Bij wijn zijn twee dingen essentieel

Het is zomer, en het grote genieten is weer begonnen.
Terwijl onze beschaving ten onder aan het gaan is, maar laten we dat maar even vergeten, want daar is toch geen kruid tegen gewassen.
Laten we het er van nemen zolang het nog kan.
Lekker op een terrasje, in een park, op je balkon of in de tuin een wijntje drinken.
Of een paar wijntjes.  Of heel veel wijntjes.
Alle druiven verzamelen.
Keus genoeg. Uit bijna alle landen ter wereld.
Rood, wit rosé. Met bubbels. Zonder bubbels.
Vino verde, prosecco, champage, keus genoeg.
Ik kan nederig, zonder mezelf op de borst te kloppen en in alle bescheidenheid zeggen dat ik uitermate deskundige ben op het gebied van wijn.
Ik heb tenslotte al duizenden flessen leeggedronken tot Mexicaanse, Cubaanse en Chinese wijn aan toe.
Ik heb wijngaarden bezocht in prominente wijnlanden als Nederland, Engeland, Kroatië, Zuid-Afrika, België en Frankrijk.
Ook heb ik talloze wijnproeverijen bezocht, bijvoorbeeld in Amsterdam Oost, in een hotel aan de Ringdijk.
Glas in de hand en schuiven langs tafel met tientallen, soms honderden wijnen waar de makers graag een glaasje van inschenken over hun wijn vertellen en je vervelen met allerlei zinloze details over hun wijn. Druivensoorten, klimaatomstandigheden, grondsoorten, proces van bereiding en andere details die het ene oor en en het andere uitgaan, terwijl de wijn soepeltjes naar binnen glijd.
De hele wereld van de wijnproeverijen is een grote komedie.
Iets voor snobs, praatjesmakers, opgeblazen ego’s, wannabees en patsers. De Ilja Gorts en zijn look a likes van deze wereld.
Bij wijn zijn slechts 2 dingen echt essentieel. Twee dingen goed begrijpen, zoals Ome Joop den Uyl altijd zei.
Het alcoholpercentage en de daarbij behorende roes.
Na twee slokken proef je het verschil  tussen chardonnay en pinot noir toch niet meer en begin je prettig weg te zweven.
Dat weten al die zogenaamde wijnkenners met hun moeilijke verhalen ook wel. In hun columns en artikelen doen ze heel ingewikkeld over wijn, maar het is gewoon een manier om hun alcoholisme te maskeren.
Neem bijvoorbeeld zo’n wijnproeverij.
De bedoeling is dat je de wijn in de mond neemt, rondwalst en dan weer uitspuwt.
Maar ook op die manier dringt de alcohol langzaam via de tong het lichaam binnen en een lekker roesje ontstaat.
Geoefende wijnproevers weten dat en daarom proeven ze tientallen, of soms honderden wijnen op een dag om toch in die gelukzalige schemerzone van aangename bedwelming te komen.
Hardcore proevers slikken de wijn trouwens gewoon door.
Ik heb uiteraard, als kenner, ook een wijncursus. Staat online.  Titel: De Waarheid Over Wijn. https://youtu.be/YSTUCOb9cmg
Een belangrijke tip uit mijn cursus wil ik U tenslotte gratis en voor niks meegeven: Drink in gezelschap altijd witte wijn. Dat vlekt niet als je onverhoopt enigsinds aangeschoten de inhoud van een glas over iemands kleren kiepert. Terwijl rode wijn gemene en nauwelijks te verwijderen vlekken achterlaat en ook nog een droge smaak.
En nu heb ik dorst.
Proost.