The sky is the limit. Alweer. En alweer in 020. Dit keer op het Marineterrein. Ooit een marine werf, waar schepen werden gebouwd waarmee wakkere pikbroeken woeste wateren bedwongen en verre gewesten koloniseerden en de inlanders onze beschaving met onze beschaving lieten kennismaken. Ruwe bonken. Harde tijden.
Ooit logeerde Vincent van Gogh er. Omdat hij theologie studeerde en zijn ome Jan er een kamer voor hem regelde. Ome jan was namelijk een hoge ome op de werf.
De werf verdween, maar de marine bleef. Op het terrein heersten orde, tucht en netheid.
Door de marine was er een gevoel van veiligheid in stad. De Hollanse Jannen . Mannen van Stavast. Kerels van ijzer en beton.
Deze veilige haven was ontelbare de uitvalbasis voor onze zo geliefde Oranje familie bij bezoeken aan 020. Vol verwachting voor een glimp van onze Royals stonden dan hordes monarchisten voor de deur.
Mooi was die tijd.
Maar nu is een groot deel van het terrein afgestoten door de marine. En was er een open dag. Dus ik erheen. Want er gloort een nieuwe toekomst. Met bedrijvigheid, vernieuwing, duurzaamheid, ecologie.
En vriendelijk werd ik ontvangen. Met folders. Met video's. Met koffie. Met open armen. Door de nieuwe huurders. Advies bureautjes. Bedrijven met vernieuwende ideeen. Snelle jongens en snelle meiden met even snelle babbels. Soms niet helemaal te begrijpen, maardat is de moderne tijd. En het gaat er bruisen. Voorspellen ze allemaal. Hier gaat het gebeuren. Hier wordt de toekomst vormgegeven. Hier komen vernieuwende ideeen tot wasdom. Begint de volgende electronische revolutie. En o ja, worden er veel adviezen voor de overheid geschreven en veel vergaderingen gehouden. Maar dat hoort nu eenmaal.
Er komt een gelukkig ook hotel, en dat is hard nodig in Amsterdam. En dat hotel en het hele gebied gaan al worden gebruikt als ons landje in 2016 weer de grote eer heeft voorzitter van de EU te mogen zijn. Dan zullen talloze hotemetoten hier hun voetsporen zetten.
Dan zullen hier besluiten worden genomen die invloed hebben op de hele mensheid. Die zorgen voor welvaart, geluk, vrede, veiligheid en sociale ontwikkeling. Op weg naar het ideaal van de Europese eenheidsstaat. Was het alvast maar zover.
Daarom kan ik ook als geharde cynicus niets anders dan me over te geven aan het positivisme dat dit project allerwege
Geen opmerkingen:
Een reactie posten