Storm is goed. Storm is fijn. Storm is een zegen.
Ik hou van storm.
Zeker als het code rood is en het knmi je verbied naar buiten te gaan.
Heerlijk.
Ik zit lekker binnen en kijk als een eigentijdse ramptoerist naar de televisie en surf op het
internet, naar omvallende bomen, fietsers die tegen wind infietsen en moeten afstappen,
voetgangers die omverwaaien, bomen die op auto’s vallen, bussen, treinen en trams die
niet rijden,
Ik kan ook erg genieten van reizigers die gestrand zijn op stations en de schuld daarvan aan
de NS geven, terwijl die er ook niks aan kan doen.
Op verzekeringskantoren breekt intussen paniek uit bij zoveel schade.
Hoe gaan ze nu al die claims weer afwijzen, is daar de brandende vraag, want U weet hoe
het is met verzekeringsmaatschappijen, premies incasseren vinden ze leuk, maar schade
vergoeden haten ze.
Ik heb ondertussen lekker allerlei vervelende verplichtingen kunnen afzeggen en zit lekker
wisselend voor de tv of achter computer terwijl ik weemoedig denk aan alle daklozen die
nu onder het slechte weer lijden, alle gestrande reizigers en alle bedrijven en instellingen die
vandaag plat liggen en in de moeilijkheden zitten.
Wat gaat overigens die nieuwe minister van economische zaken aan de stormschade doen?
En wat doet het leger, waar zijn ze als je nodig hebt, zoals nu? Op vredesmissie in een of
ander onbekend verweggistan waarschijnlijk.
Een stormpje en er blijkt maar weer eens dat wij mensen niet meer zijn dan een zandkorrel
in de wind.
We zijn nietig en op zo’n dag worden we weer eens gewezen op de kwetsbaarheid van
ons bestaan en de zinloosheid van al onze bezigheden.
Ik zit ondertussen knus in mijn hol, veilig onder een dak dat al honderden jaren stand houd
tegen weer en wind, in ontspannen toestand en met volledige vrede met mijn armzalig bestaan wacht ik op meer desastreus stormnieuws en
rampenfilmpjes.
Want storm kan mooi zijn.
Als je er maar oog voor hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten