Vandaag zou ik me druk kunnen maken over het ontslag van Humberto Tan die wordt vervangen door
Twan Huys.
Tan wordt Twan.
Vanwege de kijkcijfers.
Maar dat maakt me niet uit.
Daar ga ik me echt niet over opwinden.
Totaal niet.
Want naar al die babbelprogramma’s keek ik al nooit en met Twan in de plaats van Tan die al die
RTL sterren gaat interviewen ga ik ook niet kijken.
Wel goed trouwens dat Twan weggaat bij Nieuwsuur om Tan op te volgen, want het niveau van dat
Nieuwsuur is tot een zeer bedenkelijk peil gezakt.
Het niveau van oppervlakkige babbelziekte en non informatie, regeringspropaganda en zwartmaken van
vijanden.
Twan zal financieel wel flink wijzer worden van het vervangen van Tan.
Dat zou ik ook wel eens willen, eindelijk uit de armoe komen en een grote slag slaan.
Daar droom ik van. Zeker vandaag.
Als ik toch een rijk was.
Dan zou ik zo snel mogelijk weggaan uit Nederland om de kou te ontlopen. Wat een kloteweer.
Ik haat de winter. Het liefst pakte ik het vliegtuig naar een plek waar het nu lekker weer is.
Want wat heb aan die zon als de temperatuur zo laag is dat de wind je door je botten snijdt, je alleen in
vijf lagen kleding naar buiten kunt en daardoor dan als een mummie rondloopt.
Ik moet nu vol jaloezie denken aan een adellijk persoon die ik ooit eens heb ontmoet, de puissant
rijke Prins van Lignac.
"Slecht weer? Daar hebben wij rijke mensen geen last van. Ik ben ergens heen het goed weer is.
Net zo makkelijk".
Ik sta nu in de survival modus. Kachel hoog, voedselvoorraden in huis, en binnenblijven tot deze
kou voorbij is.
Voor mij is iedere winter een horrorwinter.
Ik ben niet zoals de Prins van Lignac, die zichzelf omschreef met de woorden "Ik ben de zon, ik \
schijn voor iedereen."
Ik ben meer de maanloze nacht, onheilspellend, met zwarte gedachten over ondergang en uitzichtloos
lijden.
En rijk zal ik ook wel niet meer worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten