Gisteren had ik geen zin om te koken. Dan maar ergens gaan eten. Keus genoeg.
In de directe omgeving zitten rond de twintig restaurants.
Op wat voor gronden moet je beslissen welk etablissement je gaat bezoeken?
Op wat voor gronden moet je beslissen welk etablissement je gaat bezoeken?
Tips van vrienden en bekenden? Die zullen allemaal een verschillend advies uitbrengen.
Mijn eigen ervaringen? Dan ga ik bij mijn vriendin eten.
De adviezen van culinaire journalisten dan? Daarvan zijn er tegenwoordig een heleboel. Een beetje teveel als je het mij vraagt.
De adviezen van culinaire journalisten dan? Daarvan zijn er tegenwoordig een heleboel. Een beetje teveel als je het mij vraagt.
En die zijn allemaal onbetrouwbaar.
Iedere zichzelf respecterende periodiek heeft wel iemand die met veel graagte die functie
vervult.
En vervolgens op kosten van de baas of van de uitbater van de een of andere meestal hippe
tent mag eten en drinken.
En dan vaak ook nog geld toe krijgt om er een stukje over te schrijven.
Heerlijk beroep. Een luizenbaan.
Kat in 't bakkie.
En U begrijpt, aan die beoordelingen kun je niet veel waarde hechten.
Johannes van Dam, de in 2013 overleden aartsvader van het genre, gastronomisch goeroe, betweter en azijnpisser, vertelde me ooit dat zijn cijfers altijd te hoog waren.
Dat moest.
Anders kreeg hij ruzie met de advertentie afdeling, want die merkte dat als Johannes een
5 of een 6 gaf het aantal annonces van restaurants in de krant flink daalde.
Dus gaf hij alleen een zes als hij na het eten brakend boven de wc pot had gehangen en
een 5 als ze zijn maag hadden moeten leegpompen.
Zelf heb ik de afgelopen tientallen jaren me uitgebreid laten fêteren in hotels, restaurants
Zelf heb ik de afgelopen tientallen jaren me uitgebreid laten fêteren in hotels, restaurants
en op wijnproeverijen in binnen- en buitenland.
En U begrijpt nooit een onvertogen woord erover gerept.
Natuurlijk niet. Ik ga daar een beetje mijn eigen glazen ingooien.
Ik ben gekke Henkie niet.
Dus ook ik ben schuldig. Onderdeel van wijdverbreide corruptie en valse propaganda.
Ik ben een zondaar. Excuses. Vergeef me. Mea culpa, mea maxima culpa.
Maar nu is het mooi geweest. Ik wordt nu culinair recensent nieuwe stijl.
Eerlijk. Recht voor zijn raap. Onomwonden. Zonder blad voor de mond.
De waarheid en niets dan de waarheid. Ik ga alle beerputten voor u openen.
En wantoestanden in de horecasector genadeloos aan de kaak stellen.
Bedorven vlees, verlepte groente, zure wijn, slechte bediening, horkerige gastvrijheid,
exhorbitante prijzen, kleine porties. Allemaal gesneden koek voor wie wel eens uit eten gaat.
Dat gaat een hele mooie nieuwe move in mijn hopeloze carriere zijn.
Ik heb laatst een proefilmpje gemaakt. Een serie Tips voor de Amsterdamse Horeca.
Ik heb laatst een proefilmpje gemaakt. Een serie Tips voor de Amsterdamse Horeca.
Nu zoek ik alleen nog iemand die me gaat betalen om dit goede voornemen in de
praktijk te brengen.
Ik hoor graag van U.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten