Die gasten van het Nobelcomite zijn mataklap.
Niet goed in hun hoofd.
Hun verstand verloren.
Gek geworden. Idioot. Gestoord.
Crazy, zou Willem Oltmans met de hem kenmerkende dictie gezegd hebben.
De prijs voor literatuur aan een vals zingende Amerikaanse troubadour geven.
Een middelmatige folkzanger, die een cultheld is onder zelfbenoemde intellectuelen
hier te lande met een voorkeur voor belabberde zang en traditionele muziek.
Waarvan er 13 in een dozijn gaan.
Het gejuich is onder al die Dylan fans tot orgastische hoogten aangezwollen.
Terwijl ik durf te wedden dat bij de meesten van die warhoofden hun engels onvoldoende is
om die teksten te begrijpen.
Wellicht begrijpt U dat ik het niet echt een liefhebber van Bob Dylan ben.
Maar hij wordt van harte gelukgewenst met de eer en de poen, en ik wens hem het beste.
Daarom als felicitatie dit filmpje, waarin een dichter een gedicht aan Bob Dylan opdraagt.
Want zo ben ik dan wel weer.
https://youtu.be/l6s9Dq3JCeE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten