax stadion,
waarbij ze de kleine brutale vlegel J.C. meenam, hoe men  gelijk zijn talent inzag 
en de centrale rol dat aan de overkant  gelegen Ajax derhalve van kleins af aan in het leven van J.C. speelde, over  de plek waar de beste voetballer die ooit  opgroeide schreef rasmokummer Bert Hiddema, die de familie van J.C. als zijn broekzak kende,  een onmisbaar boek.
https://youtu.be/iI1-cEJyo1A

Verklaring van de Radicale Oppositie Beweging, de R.O.B., over deelname aan de tweede kamerverkiezingen.

Er is een schreeuwende behoefte aan de vernieuwende inzichten en het verfrissend geluid van de Radicale Oppositie Beweging, de R.O.B. en een antwoord op de alom om zich heen grijpende verloedering, zedenverwildering en verval van politie, rechterlijke macht, de overheidsinstanties, de zorg en het openbaar bestuur.
En dan zijn er ernstige problemen met de geloofwaardigheid van  de media, die zich alleen nog maar lenen voor propaganda en nepnieuws.
Donald J. Trump, the Donald, is dankzij die media de kersverse president van de Verenigde Staten geworden door nepnieuws, een eigen tv programma, sensatieberichten, schandalen en figureren in roddelrubrieken.
En in alle media is hij vanaf het begin neergezet als een kansloze clown, die nooit en te nimmer kon winnen.
Deze weken zagen een breed spectrum van mensen die deze nieuwe realiteit maar nauwelijks kunnen verdragen, van huilende linkse praatjesmakers op de publieke Nederlandse omroep tot geschokte wereldsterren zoals Madonna, die een van haat vervulde speech gaf en opriep tot terrorisme.
Na de Verenigde Staten staat nu Nederland aan de vooravond van een politieke aardverschuiving beweren vele politieke piskijkers, waarzeggers, meningspeilers en glazenbolkijkers.
En wie nu de Nederlandse verkiezingscampagne volgt met zijn nu al 81 partijen die een plaatsje in de tweede kamer willen kan zich alleen maar ergeren aan de stoet van clowns, praatjesmakers, non valeurs en opportunisten die beweren dit land te gaan redden, en roepen in navolging van the Donald: “Let’s make Holland great again” of zoals Geert Wilders “Let’s make Holland White again”.
Er zijn ook nog grappenmakers zoals die snotneus van een Jesse Klaver, die Obama nadoen met opgerolde hemdsmouwen en maar  “Yes we can” roepen.
Het politbureau van de Radicale Oppositie Beweging, de R.O.B.
ziet al deze ontwikkelingen vol afgrijzen aan.
Samen met leden van het Centraal Comite en delegaties uit binnen- en buitenland werden intensieve vergaderingen belegd in het stamcafe van de Beweging aan de Plantage Middenlaan te Amsterdams, de zogenaamde dinsdagmiddagborrels, de dimibo’s.
Hierbij liepen de emoties hoog op en kon meerdere malen ter nauwernood een handgemeen kon worden voorkomen.
Kan de Radicale Oppositie Beweging, de R.O.B. de huidige morele, politiek en beschavingscrisis oplossen door deel te nemen aan de tweede kamerverkiezingen was in deze spirituele en grensverleggende bijeenkomsten de centrale vraag.
Vernieuwende ideeen en practische oplossingen passeren de revue,
kansen en perspectieven werden afgewogen en mogelijke coalities
om dit te verwezenlijken werden beoordeeld.
De uiteindelijk conclusie van politbureau, centraal comite, en de delegaties uit binnen- en buitenland van de Radicale Oppositie Beweging, de R.O.B. was eenduidig:
De Radicale Oppositie Beweging, de R.O.B. neemt NIET, ik herhaal, neemt NIET, deel aan de komende tweede kamer verkiezingen.
En het is maar dat U dat weet.

De thuisblijvers hebben gelijk

Dezer dagen denk ik veel aan Frits van Turenhout, een legendarische televisie presentator 
uit de vorige eeuw wiens woorden in mijn geheugen gebeiteld staan

Dat komt  door een groot probleem waar ik mee te maken heb met als gevolg slapeloze nachten, 

stemmingswisselingen en nervositeit.

Die vraag die als een zware schaduw over mijn leven hangt.

Waarheen ga ik dit jaar op vakantie?

Tien of vijftien jaar geleden werden nog reizen overal heen aangeboden. 

Een citytrip naar Damascus, een rondreis langs de opgravingen in Libië of een trektocht

door Mali, het behoorde allemaal tot de mogelijkheden.

Nu kun je nergens meer zonder risico heen.

Die hele zandbak in het Midden Oosten en Noord Afrika is een oorlogsgebied. 

Zuid Europa en met name Griekenland, de Balkan en Italië worden overspoeld met 

asylzoekers.
Turkije,Tunesië en Egypte hebben te maken met burgeroorlogen, bomaanslagen, 

ernstige ongeregeldheden en dictatoriaal bestuur, met wilkekeurige arrestaties en 

meedogeloos politiegeweld.

Heel West europa wordt geteiterd door terrorisme.

Ieder moment kan een bom afgaan of een verwarde man in een vrachtauto 

op het publiek inrijden. 

In de Verenigde Staten loop je overal de kans in een schietpartij terecht te komen en voor het minste of geringste wordt je er jarenlang onder ellendige 

omstandigheden  in de gevangenis gegooid.

Zuid en Midden Amerika zijn in de greep van geweld door drugsbendes.

Ook Azië heeft te maken met toenemend terrorisme.

Thuisblijven is de beste optie. 

Veilig in mijn eigen postcodegebied 1018, waar het nog vredig en welvarend is.

Hier in de buurt zijn  musea van wereldklasse, geweldige cafes en restaurants,  

een uitstekende bioscoop, een heerlijke botanische tuin, een boekhandel, 

een fantastische dierentuin,  rustieke pantsoenen en talloze historische plekken.

En dan denk ik aan  Frits van Turenhout, en zijn gevleugelde woorden bij het 

voorlezen van de voetbal uitslagen “Nul nul, de thuisblijvers hadden gelijk”.

De thuisblijvers hebben gelijk

Dezer dagen denk ik veel aan Frits van Turenhout, een legendarische televisie presentator 
uit de vorige eeuw wiens woorden in mijn geheugen gebeiteld staan

Dat komt  door een groot probleem waar ik mee te maken heb met als gevolg slapeloze nachten, 

stemmingswisselingen en nervositeit.

Die vraag die als een zware schaduw over mijn leven hangt.

Waarheen ga ik dit jaar op vakantie?

Tien of vijftien jaar geleden werden nog reizen overal heen aangeboden. 

Een citytrip naar Damascus, een rondreis langs de opgravingen in Libië of een trektocht

door Mali, het behoorde allemaal tot de mogelijkheden.

Nu kun je nergens meer zonder risico heen.

Die hele zandbak in het Midden Oosten en Noord Afrika is een oorlogsgebied. 

Zuid Europa en met name Griekenland, de Balkan en Italië worden overspoeld met 

asylzoekers.
Turkije,Tunesië en Egypte hebben te maken met burgeroorlogen, bomaanslagen, 

ernstige ongeregeldheden en dictatoriaal bestuur, met wilkekeurige arrestaties en 

meedogeloos politiegeweld.

Heel West europa wordt geteiterd door terrorisme.

Ieder moment kan een bom afgaan of een verwarde man in een vrachtauto 

op het publiek inrijden. 

In de Verenigde Staten loop je overal de kans in een schietpartij terecht te komen en voor het minste of geringste wordt je er jarenlang onder ellendige 

omstandigheden  in de gevangenis gegooid.

Zuid en Midden Amerika zijn in de greep van geweld door drugsbendes.

Ook Azië heeft te maken met toenemend terrorisme.

Thuisblijven is de beste optie. 

Veilig in mijn eigen postcodegebied 1018, waar het nog vredig en welvarend is.

Hier in de buurt zijn  musea van wereldklasse, geweldige cafes en restaurants,  

een uitstekende bioscoop, een heerlijke botanische tuin, een boekhandel, 

een fantastische dierentuin,  rustieke pantsoenen en talloze historische plekken.

En dan denk ik aan  Frits van Turenhout, en zijn gevleugelde woorden bij het 

voorlezen van de voetbal uitslagen “Nul nul, de thuisblijvers hadden gelijk”.

was die stroomstoring een aanslag?

was het een aanslag, die stroomstoring, vraagt De Gewone Man zich af, paranioa geworden door al het nieuws en nepnieuws over geweld en terreur dat hem de afgelopen jaren heeft bereikt en waarom wordt dat nieuws ons door de media niet gebracht en zelfs op de sociale media gefilterd en De Gewone Man trekt de dekens over het hoofd en valt in een onrustige slaap, weg van de realiteit en deze zieke wereld en gevaarlijke maatschappij en hij droomt van zon zee en strand onder palmbomen met een paradijselijke temperatuur

Wat is het grootste probleem voor de gewone man in het huidige tijdsgewricht?

Niet Donald Trump, de klimaathoax, de brexit of de komende verkiezingen zijn voor de 

Gewone man het grootste probleem van het huidige tijdsgewricht.

De Gewone man heeft een veel groter en aktueler probleem.

De Gewone man worstelt ermee en worden gekweld  door de gevolgen die dat met zich 

meebrengt.

Slaaptekort, woedeuitbarstingen, huiselijk geweld en depressiviteit zijn het gevolg.

De effecten voor de geestelijke gezondheid van De Gewone man zijn immens.

Het aantal mensen dat professionele hulp nodig heeft neemt toe.

Hoger ziekteverzuim en hogere ziektekosten, en hogere premies lijken onvermijdelijk.

Over de desastreuze impact op onze wankele economie kunnen we beter zwijgen.

Hoelang kunnen we dit nog verdragen?

Het probleem speelt wereldwijd, ook buiten de ringweg 10 van Amsterdam.

Er is een angstig stilzwijgen rondom dit probleem terwijl het als een veenbrand om zich 

heen grijpt.

Het is een taboe dat doorbroken moet worden.

Het is belangrijk en noodzakelijk om deze kwestie te benoemen.

De vraag die voor De Gewone man het leven tot een hel maakt is de volgende:

Waarheen kan De Gewone man nog veilig met vakantie?

Tien jaar geleden werden er nog city trips aangeboden naar Damascus en rondreizen 

door Libië.

Daar gaan nu alleen nog suicidale oorlogscorrespondenten heen?

Marokko, Tunesië, Turkije, Egypte, India, Thailand, Indonesië? Te gevaarlijk, ieder moment 

kan er een bom ontploffen of begint er een verwarde man te schieten.

Midden en Zuid Amerika? In de greep van drugsbendes en het daarbij behorende geweld.

De Verenigde Staten? Te gevaarlijk, iedere dag is er wel een schietpartij en om het minder 

of geringste wordt je jarenlang onder mensonterende omstandigheden in de gevangenis gegooid.

En ook Frankrijk, Duitsland, België zijn landen in de greep van de angst voor terreur, met 

vele wijken waar een mens met gezond verstand zich beter niet kan vertonen.

Dit alles heeft tot gevolg dat het op die paar plekken in de wereld waar je nog wel kunt 

gaan stervensdruk is en de toeristen elkaar onder de voet lopen. Me als gevolg chagerijnige 

koppen, een verpest humeur en een mislukte vakantie.

Steeds meer Nederlanders gaan dan ook in eigen land op vakantie, maar ook hier moet je 

oppassen, er zijn al tientallen wijken waar het niet pluis is, in Amsterdam, Rotterdam, 

Den Haag, Gouda, Ede, Culemburg en talloze plekken die met nu niet te binnen schieten.

Thuisblijven wordt het nieuwe vakantievieren.. Luiken dicht, deur op het nachtslot, geen 

verbinding met die enge buitenwerelden een aanzienlijke voorraad voedsel en drank en 

alle problemen van De Gewone man zijn ineens opgelost.

Tenslotte herinnert De Gewone man de woorden van de legendarische Ir. Ad van Emmenes, 

die het in de jaren 60 al wekelijks op de tv zei; : De thuisblijvers hadden gelijk”.

De kloof tussen De Gewone Man en de politiek steeds groter

De Gewone Man haat de winter.

Sneeuw, ijs en snijdende wind.

Kou.

Barre tijden.

De hel.

Waardeloos
De Gewone Man haat de winter.

Hoe zit het met die klimaatverandering De Gewone Man zich zo op verheugde?

Nederland  een paar graden warmer worden.

Mediterrane temperaturen.

Palmbomen.

Massale wijnbouw.
Altijd in zwembroek.

Weg met de winterjas.

De Gewone Man zag het helemaal zitten.

Maar niks van dat alles.

Met verheugde gezichten spreken alle weergoeroes over naderend  winterweer.
De Gewone Man denkt de mensen die  door het ijs zakken, verdrinken, doodvriezen, aan geamputeerde  ledematen, dierenleed,
de gesprongen leidingen, de huizen zonder verwarming.

De Gewone Man vreest de klassieke vraag die binnenkort de media zal beheersen en
Donald Trump  vergetelheid zal doen verdwijnen.

Komt er een elfstedentocht?

Opzouten ermee denkt De Gewone Man.
De gewone man heeft maar een eis.

De Gewone Man eist mooi weer. 

De Gewone Man eist lente.

Nu.

Maar daar hoor je de politiek niet over, zelfs nu het verkiezingscampagne is.

En die klimaathoax gelooft De Gewone Man ook niet meer.
En zo wordt de kloof tussen de politiek en De Gewone Man steeds groter.

.

Weg met de winter en die klimaathoax geloof ik niet meer.

Ik haat de winter.

Een heel naar bericht.

Ik hoor net dat ik dagen met sneeuw, ijs en snijdende wind tegemoet ga.

Kou.

Barre tijden.

De hel.

Waardeloos

Ik haat de winter.

Hoe zit het met die klimaatverandering waar ik me zo op verheugde?

Het zou hier  een paar graden warmer worden.

Mediterrane temperaturen.

Palmbomen.

Massale wijnbouw.

Weg met de winterjas.

Ik zag het helemaal zitten.

Maar niks van dat alles.

Met verheugde gezichten spreken alle weergoeroes over het winterweer, maar ze 

vergeten de mensen die  door het ijs zakken, verdrinken, doodvriezen, de geamputeerde 

ledematen, de gesprongen leidingen, de huizen zonder verwarming, en zo kan ik nog 

wel een tijdje doorgaan.

Binnenkort komen weer alle tv programma’s uit Friesland.

Komt er een elfstedentocht?

Opzouten ermee.

Ik eis mooi weer. 

Ik eis lente.

Nu.

Maar daar hoor je de politiek niet over.

En die klimaathoax geloof ik ook niet meer.

.

Ronald Offerman en een gedicht over de liefde

Er zijn een hoop mensen die gedichten schrijven. Er zijn heel mensen die op podia hun gedichten voorlezen. Maar hoeveel zijn echt dichter?
In de Openbare Bibliotheek aan het Oosterdok liep ik Ronald M. Offerman tegen het lijf.. Een echte dichter. En Amsterdamse vindt je ze niet.
Binnenkort komt hij met een nieuwe bundel.
https://youtu.be/qOG7zchR3Jc

De RAF bestaat nog

De RAF, Duitse terroristen uit de jaren 60, 70 en 80, zoals Ulrike Meinhof,  had een grote schare sympatisanten. In kraakcafés in de hele stad kon je altijd wel een onder de drank en/of dope zittende kraker vinden die hun daden goedpraatte. De Radikalinskies zaten vooral In de Indische Buurt, de Dapperbuurt, de Transvaalbuurt en de Staatsliedenbuurt. RAF terroristen bestaan nog, beweert Margreet den Buurman in haar nieuwste boek. Op de vlucht. Overvallen plegend. En dat kan niet zonder hulp, zonder vrienden, onder schuiladressen. Zouden ze nog connecties in Amsterdam hebben? https://youtu.be/Aeq1xHXp8-w

De gewone man en de verkiezingen: niet kiezen of niet stemmen

De Verkiezingen zijn in aantocht en een groot scala aan clowns, grappenmakers, non valeurs, poseurs, 

opportunisten en praatjesmakers heeft voor die gelegenheid een nieuwe partij opgericht.

Allemaal met als doel om meer naar de Gewone Man te luisteren.

Want de  Gewone Man is boos.

Boos op van alles en nog wat. 

De Gewone Man  is boos op de politiek.

Boos dat er niet naar hem de Gewone Man  geluisterd wordt.

Boos omdat de Gewone Man de hele dag allerlei enge verhalen over moord en doodslag op het 

internet leest.

Boos  omdat  het leven  voor de Gewone Man steeds duurder  wordt.

Boos omdat de Gewone Man de hedendaagse technologie steeds minder snapt.

Boos omdat de vijfde jaarlijkse vakantie van de Gewone Man in het gedrang komt.

Boos op het slechte weer waaraan de Gewone Man wordt blootgesteld.

Boos op de televisie, die steeds meer op een propaganda instrument van Noord Koreaanse 

proporties gaat lijken, volgens de Gewone Man.

En niemand die er wat aan doet.

Niemand luistert naar de gewone man.

Maar dat is nu anders. 
Iedere dag wordt er wel een partij opgericht voor de Gewone Man.

Die verwaande snotneus Thierry Baudet met zijn Forum voor Democratie. 

Die ijdeltuit/advocaat Peter Plasman met zijn partij voor niet kiezers, 

Voormalig wereldkampioen  dammen Harm Wiersma met de partij voor niet stemmers. 

Metromafkees Jan Dijkgraaf met Geen Peil. 

Zwarte Piet haatster Sylvana  Simons met haar partij Artikel 1 voor de Gewone Man 

die zich gediscrimineerd voelt.

En er is vast vandaag nog een partij bijgekomen.

Ze willen allemaal de stem van de gewone man laten horen.

Maar de Gewone man denkt aan een gedicht van  Gerard Reve, geboren en getogen 

in  Betondorp.

Getuigenis

Ze willen dat ik schrijf
voor de vooruitgang.
Maar ik kan niet schrijven zoals zij,
al stam ik van hen af.
Ik moet de wijken van het volk in
en mijn oor te luisteren leggen:
zo hoor je nog eens wat.
Wat wil het volk?
Niet veel goeds, dat is zeker.
Dus ga ik de straat op,
met mijn eigen vaandel
waarop geschreven staat:
Vrijheid! Ziekte! Ouderdom!
Lang leve de Dood!

Laat dat al een wijze les zijn voor al die clowns, grappenmakers, non valeurs, poseurs, 

opportunisten en praatjesmakers  denkt de Gewone man, overwegende bij die verkiezingen 

gewoon gezellig thuis te blijven.

De Gewone Man: Afkicken is voor watjes.

Verslaving is erg. Heel erg. Weet de Gewone Man uit eigen ervaring. 
De Gewone Man is zwaar verslaafd. Continu wil de gewone  man gebruiken.  
Het beheerst zijn leven. Aan iets anders kan de gewone man  niet denken. 
Zijn leven is een hel vol slechte en negatieve gedachten over het leven, de wereld
en de medemens.

De  Gewone Man  is ernstig verslaafd. 
Aan nieuws.

Aanslagen, duizend bommen en granaten, oorlog,  doden, gewonden, zielige 
gehandicapten,huilende sirenes, politieke haarkloverijen, 
om aandacht hengelende muzikanten, acteurs, kunstenaars, showbizzberoemdheden 
en radio en televisiepersoonlijkheden, sport, vooral 
voetbal met zijn overdreven kapitalisme, verkiezingen hier of waar ook ter wereld, 
de Gewone Man kan niet zonder, en dat zorgt voor een permanente stroom van 
onrustige gevoelens, angst, jaloezie en mensenhaat. 

Het zal niet lang meer duren of de  Gewone Man  gaat aan een overdosis te onder.

Iedere verslaafde probeert wel eens af te kicken.

Ook de Gewone Man . 

De  Gewone Man  vluchtte naar een tropisch eiland, twee weken onder een palmboom  
met heerlijk tropische vruchtensappen, verrukkelijk exotisch voedsel en zon, zee en strand.

Ver weg van die zieke wereld van het nieuws.

De  Gewone Man  werd  een ander mens, positief, vrolijk en met hoop voor de mensheid. 
Voor zichzelf zag de Gewone Man  een glorieuze toekomst als positivistische columnist.

Weg was al het negativisme en alle gedachten over ondergang van  onze cultuur en 
spookbeelden over oorlog, armoede, verval , honger, ziekte, epidemieën en de dood 
van onze planeet.

De Gewone Man kreeg echt weer zin in het leven.

En toen ging de Gewone Man weer naar huis.

En gelijk ging het mis.

Zoals veel alcoholisten na een kuur in de Jellinek dezelfde avond weer dronken in de kroeg zitten 
en heroïne- en cocaïneverslaafden door foute vrienden binnen de kortste keren weer aan 
de dope zitten viel ook de Gewone Man   ongenadige terug.

Gelijk.
Meedogenloos.

Ik stapte het vliegtuig naar huis binnen, en daar lag hij. 

Een krant.

Met Nieuws.

Met schreeuwende koppen.

Met sensatie.

Afkicken is voor watjes dacht de Gewone Man   gelijk.

En zijn hersens  maakten weer dat stofje aan dat iedere verslaafd afhankelijk maakt.

En terug was de verslaving.

Terug was de afhankelijkheid.

Heerlijk.

Wat had de Gewone Man  dat gevoel lang gemist.

En nu zit de Gewone Man  weer dag en nacht achter mijn laptop, met tegelijk radio en tv aan, 
telefonerend op zoek naar nieuws, en onderwijl zenuwachtig naar de brievenbus lopend 
om te kijken of de krant er al is.

En die andere verslaving, om zinloze stukjes te tikken, is ook weer terug.