Ik heb een hekel aan amusement
Ik heb een hekel aan entertainment.
Ik heb een hekel aan showprogramma’s.
Ik heb een hekel aan real life soaps.
Ik ben een misantroop.
Een zuurpruim.
Een chagerijn
Een azijnpisser.
Maar er is en vorm van vermaak waar ik erg van kan genieten.
De uitbraak van verkiezingskoorts die we nu mee maken.
Politici die hun ego tot absurde proporties oppompen.
Politici die sorry zeggen.
Politici die nog een keertje te willen.
Nieuwe kandidaten die denken dat ze bekend genoeg zijn om voldoende stemmen te halen.
Ambitie.
Geldingsdrang.
Overslaande stemmen.
Gestressde blik in de ogen.
Angstzweet.
Onzekerheid.
Dagelijks loze beloften.
Onhaalbare plannen.
Geschifte ideeen.
Overspannen debatten.
Saaie debatten.
Kandidaten in shows.
Kandidaten in quizen.
Kandidaten in talkshows.
Kandidaten in sportprogramma’s.
Kandidaten die tot alles bereid zijn.
Kandidaten die hun ziel en zaligheid blootleggen
Allemaal voor dat ene doel.
Een baantje als kamerlid.
Want dan zit je gebeiteld.
Ben je spekkoper.
Drie dagen per week vergaderen in Den Haag.
Drie maanden zomerstop en een maand winterstop.
Een riant salaris.
Ze zijn nu net weer begonnen.
Allemaal terug van hun drie maanden op hun luie reet liggen.
Ze moeten aan de bak.
Aan een lange sprint tot de verkiezingen in maart.
De eerste onhaalbare voorstellen komen langs.
Drie maanden zwangerschapsverlof voor vaders.
Vaste banen.
De aow leeftijd terug naar 65.
Afschaffing van het eigen risico in de zorg.
Sluiting van alle moskeeen.
Nederland uit de Europese Unie.
Ik ben geen helderziende.
Geen medium.
Geen Jomanda.
Als iemand nog weet wie dat is.
Maar ik voorspel dat dat allemaal niet gaat gebeuren.
Tot maart volgend jaar tuimelen al die politici in een gekmakende spraakverwarring over elkaar hen.
En na de verkiezingen en een ellenlange, gecompliceerde kabinetsformatie keert de rust terug.
Dan blijkt de internationale economische werkelijkheid toch weer anders en moet er bezuinigd worden.
Dan zijn al die beloftes vergeten.
Worden ze als onrealistisch bestempeld.
Zijn ze verwaterd in schimmige compromissen.
En gaat met over tot de gekmakende saaiheid van het dagelijks bestaan. Moeten we toch weer inleveren.
En blijkt alles toch weer duurder te worden.
En komen er nieuwe rekeningen uit Europa.
En ben ik weer over geleverd aan Amusement.
Entertainment.
Real life soaps.
Show programma’s.
Mar dan zonder politici.
Want die gaan weer vier jaar hun hok in.
Gelukkig zijn er een jaar later gemeenteraadsverkiezingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten