Het geloof is ook niet meer wat het geweest is. Vroeger had het geloof duidelijke regels, de tien geboden genaamd, waaraan je je diende te houden, maar in de hedendaagse hedonistische heksenketel is dat geloof verdwenen, althans bij de goddeloosheid bevangen meute waarin ik me af en toe schuchter begeef.
Nu gelooft men in geld, reizen, seksuele uitspattingen, culinaire geneugten, de ondergang van de planeet, de klimaatverandering, het gat in de ozonlaag, de eeuwig durende voetbalcompetities, muziekfestivals die oorverdovend lawaai produceren en het aantal mensen dat zelfmoord pleegt of aan de verdovende middelen ten onder gaat is nog nooit zo groot geweest.
Dat zijn de eerste zinnen van een grensverleggend filosofisch betoog dat onderdeel is van een ambitieuze roman die ik in gedachten heb en die nooit zal verschijnen, want ik ben al die pretentieuze prietpraat nu al zat, en ik krijg al bij voorbaat bloedspuwingen als ik denk aan de hoeveelheid zinloze arbeid die ik daarvoor zou moeten verrichten.
Ik ga liever een borrel drinken met gelijkgestemde godloochenaars, pessimisten en duistere zielen die geloof hoop en liefde in koning alcohol hebben.
Tot zover dit volstrekt nutteloze stukje tekst, dat ik slecht voor mijn genoegen in een paar minuten het levenslicht liet zien.
En nu maar wachten op de volgende donkere nacht van mijn armoedig bestaan, somberend op weg naar het onvermijdelijke einde.
Misschien moet ik maar eens een Goeroe raadplegen om wat licht in deze duisternis te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten