Pia Dijkstra en garantie op stofzuigers

“Een garantie geef je op stofzuigers”. Hoorde ik d66 kamerlid Pia Dijkstra van d66 zeggen op de vraag van het CDA in de Eerste Kamer naar een  spijkerharde garantie dat ook analfabeten, mensen met een laag IQ en bijvoorbeeld mensen met het syndroom van Down exact zouden begrijpen wat de door haar opgestelde orgaandonatiewet precies voor hen zou betekenen.

Nou ben ik zelf ook niet de slimste, maar behalve dat deze opmerking van een stuitende arrogantie getuigd tegenover mensen die het niet met haar eens zijn blijkt hieruit dat ze helemaal niks weet van de wereld buiten die paar honderd vierkante meter buiten het Binnenhof waar ze zich inzet om de Nederlandse overheid eigenaar te maken van alle organen in alle lichamen

van alle Nederlanders, want Pia’s partij weet wat het beste is voor de mensen, en die moeten verder niet zeuren.

En een garantie dat dit het einde van de bemoeizucht is van de politiek en van met name d66 met mijn lichaam en met  mijn leven kan d66 niet geven.

Aan mij zullen  ze bij d66 trouwens bij orgaandonatie niks hebben omdat het een bouwwerk van wrakhout is na al die decennia zwaar en intensief buffelen en bikkelen om de

belastingcenten op te hoesten waarmee ook Pia Dijkstra van d66 betaald wordt,  dat kan ik dan wel garanderen, en mijn leven, een aaneenschakeling van tegenslag, narigheid en ellende kunnen ze moeilijk nog meer verzieken, hoewel niet uit te sluiten is dat ze het toch gaan proberen.

En dankzij een d66 minister kunnen we als het tegenzit die wet ook niet meer via een referendum wegstemmen.

Terwijl d66 ooit werd opgericht om juist referenda in te stellen, dat zou een garantie zijn voor de invloed van het volk.

Maar toen kwamen er een paar referendumuitslagen die d66 onwelgevallig waren.

En moest het maar eens afgelopen zijn met de mening van het volk volgens een d66 minister.

Wat dat betreft lijkt d66 sprekend op een marktkoopman op de Dappermarkt.

Daarbij weet je zeker  dat je nooit op garantie hoeft te rekenen, ook niet op stofzuigers

Een waarheid als een koe over hoe met de media om te gaan

Hoe kom ik over in de media? Een vraag  op dit moment actueel voor veel politici, want
het is     weer verkiezingstijd en er wordt op leven en dood gevochten voor een plaatsje in de  gemeenteraad, en het bijbehorend inkomen voor 4 jaar.
De komende maand zal je ze weer over elkaar zien buitelen in de media, al die lui die vechten om een zeteltje, en hopelijk gaat het er weer ouderwets aan toe met roddel achterklap, verdachtmakingen, seksuele beschuldigingen, en grote en kleine crisissen.
Er zal weer flink geblunderd worden. Er zullen crisissen bezworen moeten worden.
De voorlichters, spin docters, communicatie strategen of hoe al die praatjes makers, luchtfietsers en bellen blazers ook mogen heten hebben er maar een hele klus aan.
En verdienen dan ook navenant.
Kassa.

Ik heb een gratis advies voor ze, en daarvoor heb ik gesproken met een man die al 30 jaar mediatraining en crisiscommunicatie verzorgd, Frank Peters, een echte Master of Communication zogezegd, die net een boek heeft gepubliceerd onder de titel Media training voor iedereen, waar al die windhandelaars en luchtfietsers in de politiek nog wat van kunnen leren..
Dat laat zich eigenlijk samenvatten in een zin, een gouden regel, een adagium, een wijsheid,
die iedereen die in de media komt in zijn of haar oren moeten knopen, waar nooit van afgeweken mag worden want dat is een doodzonde en een regel die ten alle tijden moet worden toegepast.
Dat gratis advies, die wijze raad, die waarheid als een koe, dat axioma, dat
niet alleen voor politici geldig is maar voor iedereen die in de media komt, sluit  dit korte filmpje af.
https://youtu.be/RPZ9Ip-j-n4

Heeft Harry van Bommel iets gehad met Lilian Marijnissen?

Harry van Bommel gaat weg bij de SP. Dat verbaast me helemaal niks.
Deze zomer sprak ik hem nog op een terrasje in de buurt van de Artis, hij  vertelde me
dat hij nu een carriere in de wereld van de internationale organisaties ambieerde.
Harry is altijd al een buitenbeentje in de SP geweest. In zijn  jonge jaren stond hij bekend als womanizer en als buitenland woordvoerder was heeft hij namens de SP continu
de globe rondgetrokken om de   meest vreemde uithoeken om zich door verwante
politieke partijen in de watten te laten leggen.
Hij was meer op reis dan thuis, had ik de indruk.
Hij had dan wel heel linkse praatjes en was een toffe gozer, maar dat heeft hem nooit
verhinderd om ook van het leven te genieten en om naast de strijdpunten van de SP
zijn eigen agenda  uit te voeren.
Een grote schare veroveringen heb in de loop der jaren voorbij zien trekken, en talloze
malen heb ik meegemaakt dat hij  inbelde in een tv programma vanuit een exotische
bestemming, ongetwijfeld met een koele longdrink in de ene hand en de lokale
schoonheid in de andere. Hij had in het politieke wereld de bijnaam Dirty Harry,  
en volgens mij genoot hij van die geuzennaam. Dat hij zich in de wereld van de SP,
nog immer volgens  principes van voorzitter Mao geleidde partij, heeft kunnen
handhaven is sowieso een knap staaltje evenwichtskunst.
Maar nu gaat hij  weg, er is een nieuwe generatie de macht binnen die partij
heeft  gekregen via slinkse machinaties van de grote leider Jan Marijnissen, die nog steeds
op de achtergrond aan de touwtjes trekt, zijn dochter de baas heeft gemaakt en
een nieuwe voorzitter liet aanwijzen.
Die nieuwe voorzitter verklaarde dat Harry niet zomaar even zijn lidmaatschap kon
opzeggen, wat dacht ie wel, waarbij ik toch eventjes het idee kreeg dat we hier misschien
met een enge sekte te maken hebben.
Zou Harry vroeger iets gehad hebben met Lilian Marijnissen, en werd ie daarom uit de
wind gehouden, vraag ik me nu heel naïef af?
Of juist niet?
En wil ie daarom niks zeggen?
Maar dit terzijde.
Die Lilian begon in haar eerste speech als partijleider met gebruik van het begrip
roverskapitalisme, en wilde  op jacht naar de PVV stemmers.
Als dat  maar goed afloopt.
Hoe dat afloopt met Harry van Bommel en het opzeggen van zijn lidmaatschap weet ik niet,
maar de eerste stap in een internationale carriere heeft hij al gezet.
Hij heeft inmiddels  een baan in Zwolle.
Good luck Harry.

Storm is fijn, storm is goed, storm is een zegen

Storm is goed. Storm is fijn. Storm is een zegen. 

Ik hou van storm.

Zeker als het code rood is en het knmi je verbied naar buiten te gaan.

Heerlijk.

Ik zit lekker  binnen en kijk als een eigentijdse ramptoerist naar de televisie en surf op het 

internet, naar omvallende bomen, fietsers die tegen wind  infietsen en moeten afstappen, 

voetgangers die  omverwaaien, bomen die op auto’s vallen, bussen, treinen en trams die 

niet rijden,  

Ik kan ook erg genieten van reizigers die gestrand zijn  op stations en de schuld daarvan aan 

de NS geven, terwijl die er ook niks aan kan doen.

Op verzekeringskantoren breekt intussen paniek uit bij zoveel schade.

Hoe gaan ze nu al die claims weer afwijzen, is daar de brandende vraag, want U weet hoe 

het is met verzekeringsmaatschappijen, premies incasseren vinden ze leuk, maar schade 

vergoeden haten ze.

Ik heb ondertussen lekker allerlei vervelende verplichtingen kunnen afzeggen en zit lekker 

wisselend voor de tv of achter computer terwijl ik weemoedig denk aan alle daklozen die 

nu onder het slechte weer lijden, alle gestrande reizigers en alle bedrijven en instellingen die 

vandaag plat liggen en in de moeilijkheden zitten.

Wat gaat overigens die nieuwe minister van economische zaken aan de stormschade doen?

En wat doet het leger, waar zijn ze als je nodig hebt, zoals nu? Op vredesmissie in een of

ander onbekend verweggistan waarschijnlijk.

 Een stormpje en er blijkt  maar weer eens dat wij mensen niet meer zijn dan een zandkorrel 

in de wind.

We zijn nietig en op zo’n dag worden we weer eens gewezen op de kwetsbaarheid van 

ons bestaan en de zinloosheid van al onze bezigheden.

Ik zit ondertussen knus in mijn hol, veilig onder een dak dat al honderden jaren stand houd 

tegen weer en wind,  in ontspannen toestand en met volledige vrede met mijn armzalig bestaan wacht ik  op meer desastreus  stormnieuws en 

rampenfilmpjes.

Want storm kan mooi zijn.

Als je er maar oog voor hebt.

Amsterdam is de gevaarlijkste stad voor toeristen

Amsterdam is in Europa de gevaarlijkste stad voor toeristen.

De stad is in de greep van drugsbendes met hun nietsontziend geweld.

Schiet- en steekpartijen zijn er aan de orde van de dag.

Onthoofdingen hebben ook al plaatsgevonden.

De politie staat machteloos, en weigert toeristen te helpen.

Aangifte doen van een misdrijf is tijdverspilling.

Misdaden worden zelden of nooit opgelost.

Oplichting en afzetterij zijn standaard praktijken in de toeristenbranche.

De Amsterdamse taximaffia is de ergste van het hele continent, brutaal, afschuwelijk 

onbeleefd, cowboys op de weg die exorbitante prijzen rekenen.

Alle Amsterdammers haten toeristen, zijn onvriendelijk op het agressieve af en jatten van die 

bezoekers alles  wat los en vast zit.

Het eten in de restaurants is  onhygienisch, veel te duur en smaakt afschuwelijk, de bediening 

is schofterig en de rekening torenhoog.

Voedselvergiftiging is dan een normaal verschijnsel.

Hotel zijn buitengewoon prijzig, maar ontberen hygiëne, service en vriendelijkheid, om 

over comfort maar te zwijgen.

Hotelkamers zijn gehorig, vies, benepen, vochtig, klam en  ratten en muizen zijn de vaste 

huisdieren.

Het is dan ook verbijsterend dat er nog toeristen met gevaar voor eigen leven naar deze 

gedoemde stad durven te komen.

Dit zijn alternatieve feiten. zoals men dit tegenwoordig noemt.

Dit concept heb ik geleerd van the Donald, Donald Trump, president van de Verenigde Staten 

van Amerika.

Wat er waar van is doet niet terzake, als de boodschap maar vaak genoeg wordt herhaald lijkt 

ze vanzelf waar en hebben ze een weerslag in de publieke opinie en het gedrag van mensen.

Het is de hoop dat deze feiten snel overal in de wereld bekend worden, zodat de toeristen 

niet langer aan dit gevaar worden blootgesteld.

Via sociale media hoop ik dat dat dit nieuws zich als een inktvlek zal verspreiden. 

Misschien dat het dan wat rustiger in de stad wordt, dat de toeristen wegblijven, en de toeristenindustrie instort.

Dan kunnen we daar weer over klagen.

Wat een dag niet geklaagd is een dag niet geleefd.

Heerlijk dat Denk, Forum voor Democratie en BIJ1 in de gemeenteraad van Amsterdam komen.

Heerlijk, die peilingen (of moet ik zeggen voorspellingen) van orakel annex waarzegger
Maurice de Hond.(Mauritzio del Perro noemen Spaanstalige vrinden van mij hem sinds
jaar en dag).over de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam.
Als we moeten geloven wat hij in zijn glazen bol ziet eindigen we met 11 partijen, waarvan er minstens drie met getuigenispolitiek namelijk Denk , Forum van Democratie en BIJ1.
Dat wordt nog  leuk, met gekrakeel, opwinding, schandaaltjes.
(Zoals nu met de nr. 3 van de lijst Sylvana) en als ze eenmaal gekozen zijn krijgen ze
natuurlijk ruzie met elkaar, daar kun je op wachten.
En de intocht van identiteitspolitiek in de Raad.
Ik geniet er nu al van.
Van de jaren als raadsverslaggever (13 of 14 jaar heb ik iedere vergadering  bijgewoond)
heb ik een ding geleerd over wat kleine partijen kunnen bereiken (Opa vertelt).
Weinig tot niets.
Ze zullen worden onderworpen aan een keihard bureaucratisch regime.
Ze krijgen gelimiteerde spreektijden toegewezen.
Ze worden overladen met kilo's onleesbare dossiers vol onbegrijpelijke terminologie.
De gemeente Amsterdam is te vergelijken met een oceaanstomer.
Ook de kleinste koerswijzing kan slechts met moeite worden bereikt.
Maar misschien willen die partijen dat helemaal niet.
Willen ze symboolpolitiek bedrijven en roepen voor de bühne.
En hopen ze wat subsidiegeld binnen te slepen voor de eigen activiteiten van de
achterban (je weet toch).
En ze kunnen natuurlijk genieten van alle voordelen van het raadslidmaatschap.
De status.
Een vast inkomen als raadslid (voor zzp-ers en uitkeringstrekkers een zegen)
Ze kunnen vriendjes als medewerker inhuren (of familie, zoals nu bij de Ouderenpartij).
Er zijn tal van andere zaken waarvoor ze geld kunnen krijgen.
Zo kunnen ze bijvoorbeeld gratis op dienstreis/excursie/betaalde vakantie naar het
buitenland (Ik heb heel wat roddels gehoord over sex, drank, overspel en vechtpartijen,
daar kom ik misschien ooit nog eens op terug).
Ze worden op alle belangrijke gebeurtenissen uitgenodigd.
Ze mogen de koning en koningin een hand geven.
Ze kunnen gratis naar het theater.
Ze kunnen gratis naar Ajax (en wil dat nou niet?).
En dat terwijl er maar 13 of 14 raadsvergaderingen per jaar zijn.
Als je daar af en toe een beetje keet schopt en in de publiciteit komt is je kostje
eigenlijk al gekocht.
Eigenlijk is het dus een gouwe baan, gegarandeerd voor 4 jaar.
Heerlijk voor die jongens en meisjes (Oh, nee ik moet natuurlijk genderneutraal  mensen,
figuren, wezens of personen zeggen) van Denk, Forum voor Democratie en BIJ1.
Begrijpt U nu waarom ik ooit zelf meedeed?
Hieronder nog een keer de hitsingle voor mijn partij.
De R.O.B. (Radicale Oppositie Beweging)
Dit jaar kunt U helaas niet op me stemmen.
Het is maar dat U het weet.
.
https://youtu.be/cVjATHI_p8A

Het socialistische realisme op de First Art Fair

Monasch Fine Art since 1999 nodigt me uit voor de feestelijke opening van de First Art Fair in 

de Passenger Terminal Amsterdam op 17 januari aanstaande.

Die ouwe socialist van een Jacques Monasch heeft blijkbaar zijn oude handel weer opgepakt, 

nadat ie uit de PvdA was gestapt en met zijn eigen beweging, die Nieuwe Wegen heette als ik 

met goed herinner,  kansloos ten onder ging bij de laatste Tweede Kamer verkiezingen.

Dat was handel in socialistisch realistische kunst uit de voormalige Unie van Socialistische 

Sowjet Republieken, tegenwoordig weer gewoon Rusland geheten.

Propagandakunst, gemaakt ter eer en glorie van het socialisme in opbouw en grote leiders zoals Lenin en Stalin.

In 2013 bezocht ik een grote tentoonstelling met dergelijke schilderijen in het 

Drents museum met kunstwerken uit Russische musea en dat was bijzonder imponerend.

Monasch had toen ook al een handeltje in dergelijke kunst hier in Amsterdam en hield openingen met wodka en Russische hapjes.

Daar ben ik weleens geweest, maar ik ben een arme sloeber, die iedere cent moet omkeren,  dus ik zal nooit en te nimmer een kunstwerk kunnen  kopen.

Hier in Nederland hebben we ons eigen socialistisch realisme, de propaganda van de PvdA, 

Vara, SP, Groen Links en vooral de daarin opgegane Communistische Partij Nederland 

(CPN) en de uitingen van allerhande linkse splinterpartijen.

Daar zou ik graag eens een grote overzichtstentoonstelling van zien.

Het liefst in het Stedelijk in Amsterdam, maar dat zal wel op allerlei bezwaren stuiten en 

tot opgetrokken wenkbrauwen leiden bij de kongsi de het daar voor het zeggen heeft,  en daarom als het niet anders kan, dan moet het maar in Drente of Groningen, 

van oudsher socialistische gebieden, waar de werkende klasse ook zwaar onder het 

internationaal monopolie kapitaal en het militair industrieel complex heeft geleden, en 

waar de musea nog wel oog hebben voor de geschiedenis van de klassenstrijd.

Omdat ik zelf zelden nog buiten kom, want het leven is al moeilijk genoeg, zeker in de winter, 

zal ik de 17e verstek laten gaan bij de opening in de Passenger Terminal Amsterdam.

In gedachten zal ik een glas wodka heffen op de socialistisch realistische kunst, alle linkse 

partijen en linkse kunstenaars, en hopen van een revival van de stroming, die adembenemend 

mooie werken voorbracht, in ons kleine kikkerlandje.

Wie die uitnodiging wil hebben om gratis daar wodka te drinken moet zich maar even 

melden, en kan die uitnodiging komen afhalen.

Maar wel even beleefd ”Spasiba” zeggen.