zondag 1 januari 2017

De Gewone Man: Afkicken is voor watjes.

Verslaving is erg. Heel erg. Weet de Gewone Man uit eigen ervaring. 
De Gewone Man is zwaar verslaafd. Continu wil de gewone  man gebruiken.  
Het beheerst zijn leven. Aan iets anders kan de gewone man  niet denken. 
Zijn leven is een hel vol slechte en negatieve gedachten over het leven, de wereld
en de medemens.
De  Gewone Man  is ernstig verslaafd
Aan nieuws.
Aanslagen, duizend bommen en granaten, oorlog,  doden, gewonden, zielige 
gehandicapten,huilende sirenes, politieke haarkloverijen, 
om aandacht hengelende muzikanten, acteurs, kunstenaars, showbizzberoemdheden 
en radio en televisiepersoonlijkheden, sport, vooral 
voetbal met zijn overdreven kapitalisme, verkiezingen hier of waar ook ter wereld, 
de Gewone Man kan niet zonder, en dat zorgt voor een permanente stroom van 
onrustige gevoelens, angst, jaloezie en mensenhaat. 
Het zal niet lang meer duren of de  Gewone Man  gaat aan een overdosis te onder.

Iedere verslaafde probeert wel eens af te kicken.
Ook de Gewone Man . 
De  Gewone Man  vluchtte naar een tropisch eiland, twee weken onder een palmboom  
met heerlijk tropische vruchtensappen, verrukkelijk exotisch voedsel en zon, zee en strand.
Ver weg van die zieke wereld van het nieuws.
De  Gewone Man  werd  een ander mens, positief, vrolijk en met hoop voor de mensheid. 
Voor zichzelf zag de Gewone Man  een glorieuze toekomst als positivistische columnist.
Weg was al het negativisme en alle gedachten over ondergang van  onze cultuur en 
spookbeelden over oorlog, armoede, verval , honger, ziekte, epidemieën en de dood 
van onze planeet.
De Gewone Man kreeg echt weer zin in het leven.
En toen ging de Gewone Man weer naar huis.
En gelijk ging het mis.
Zoals veel alcoholisten na een kuur in de Jellinek dezelfde avond weer dronken in de kroeg zitten 
en heroïne- en cocaïneverslaafden door foute vrienden binnen de kortste keren weer aan 
de dope zitten viel ook de Gewone Man   ongenadige terug.
Gelijk.
Meedogenloos.
Ik stapte het vliegtuig naar huis binnen, en daar lag hij. 
Een krant.
Met Nieuws.
Met schreeuwende koppen.
Met sensatie.
Afkicken is voor watjes dacht de Gewone Man   gelijk.
En zijn hersens  maakten weer dat stofje aan dat iedere verslaafd afhankelijk maakt.
En terug was de verslaving.
Terug was de afhankelijkheid.
Heerlijk.
Wat had de Gewone Man  dat gevoel lang gemist.
En nu zit de Gewone Man  weer dag en nacht achter mijn laptop, met tegelijk radio en tv aan, 
telefonerend op zoek naar nieuws, en onderwijl zenuwachtig naar de brievenbus lopend 
om te kijken of de krant er al is.
En die andere verslaving, om zinloze stukjes te tikken, is ook weer terug.







Geen opmerkingen:

Een reactie posten