Met weemoed denk ik terug aan Frans Pointl.
Ik kom in der verleiding om allemaal herinneringen aan hem op te schrijven, over zijn boeken, zijn fascinatie voor horloges, zijn woning in de Weesperbuurt, de plek voor het Joods Historisch Museum waar ie altijd zat, verlegen om een praatje (en ouwehoeren kon ie), de toevallige ontmoeting revalidatiekliniek aan de Overtoom, waar zijn eigen lichaam hem aanviel en het Saphatihuis, waar hij wachtte op zijn einde maar dat hoef ik allemaal niet op te schrijven, want dat heeft David de Poel gelukkig al gedaan.
Een heuse biografie, waarover dit filmpje https://youtu.be/llbraZ5TX_8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten