Calais , Tanja Nijmeijer en de Jungle en ik

Nooit gedacht dat ik in 2016  nog eens in de jungle zou komen. 

Maar toch is dat deze maand gebeurd. 

Ooit, vele jaren geleden, was ik eerder in de jungle, Suriname, en  ben ik met een bootje 

vanaf een plantage een stukje door het oerwoud gevaren. 

Op een gegeven moment moesten we aan land. Gelijk werden we aan alle kanten door  

gemeen prikkende muggen aangevallen. 

Zagen we giftige slangen voorbijschieten, hingen dodelijke spinnen in hun web.

Alle andere Hollandse toeristen, brave burgers allemaal, volgden slaafs de gids voor een 
exotische en  spannende wandeling waarop talloze verschrikkingen en  hun deel zouden worden. 
Pechvogels. 

De Surinaamse toeristen  sprongen terug in de boot.

Ik volgde hun voorbeeld. ‘s Lands wijs, ‘s lands eer. When in Rome....

Want in de jungle is het niet leuk. In de jungle is het niet gezellig. 

Dat werd bewezen toen het gezelschap een half uur later  gefrustreerd terugkeerde,  

met  gezichten  die ernstige trauma’s deden vermoeden, gescheurde kleren, open wonden, 

gigantische bulten, gekneusde enkels, ontwrichte knieen, verwarde haren, 
verwilderde blikken,  bezweet, vermoeid, lekgeprikt door een tsunami van insectenaanvallen. 

Alle pillen, poeders, pleisters, verbanden en zalfjes uit de EHBO doos waren gelijk op.

Die jungle kan me sindsdien gestolen worden.  Opzouten met die wilde, ongetemde natuur. 

Die laat ik graag aan de inboorlingen, indianen en andere oerwoudbewoners. 

En aan de muggen, de mieren, de insecten en de gifslangen.

Ik zit liever gezellig  binnen. 

Gordijnen dicht, luiken gesloten,  deur op een dubbel nachtslot, alarm en bewakingscamera’s aan, 

een paar valse waakhonden voor de deur   en alle luxe en entertainment binnen handbereik.

Ik wordt tegenwoordig al door kwade   dromen en angstaanvallen bezocht als ik aan de 

tropische kas van de hortus botanicus aan de  Plantage  Middenlaan denk. 

Dan krijg ik gelijk nachtmerries over dodelijke spinnenbeten en tot fatale ziektes.

Het was dan ook heel moedig van me om naar deze bijeenkomst in deze Jungle  te gaan.

In mijn omgeving werd verschillend gereageerd op de mededeling dat ik naar de jungle ging.

Sommigen dachten dat ik naar het vluchtelingenkamp in Calais wilde, om mijn solidariteit met de 

gelukszoekers ter plekke te betuigen. 

Of dat ik naar Colombia ging, om een interview met de Nederlandse 

guerillera/terrorist/verzetsstrijdster  Tanja Nijmeijer van de FARC te doen over hoe het verder moet 

met het vredesproces in dat land.

Andere dachten dat ik me weer in de jungle van de lokale politiek wilde gaan mengen, 

net zoals enkele jaren geleden, toen ik met de Radicale Oppositie Beweging (de ROB), 

meedeed aan de lokale verkiezingen.

Weer anderen dachten dat ik naar een optreden van de groep Broederliefde wilde, die een hit 

hebben met het nummer “jungle”. Of ik niet een kaartje over had.

Maar nee, ik was gevraagd voor een optreden in de Jungle in Amsterdam Oost, vroeger het 

Muiderpoort theater.

In een vlaag van verstandsverbijstering heb ik ja gezegd op dat verzoek.

Ik heb daar  met horten en stoten een  melig tekstje voorgelezen en een gesprek met buurtburgemeester 

Ivar Manuel gevoerd.

Ik was  overmand door zenuwen, strak gespannen door de plankenkoorts en 

geteisterd door een overdosis adrenaline.

Ik herinner me er niets van. Als in een roes,  een koortsdroom ging die avond voorbij.

Met een waas voor de ogen en het verstand op nul.

Hopelijk heb ik me niet misdragen, de sfeer verziekt. en niet al te veel mensen beledigd, 

op hun lange tenen gestaan of gepiepeld.

Maar ja, het heet daar de Jungle, en in de jungle loert het gevaar overal.

Hier nog een clipje van de Surinaamse jungle, vanuit een bootje.

Tis een oud clipje, dus ik sta niet in voor de beeldkwaliteit. https://youtu.be/4oXPZPa3DcU?list=PL0AC7D936F44ECA45